วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๏ แลเห็นพยัคฆ์มฤคเกรง..............ภยะเร่งกระโจนหน เห็นฝุ่นตลบรยะทุรน.....................ตะละตนตะเพิ่นไป ฯ ๏ หวงชีวะภีรุกนะหรือ.................นยะถือฉะนี้ไย นับอย่างมนุษยกระไร....................รึจะพ้นวิจลพาน ฯ ๏ ภัยร้อนมิรอน ณ สมุทัย..............วฏะไหว้พลีการ วอนรุกขเทพ ธ นฤมาณ.................นฤมิตพิชิตแทน ฯ ๏ ใครเล่าฤขลาดนยะอนาถ.............มทชาติควรแคลน แค่กลวิธีละภยะแสน......................จะสบายบ่ใช้ตรอง ๚ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๗
วฤก 24 พ.ค. 2547 12:07 น. - ID 54058 
1133
5
0
24 พฤษภาคม 2547 19:57 น. - comment id 273694
วันนี้...ความเงียบเดินทางมาหา ใจที่เคยด้านชา...จึงหวิวไหว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ มีแต่แข็งใจ แต่พอความเหงาเข้ามาใกล้ ก็อ่อนไหวทุกที ++---+++--++ คงเพราะไม่มีเธอเหมือนเก่า ความทรงจำบางเบา จึงทำให้ฉันปวดร้าวอย่างนี้ ท้องฟ้าสดใส...ภาพเธอในใจ...ก็ไม่มี ยิ่งฟ้าหม่นเศร้า เหงาอย่างนี้-- หัวใจที่อ่อนล้าเต็มที่ จะเหลืออะไร แวะมาชื่นชมผลงานครับ เขียนได้ดีมากเยยอ่ะครับ เขียนออกมาเรื่อย ๆ นะครับ เมกจะคอยเป็นกำลังใจครับ
24 พฤษภาคม 2547 23:22 น. - comment id 273857
แวะมาชื่นชมผลงานนะค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 11:19 น. - comment id 274112
สวัสดีครับคุณหมอ..มาชมผลงานกวี... แถวนี้คงมีคนอ่านรู้เรื่องน้อย..คุณหมอเลยดูจะเหงาไปหน่อย... ลองไปที่ท่านทำใหม่ซิครับ.ตรงนั้นดูจะอบอุ่นกว่า..ด้วยความปรารถนาดี..
25 พฤษภาคม 2547 14:43 น. - comment id 274212
สวัสดีครับ คุณเมกกะ ... ขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจ ผู้หญิงไร้เงา ... ขอบคุณเช่นเดียวกัน อำนาจ.... ขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนะนำ แต่ผมคงไปจาก ThaiPoem ได้ยากเต็มที ผมเป็นสมาชิก ThaiPoem ตั้งแต่สมัยคุณปีกฟ้าทำเว็บใหม่ ๆ จนกระทั่งมีการเปลี่ยนแปลงเว็บครั้งใหญ่ในเดือน พ.ค. ๒๕๔๔ ผมก็ยังเป็นสมาชิกรุ่นแรก ๆ ของที่นี่ (หมายเลขสมาชิกของผมคือลำดับที่ 13) ครับ เมื่ออยู่มานาน ความผูกพันก็ย่อมมีต่อกันเป็นธรรมดา สมาชิกรุ่นเดียวกับผม ยังอยู่กันมากมาย อย่างคุณนิติ คะน้า โคลอน ฯลฯ การกลับเข้ามาอ่านงานของเขา ... ทำให้ผมสุขใจ เพราะเหมือนได้ฟังเพื่อนเล่าเรื่องราวของเขาให้ฟัง ThaiPoem เป็นเสมือนบ้านอีกหลังหนึ่งของผม บ้านจะเป็นอย่างไร ... บ้านก็ยังเป็นบ้านเสมอ ครับผม
25 พฤษภาคม 2547 20:43 น. - comment id 274415
ไม่ใช่ผมจะเป็นคนไม่มีเหตุผลคุณหมอ..และไม่ได้มีอัคติกับใครเป็นการส่วนตัว... ตรงนี้คนอยู่กันมาก..ความสามารถย่อมแตกต่างกันออกไป..จะเร่งรัด.หรือ หมิ่นความคิดกัน มันไม่ถูกต้องนัก...คนที่พอจะชักนำให้เข้าสู่แนวทางที่สวยงามได้บ้าง..ตอนนี้ก็เกร็งๆกันไปหมด..เรื่องก็ไม่อยากลงกัน... การเอากลอนมาลงแล้วเขียนขอคำแนะนำก็ดี. การแปลงตนมาวิจารณ์ก็ดี.. เหล่านี้ไม่ใช่การทำกันตรงไปตรงมา.. เชื่อว่าส่วนนี้คงไม่เกี่ยวกับคุณหมอ.. ผมทราบดีคุณหมออยู่มานานมากแล้ว..ไม่เคยขาดในใจเคารพ..แต่เรื่องนี้..คุณหมอดูดีๆ รับกันได้กี่เปอร์เซ็นต์..คนเราก็มีศักดิ์ศรี..มีทิฐิด้วยกันทั้งนั้น..หรือการจะสอนคนต้องต่อว่าถากถางอย่างเดียวหรือ.... ตรงนี้เด็กๆมาก..การให้โอกาสเขามีอิสระในการเขียน มีที่ให้เขาระบายความรู้สึก..ย่อมดีกว่าปล่อยให้เขาไปในช่องทางอื่น ซึ่งอาจจะทำให้เขาเสียหายได้.....แม้กระทั่งผู้ใหญ่ก็เถอะ... นอกจากเราจะค่อยๆแนะนำ แนวทางการเขียนที่ถูกต้อง..เรายังอาจเป็นที่ปรึกษาในปัญหาต่างๆ ให้เขาได้..ในบางเรื่อง.เหมือนดูแลรับใช้สังคมบ้าง..ที่มีโอกาส.. แต่ไม่ใช่วิธีที่ทำนี้ ไม่ถูกต้อง... แล้วผมจะไปเยี่ยมคุณหมอที่บ้าน..เพื่อจะมีโอกาสสนทนากันอีก..สวัสดีครับ..
