หน้าส่วนตัว
แล้วก็เกิดมาเป็นคนบนโลกนี้
โลกที่มีอะไรอะไรให้ค้นหา
โลกที่ผู้ชนะ...จะได้มา
โลกที่คนเรียกกันว่า...โลกมนุษย์
แล้วก็เริ่มการเป็นคนบนโลกนี้
โลกโลกีย์ที่ใครใครหนีไม่หลุด
โลกที่คนต่างยื่นมือแย่งยื้อยุด
โลกที่สุดก็ต้องผ่านการชิงดี
แล้วก็ต้องต่อสู้เพื่ออยู่ได้
โลกที่ต้องชิงชัยไปทุกที่
โลกที่สอนอัตตาตน...คนต้องมี
โลกที่ต้องตะบันบี้เพื่อมีชัย
แล้วโลกนี้ก็สอนคนบนโลกนี้
โลกที่มีในฝันนั้นไม่ใช่
โลกที่แม้นปวดร้าว...ต้องก้าวไป
โลกที่ใครต่อใครหวังได้มา
แล้วอีกหนึ่งชีวิตใหม่...ก็ได้รู้
โลกที่อยู่ใช่ที่ใฝ่...ใช่ที่หา
โลกที่ร้อนกร่อนกร้านกาลเวลา
โลกที่ต้องลืมตามาเสียที
......แล้วเสียงหนึ่งก็ดังก้องสองข้างหู
เตือนให้รู้ว่าฝันไป...ใช่ที่นี่
ณ อ้อมรักตักละมุนอุ่นไมตรี
หลับฝันดี ไหมล่ะจ๊ะลูกรัก....
นครา ประไพพงศ์ 31 ส.ค. 2547 11:35 น. - ID 60045 
1191
4
0
31 สิงหาคม 2547 11:38 น. - comment id 320018
ฝากขอคำวิจารณ์ด้วยน่ะครับ
31 สิงหาคม 2547 12:24 น. - comment id 320049
เป็นความฝันที่เป็นจริงในสังคมครับ มันเป็นสิ่งที่เราต้องกระทำ โดยไม่ ต้องคำนึงถึงเหตผลว่ามันถูกหรือผิด เพราะมันเป็นเรื่องของการดำรงชีวิต เ้พื่อการอยู่รอดในสังคมแก่งแย่ง ซึ่ง มันไม่อนุญาติให ้ผู้แพ้มีสืทธิ์ยืนครับ เ้ขียนออกมาได้ดีเยี่ยมมากทั้งการใช้ ภาษา และ ความนัยที่สื่อออกมาครับ ๚ะ๛ size>
31 สิงหาคม 2547 20:54 น. - comment id 320339
มนุษย์เราเกิดมาต้องสู้รู้ยืนหยัด สองขาชัดสองแขนชูรู้หลบเร้น เมื่อต้องสู้ก็สู้ไปให้สู้เป็น แต่ใจเย็นในพระธรรมนำชีพไกล ขอให้ยืนในธรรมอันร่มเย็นนะคะ
31 สิงหาคม 2547 22:53 น. - comment id 320455
แม้โลกนี้จะใบใหญ่เพียงใดนั้น แต่ไม่กว้างเท่าชีวันทุกท่านนี้ เพราะสิ่งหนึ่งหากพึ่งดูจะรู้ดี ไม่เคยมีใครหยั่งลึกรู้สึกถึงจิตใจ *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ ชอบจัง*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด