แสงจันทร์สาดส่องไร้จุดหมาย สายลมโชยแผ่วมาแล้วจากไป ต้นไผ่ยังโอนเอนพริ้วไหวไปมา เสียงขลุ่ยไผ่ยามนี้มีผู้ใดสดับฟัง ราตรีเงียบสงัดจิตใจกลับดังก้อง ยิ่งดังก้องยิ่งไร้ศรัทธาไร้เหตุผล หนทางช่างไกลแสนไกลเหลือเกิน ไม่ว่าภายนอกหรือภายใน...ฤา ไร้จุดจบ ...คุรุรักษ์... จันทร์งามยามสาดรัศมีส่อง พิศมองตรองไร้หมอกเมฆาหมาย สว่างทั่วท้องนภาราตรีกาย คืนนี้ไม่เต็มดวงห่วงชื่นชม ดุจดั่งแรงดูดดึงพึงชวนพิศ ซับดวงจิตติดตรึงอยู่มิรู้หาย มิแปรเปลี่ยนเวียนสลับไม่กลับกลาย จันทร์ส่งหมายให้รู้ตลอดกาล ลมโบกโบยโชยชื่นรื่นดวงจิต กระแสชิดติดแนวแถวสันหลัง รักษ์อวลเย็นเซนซาบอาบพลัง กระซิบดังดั่งแนบข้างมิห่างกาย พัดคราใดใยจับกระแสผ่าน นานเท่านานปราณคงดำรงหมาย กระแสคลื่นกลืนเกลียวเดียวมิคลาย แทรกในกายสลายรูปพลังครอง ไผ่โอนพริ้วลิ่วพรมลมแรงไหว ทั้งนอกในไวรับจับกระแส สัมผัสพื้นยืนรากไผ่ไม่ผันแปร ยินขลุ่ยแลกระแสใกล้ไกลแต่กาย ...มณี ปัทมะ ตารา... ขอธรรมะคุ้มครองคุรุผู้ประเสริฐ คุรุผู้เมตตาธรรม...คุรุรักษ์เซน...
มณี ปัทมะ ตารา 25 ก.ย. 2547 17:53 น. - ID 62156 
745
8
0
25 กันยายน 2547 20:09 น. - comment id 338061
คืนเดือนแรมแวมวับเดือนดับหาย ดาวพร่างพรายวาวแววคลาดแคล้วหลง หลบเหลื่อมฟ้าราตรีฤดีปลง จิตน้องคงลาลับกับเดือนดาว ทอแสงอ่อนสะท้อนว่าอุราน้อง คงลอยล่องตามแสงแห่งห้วงหาว สิ้นราศีฉวีผ่องละอองดาว คร่ำครวญคราวเดือนดับลอยลับตา จัทร์ข้างแรมแกมหมองลมล่องเรื่อย พัดเอื่อยเอื่อยเทียบใจคงคล้ายว่า เหลือเพียงเสี้ยวเศษน้อยคลาดคล้อยลา โอ้ใจข้า..ไฉนพ้องเช่นผองดาว จันทร์เอ๋ยจันทร์วันแรมแซมซ่อนโศก จิตวิโยคอกหวั่นรำพันหนาว น้ำตารินไหลร่วงทวงถามดาว อีกกี่คราวราตรีเดือนจะเหมือนเดิม โสมสะคราญพรรณรายชม้ายหมาย จักผ่อนคลายฤทัยหม่นกมลเสริม ยังใฝ่ฝันวันคืนระรื่นเดิม ใครจะเติมแต่งต่อคลายท้อใจ ...ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ... ...ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง ...
25 กันยายน 2547 21:54 น. - comment id 338113
คนดีมณีรัตนาประจำใจพุด งานงามมากค่ะ หากอ่านแล้วใช้สายตาหนักค่ะ อยากให้ใช้ตัวหนังสือเบาสบายกว่านี้นะคะ ด้วยรักปรารถนาดีล้นใจ
25 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 338122
ดึกสงัดเงียบงัน ใจพลันตะโกนก้อง ไร้หลักให้จับจอง จึงเที่ยวร้องลั่นฤทัย สวัสดีค่ะน้องปุ๋ย...
25 กันยายน 2547 22:54 น. - comment id 338143
ผมชอบ ว่างเปล่า นะ..คุณมณี.. เป็นแก้วน้ำที่ว่างเปล่า..ตัวตนที่ว่างเปล่า.. มาเปล่า.ไปเปล่า... สวัสดีครับ..องค์ประกอบที่ตามยามหายใจ ก็สูญไปว่างเปล่าเมื่อเราตาย...
26 กันยายน 2547 06:43 น. - comment id 338261
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
27 กันยายน 2547 08:20 น. - comment id 338857
รักษ์คอยเติมเสริมต่อถอทักสาย อมฤตในหลั่งหลากมากล้นเหลือ รักษ์เมตตากรุณาพาเอื้อเฟื้อ รักษ์จุนเจือเกื้อจิตติดตรึงใจ ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ ขอศึกษาบทกลอนของคุณอัลมิตรา เพื่อปรับปรุงตนเองค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณค่ะ
27 กันยายน 2547 08:23 น. - comment id 338863
ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ จะปรับปรุงแก้ไขตามคำแนะนำของคุณพุดค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณพุดค่ะ
27 กันยายน 2547 08:31 น. - comment id 338866
ขลุ่ยรักษ์สลักจิต ตามติตจิตทอ กรอสายใยไหม หลุดล่องลอยไป ปุยฝ้ายลิ่วลม ธรรมะสวัสดีค่ะ คุณพี่ดอกแก้ว ขอบพระคุณในความเมตตาที่มีให้น้องคนนี้ตลอดมา ขอธรรมะคุ้มครองคุณพี่ค่ะ
27 กันยายน 2547 08:38 น. - comment id 338870
วางวางว่างเปล่า ถึงคราวดับสูญ คลื่นยังคงคูณ เพิ่มพูนปัญญา ขอบพระคุณในความเมตตาของท่านผู้เฒ่ามากค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองท่านค่ะ
28 กันยายน 2547 09:21 น. - comment id 339574
จากใจในจิตพิศตรึก ตรองลึกกึกก้องพ้องหา แดดร้อนผ่อนคลายกายพา ไล่ล้าคราจิตวางครอง ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณผลิใบสู่วัยกล้าค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
