๏ นายพรานฉลาดผู้.................ฉลุยพง เลาะป่าบุกฝ่าดง........................ดิบผ้าย สองตาเสาะหาตรง...................แต่กิ่ง.........ไม้เอย สัตว์ป่าชะตาร้าย......................หลุดพ้นภัยไฉน ฯ ๏ ไหวไหวพฤกษ์สะท้าน...........สะเทือนใบ กิ้งก่าชะล่าใจ............................ชระลั่งจ้อง จึงเล็งศาสตราไป......................ปองกะ-......ปอมนอ ปังเหนี่ยวกระสุนต้อง................ตกล้มลงดาน ฯ ๏ จอมพรานผู้ล่ากิ้ง-.................ก่าสนาน สนุกพร่าเพื่อสราญ...................เล่นนั้น กี่ชีพพ่อปลิดผลาญ...................พลีเปล่า เพื่อแข่งคะแนนชั้น...................ช่วงชั้นชิงเชิง ฯ ๏ เคยเถกิงเกียรติแต่ครั้ง...........คราเยาว์ ผิดบ่ผิดเพราะเขลา...................ขาดรู้ ครั้นใหญ่แต่ใจเมา....................มืดบอด ถูกบ่ถูกพรานผู้..........................พร่าเนื้อเพียงสนาน ๚ะ ๒๕ มีนาคม ๒๕๔๗
วฤก 27 มี.ค. 2547 02:38 น. - ID 49656 
1137
4
0
27 มีนาคม 2547 03:06 น. - comment id 237652
ครา เยาว์ยามไป่รู้ เราอภัย ใจ หนึ่ง งามเนาใน แน่แท้ รับรองส่งจิตใจ จรัสสู่ ดีแล ฟังก่อ เกิดกานต์แล้ เล่าลำงามเหลือ
27 มีนาคม 2547 11:04 น. - comment id 237686
เห็นด้วยนะ มันก็เป็นความสนุกครั้งในวัยเด็ก ยังไงก็ทำบุญกวดน้ำไปให้เขาหล่ะ อิอิ เวรกรรมมีจริงนะ
27 มีนาคม 2547 13:24 น. - comment id 237714
คิดถึงคราครั้งเมื่อ ยังเด็ก รวมพวกคนตัวเล็ก กลุ่มก้อน ยิงกิ้งก่าอดิเรก เว้นว่าง วัดหยุด มือไม่วางคาบช้อน ลาบก้อยแซบดี สัตว์บางอย่างวงจรชีวิตเกิดมาเพื่อเป็นอาหารให้แก่มนุษย์
27 มีนาคม 2547 19:36 น. - comment id 237781
สิ่งที่ผ่านมาแล้วไม่สามารถแก้ไขได้ แต่ก็ดีใจหากเรายังรู้สึกสำนึกในสิ่งที่ทำผ่านมานะค่ะ (แต่งได้เก่งมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ)
28 มีนาคม 2547 00:27 น. - comment id 237980
เด็กซนยังไม่รู้ เดียงสา สนุกล่าหอยปูปลา ย่างปิ้ง แตกพานหน่มเสาะหา สาวสด สนานแฮ คราวเฒ่าลงนอนกลิ้ง ก่นร้องอยากตาย อิอิ ทำไม่เราถึงเกิดมาเร็วเกินไปนัก เหมือนสุนัขเห็นข้าวเปลือก อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