26 พฤษภาคม 2547 09:47 น. - comment id 274637
สวัสดีครับคุณอำนาจ ผมจะยินดีมากที่ได้มีโอกาสสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันกับคุณ เพราะว่าการรับฟังความคิดเห็นที่ต่างกัน ทำให้เรามองได้กว้างขึ้น จะยกตัวอย่างก็เหมือนกับคน ๓ คนมองบ้านหลังเดียวกัน คนที่เห็นหน้าบ้าน ..จะบรรยายลักษณะบ้านไว้อย่างหนึ่ง คนเห็นด้านข้าง และด้านหลัง ก็จะบรรยายลักษณะบ้านต่างกันออกไป ถ้าต่างคนต่างเชื่อในสิ่งที่ตนเห็นไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่างของคนอื่น ทั้งสามคนก็จะไม่มีใครรู้เลยว่าลักษณะบ้านที่แท้จริงเป็นอย่างไร แต่ถ้าทั้งสามคนยอมฟังผู้อื่น ทั้งสามคนก็จะเอาความคิดเห็นที่แตกต่างกันมาแสดง ช่วยกันพินิจพิจารณา ในที่สุดเขาทั้งสามก็จะรู้จักกับบ้านทั้งหลังได้ นี่เป็นเหตุผลที่ผมอยากมีโอกาสสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้และมุมมองกับคุณ กลับเข้ามาในเรื่องเว็บบอร์ด ผมคิดว่าทุกสังคมมีวัฒนธรรมเป็นของตนเอง ThaiPoem ก็เช่นกัน เราไม่สามารถทำให้ ThaiPoem เหมือน Pantip หรือ SiamPoetry หรือ ที่ใด ๆ ได้ เพราะว่าแต่ละที่มีองค์ประกอบแตกต่างกัน นักกลอนไม่ติดยึดอยู่ที่ใดที่หนึ่ง เพียงที่เดียว ผมเขียนกลอนเสร็จแล้ว ผมก็มักเที่ยวเอาไปโพสท์ในที่ต่าง ๆ บางที่ก็ตอบรับดี บางที่ก็ตอบรับตามมารยาท บางที่ก็เหมือนแปะไว้เฉย ๆ คนผ่านไปมาไม่เคยมองดู ความเป็นจริงมันเป็นอย่างนั้นครับ ดังนั้นถ้าเราอยากรู้ว่าที่เราเขียนมานั้น ดี เลว ตรงไหน ก็ไปโพสท์ในที่ที่มีนักวิจารณ์ ถ้าเราต้องการคำทักทายชื่นชม เราก็เอากลอนไปโพสท์ในที่ที่มีคนชมเรา เป็นต้น ดังนั้นนักกลอนที่อยากพัฒนางานของตน ก็ต้องเลือกสนาม และที่ที่ตนจะไปขอรับคำวิจารณ์ แต่ก่อนผมเคยคิดจะแนะนำนักกลอนรุ่นใหม่ เพราะทราบดีว่าตนเองอาจอยู่ดูโลกได้อีกไม่นาน นักกลอนรุ่นหลัง ๆ เท่านั้น จะเป็นผู้สืบต่อการณ์ร้อยกรองของชาติ แต่ผลที่ตอบกลับมาไม่ดีนัก ... อาจเป็นเพราะนักกลอนมีอัตตาสูงอย่างที่คุณอำนาจว่าไว้ก็ได้ แล้วผมก็ซาบซึ้งกับสัจธรรมที่ว่า พระพุทธเจ้า เสด็จโปรดสั่งสอนแต่เวไนยสัตว์ เท่านั้น ผู้ที่สอนได้ พระองค์ถึงสอน ผู้ที่สอนไม่ได้พระองค์ก็ไม่สอน ดังนั้นนักกลอนที่สอนได้ อยากเรียนรู้ เขาจะแสวงหาความรู้และครูเอง คนที่ไม่พร้อมสำหรับการเรียนรู้ก็ อย่าไปยุ่งกับเขาเลยครับ เพราะการให้ในสิ่งที่เขาไม่อยากรับ ... จะกลายเป็นการยัดเยียดไป
26 พฤษภาคม 2547 12:46 น. - comment id 274757
สวัสดีครับคุณหมอ..ผมขึ้นไปคุยที่เรื่องใหม่ของคุณหมอแล้วกัน..เพื่อแนวคิดต่างๆของคุณหมอ จะเป็นประโยชน์ให้ผู้อ่านได้หยิบฉวยไปใช้ได้... คุณหมอสูงวัยกว่าผมแค่ปีเดียว..ยังต้องอยู่สร้างประโยชน์ให้สังคมอีกนาน..นอกจากงานประจำก็อยู่ที่ความตั้งใจแล้ว....
