หนึ่งชีวิตที่เริ่มต้น .. เหมือนกับฝนชะดอกให้สดใส ภุมรินเกาะเกี่ยวเวียนผ่านไป ผลิดอกใบแตกหน่อให้งดงาม หนึ่งชีวิตเมื่อวันผ่าน .. ต่างมีฝันจุดหมายที่วาดไว้ แดดอ่อนอ่อนรวยรินชูกิ่งใบ บางต้นไกลบางต้นใกล้ตามวิถีทาง หนึ่งชีวิตเมื่ออ่อนล้า .. สายลมพาความเย็นเป็นเพื่อนเหงา บนท้องฟ้าสายรุ้งที่ทอดยาว เมฆขาวขาวเตือนให้รู้สิ่งต่อไป หนึ่งชีวิตที่ปลายทาง .. ความอ้างว้างเหน็บหนาวเวียนมาหา แห้งโรยร่วงหล่นไปตามเวลา จะเหลือค่าก็แค่ซากอยู่ในดิน..นิจนิรันดร์
น้ำแข็ง 29 ก.ย. 2544 05:28 น. - ID 4011 
1070
0
0
29 กันยายน 2544 10:19 น. - comment id 13271
อ่า มันเปงสัจธรรมอ่ะจ้า....น้ำแข็งอย่าเศร้าปายเลยน๊า....ยิ้มหน่อยจิ โลกเรายังสดใสจ้า....
29 กันยายน 2544 12:17 น. - comment id 13285
เห็นด้วยกับ เคโร๊ะจ๊ะ...แต่กลอนดูเหงาๆเศร้าๆจัง เป็นกำลังใจให้เสมอน๊า...เข้มแข็งไว้จ๊ะ ถ้าหากต้องพบเจอกับเรื่องทุกข์ร้อนใดๆ
1 ตุลาคม 2544 01:30 น. - comment id 13377
หายไปนานเลยนะ คิดถึงจังเลยจ้า แต่งกลอนได้ ดีเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ
1 ตุลาคม 2544 07:13 น. - comment id 13395
ชอบค่ะ สะท้อนมุมมองของชีวิตดี
2 ตุลาคม 2544 08:13 น. - comment id 13445
ขอบคุณค่ะ เคโร๊ะ โคลอน ที่คอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ (ลุกๆๆ จากที่นอน อิอิ) // เราก็คิดถึงจัน และเพื่อนๆ ที่ไทยโพเอ็มเหมือนกันค่ะ ^_^ // ขอบคุณ โอ๋เอ๋ และคนที่คลิ๊กเข้ามาอ่านด้วยจ้าา..
4 ตุลาคม 2544 07:45 น. - comment id 13638
อยากให้มีกวีดีๆอย่างนี้ให้อ่านทุกวันเลยนะ
8 ตุลาคม 2544 05:59 น. - comment id 14030
น้ำแข็งแต่งกลอนเพราะอีกแล้วนะคะ รินอยากแต่งเก่งๆแบบน้ำแข็งจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
