ขอให้สายลมแห่งสวรรค์โบกโบยไปมาระหว่างเธอ จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอยู่ระหว่างฝั่งวิญญาณของเธอทั้งสอง จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดเดียว ดังเช่นสายพิณนั้นอยู่โดเดี่ยว แต่ว่าสั้นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้ และจงยื่นอยู่ด้วยกัน แต่อย่าใกล้กันนัก เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้
unicorn 3 ส.ค. 2547 20:48 น. - ID 58438 
1555
3
0
3 สิงหาคม 2547 21:29 น. - comment id 305246
ปรัชญาชีวิตอะไรคงไม่เท่ากับลิขิตชีวิตตัวเอง.... เห็นด้วยอย่างยิ่งนะ จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
3 สิงหาคม 2547 23:49 น. - comment id 305353
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ และเห็นด้วยกับคุณลูกกวาดสีฟ้าด้วย ปรัชญาแห่งชีวิต คงไม่เท่าลิขิตชีวิตเองคะ อิอิ
4 สิงหาคม 2547 07:49 น. - comment id 305454
สวัสดีครับคุณunicorn อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับ จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้ เลือดไหลซิบ ๆ เลยครับ คมจริง ๆ เป็นเรื่องราวความรักที่เมกยังไม่ได้เคยอ่านเลยครับ ขอความกรุณาช่วยมาอธิบายในกลอนบทต่อไปด้วยนะครับ
4 สิงหาคม 2547 08:45 น. - comment id 305476
เยี่ยมมากครับทั้งรูปอักษรและความหมายที่สื่อ สอด การใช้ชีวิตรักร่วมกันอย่างมีความสุข ต้อง ประคองสำนึกถึงคำว่าแบ่งปันจากใจจริง ๚ะ๛ size>
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