26 พฤษภาคม 2547 13:48 น. - comment id 274789
ว่าจะขึ้นไปคุยต่อข้างบน เห็นมีหลายท่านเข้ามา จะเสียบรรยากาศเปล่าๆ.. จากที่เห็นก็มีคนสนใจจะศึกษาอยู่ ถ้าคุณหมอกรุณา..แนะนำโน้มน้าว..ผมว่าน่าจะได้ผลมากกว่าเสือกไสให้ไปที่ไหน..เหมือนโรงพยาบาลนั่นแหละ ไม่จำเป็นใครอยากจะไป... ผมคนล่ะ..ยิ่งร.พ.ขอนแก่น คุณหมออยู่ผมคงไม่กล้าไป.. ขออนุญาตยุติการสนทนาเลยนะครับ...ว่างผมจะไปคุยด้วยที่เวบของคุณหมอ....สวัสดีครับ..
29 พฤษภาคม 2547 12:57 น. - comment id 276290
หน้าส่วนตัว
...ขอบคุณคำแนะนำต่าง ๆของคุณหมอที่กรุณา
เขียนตอบไว้ให้ได้อ่าน
การเขียนกลอน..ในมุมมองของคุณหมอดูกว้างไกลกว่าที่เคยอ่าน
ได้เข้าไปอ่านในเวบไซด์ของคุณหมอที่
เขียนไว้ด้วยค่ะ
อยากเขียนแสดงความคิดเห็นถึงการวิจารณ์
หรือการโพสกลอนตอบว่า
ทำไมที่นี่มีการปิดกั้นการรับสมัครสมาชิก
ที่พยายามอย่างยิ่งที่สมัครแต่ไม่เคยได้รับการอนุญาตให้สมัครเสียที การสมัครสมาชิกของ
ไทยโพเอ็มของเกินความสามารถ และหมดความพยายามต่อไป
อยากบอกคุณอำนาจว่า
การโพสกลอนของทุกคน ดิฉันคิดว่ามีความหมายมากสำหรับความรู้สึกที่ได้เข้ามาอ่าน
แต่บางครั้งเจ้าของที่โพส อาจไม่ได้ตั้งใจที่จะเขียนให้ดูถากถาง หรือเจ้าอารมณ์อินกับบทกลอนเกินไป แต่ด้วยความอ่อนหัดอ่อนเยาว์ในฝีมือการแต่งกลอน จึงขอความกรุณาอย่าไปยึดติดกับการโพสตอบกลอนเลยค่ะ
ดิฉันอยากเห็นเยาวชนไทยรุ่นใหม่รัก
บทประพันธ์ถึงแม้ว่า บางครั้งอาจจะเขียนผิดไปบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ
อย่างน้อยที่นี่คือแบบอย่างที่ดีของการอนุรักษ์ภาษาไทย มีบทบทประพันธ์ทั้งร้อยแก้วและร้องกรอง หลากหลายรส หลายแนวค่ะ
ดิฉันอยากให้คุณทั้งสองคน
แต่งกลอนต่อไปเถิดนะคะ
เพื่อ...วรรณศิลป์ของไทยคงอยู่คู่ฟ้าดินค่ะ..
30 พฤษภาคม 2547 18:03 น. - comment id 277012
สวัสดีครับคุณ ร้อยกรอง เรื่องการสมัครสมาชิกยาก อาจเป็นจากการที่คุณตั้ง internet security สูงเกินไปก็ได้นะครับ เพราะผมเคยมีปัญหานี้ ตอนตอบกระทู้ ... ถ้ายังไง คุณลองเมล แจ้งปัญหา ไปที่คุณปีกฟ้า เพื่อคุณปีกฟ้าจะได้ช่วยแก้ปัญหาให้ และในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของที่นี่ ผมยินดีต้อนรับคุณร้อยยกรอง ครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
