หน้าส่วนตัว
ดำ...ดิ่ง...ดำ...ดิ่ง...ดำ...ดิ่ง... ในตัว
ฟ้าสลัว หมู่เมฆดำ ครอบงำจิต
มองทางไหน มันน่ากลัว กว่าที่คิด
ยิ่งพินิจ เพ่งมอง สยองใจ
มันเข้ามา มันเข้ามา มันเข้ามา
มันแผ่นซ่าน ทุกยาม ตามสถิต
อิงไหวตัว แอนเอียง เพียงสักนิด
ไม่ต้องคิด มันจะจาก ซากของตน
แสงแห่งธรรม ส่องสว่าง มายามนี้
ปลุกชีวี ปลุกวิถี สีสรรค์ใหม่
หลุมดำ ดำ ในตัวตน ค่อยพ้นไป
ชีวิตใหม่ แสงแห่งธรรม ครอบงำตน
สูง...ขึ้น...สูง...ขึ้น...สูง...ขึ้น... ในตัว
ฟ้าสาดแสง หมู่เมฆขาว พราวเฉดฟ้า
สายแห่งลม คลื่นแห่งน้ำ พสุธา
ปารติ ปรีดา เป็นหลุมงาม
ตนชายขอบ 5 มี.ค. 2547 20:35 น. - ID 48033 
1201
4
0
5 มีนาคม 2547 22:09 น. - comment id 225740
แสงแห่งธรรมส่องสว่างมายานี้ ทำให้เราสุขขีมีสุขสม เจอแต่สติปัญญาที่ภิรมย์ ให้เราชมในจิตสนิทใน *-*แต่งได้ดีค่ะ และความหมายดีค่ะ*-*
6 มีนาคม 2547 15:09 น. - comment id 225995
แวะมาเยี่ยมชมค่ะ
6 มีนาคม 2547 16:40 น. - comment id 226042
เขียนได้ดีจริงจริงครับ... ต้องถอดจากมุมมองคนเขียนที่เข้าใจความเป็นไป...งานเขียนแบบนี้มีคนบอกผมว่าเป้นงานอันมีคุณค่ามาก... ซึ่งผมก็เห็นด้วยดั่งท่านกล่าว... งานคุณเป็นงานสร้างสรร น่านิยมครับ ด้วยใจ จากไจ......
7 มีนาคม 2547 18:50 น. - comment id 226527
ข้าพเจ้ามาทักทาย...ฅนชายขอบจ้ะ สื่อความหมายออกมาได้ดีและข้าพเจ้าก็เห็นถึงความตั้งใจในการสร้างสรรค์งานของคุณจ้ะ ชื่นชมจากใจ
8 มีนาคม 2547 10:56 น. - comment id 226800
น่ากลัวๆยังไงพิกล เหอๆ มาชื่นชมผลงานนะคร่า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
