หน้าส่วนตัว
เมื่อมรสุมพัดผ่านม่านชีวิต
ฟ้าที่ปิดก็สว่างทางเปิดใหม่
แล้วการก้าวจึงเริ่มย่างอย่างมั่นใจ
พร้อมกับให้เวลารักษาตน
ที่กายเจ็บใจแค้นแสนสาหัส
ก็ปกปัดมองไม่เห็นเป็นไม่สน
แม้นไม่ลืมใจก็ย้ำจำต้องทน
ความเป็นคนต้องไม่แพ้เพียงแค่นี้...
แล้วก็ก้าวสู่สังคมอย่างสมศักดิ์
เพื่อรู้จักและเรียนรู้อยู่ทุกที่
ปล่อยปัญหาผ่านไปเหมือนไม่มี
ปล่อยวิถีชีวิตให้ไปตามทาง
แล้วก็มีเพื่อนใหม่อย่างวัยรุ่น
สร้างเป็นทุนกำลังใจให้ตนบ้าง
ใจและใจแลกใจไม่จืดจาง
สัมพันธ์สร้างสายใยให้เกิดรัก
จากเพื่อนกายเป็นเพื่อนใจได้เปลี่ยนบท
รับรู้รสชีวิตใหม่...เริ่มไร้หลัก
เกินความรักใคร่และกามเกินห้ามนัก
หลงลงปลักโคลนตมโสมมใจ
แล้วก็สิ้นความเป็นสาว ณ คราวนั้น
ความใฝ่ฝันก็คลอนสั่นก็หวั่นไหว
ก้าวที่ก้าวอย่างมั่นก็ผันไป
กลัวจะก้าวไปไกล...เกินไปนัก
แล้วความรักก็หักร้าว ณ คราวนั้น
เคยร่วมฝันก็แยกทางอย่างไร้หลัก
ที่ได้รับคือใคร่กามหรือความรัก
ใจท้วงทัก...ก็ตอบใจ...สายไปแล้ว........
นครา ประไพพงศ์ 1 ก.ย. 2547 17:44 น. - ID 60157 
1177
10
0
1 กันยายน 2547 17:46 น. - comment id 321161
ฝากขอคำวิจารณ์ด้วยน่ะครับ
1 กันยายน 2547 18:19 น. - comment id 321213
ไพเราะมากครับในปฐมบทของก้าวแรก ของการเดินทางเข้าสู่สังคมจริง ๚ะ๛ size>
1 กันยายน 2547 21:22 น. - comment id 321326
เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่านบทกลอนของคุณค่ะ นับว่าเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่งค่ะ ขอเวลาย้อนกลับไปอ่านชุดก่อนหน้านี้ก่อนนะคะ แล้วค่อยร่วมวงเสวนากันต่อค่ะ :)
1 กันยายน 2547 23:10 น. - comment id 321444
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ จะติดตามอ่านเสมอค่ะ
2 กันยายน 2547 01:53 น. - comment id 321519
คุณ อัลมิตรา
ขอบคุณมากครับที่สละเวลามาอ่านงานของผม เพราะรู้สึกน้อยใจมากที่ไม่มีใครค่อยสนใจอ่าน คงเป็นเพราะเป็นนักเขียนใหม่ที่ไร้ชื่อ ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยน่ะครับ
2 กันยายน 2547 01:55 น. - comment id 321520
คุณ ผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณมากครับที่ชื่นชมในผลงาน และหวังอย่างยิ่งว่าบทกลอนนี่แหละที่จะสร้างมิตรภาพระหว่างเราได้...มวลกวี
2 กันยายน 2547 06:57 น. - comment id 321572
มาอ่านเป็นกำลังใจให้อ่ะครับ เขียนได้งดงามดีนะครับ
2 กันยายน 2547 10:12 น. - comment id 321696
คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า เพียงแค่แวะเมื่อผ่านมาก็ดีใจแล้วครับ
2 กันยายน 2547 11:05 น. - comment id 321758
อาจจะยุ่งกับเรื่องตนเองจนไม่มีเวลาได้เข้ามาอ่าน หรือ อ่านไม่ได้ตอบ ขอให้เขียนมาเสมอนะคะ
4 กันยายน 2547 04:14 น. - comment id 323566
คุณ tiki
เพียงผ่านมาแวะทักทายให้หายเหงา
ก็แบ่งเบาทุกข์ในใจได้อักโข
แม้นไม่ว่างโปรดช่วยให้ใจพองโต
เขียนเบร์โทร.ทิ้งไว้ก็ได้ครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด