คราวผิดหวังครั้งใดใจมืดมิด โทสะปิดดวงตาพาหม่นหมอง แม้นโลกกว้างสว่างไปด้วยแสงทอง กลับเพ่งมองแต่รอยดำความช้ำใจ แล้วอำพรางสร้างฉากฝากเรื่องเศร้า เพราะใจเขลาย้ำคิดติดนิสัย เหมือนสีดำซ้ำทาหนาทึบไป ดังราวไพรรกร้างห่างสมบูรณ์ เปิดม่านไพรเปิดใจให้ไร้ม่าน เปิดห้วงกาลสู้ใหม่ไม่สิ้นสูญ เปิดรอยก้าวประสบการณ์เพื่อเพิ่มพูน เปิดตำนานทวีคูณจากสงคราม เป็นบทเรียนเพียรฝึกให้นึกรู้ เลือดนักสู้ฆ่าได้ไม่ควรหยาม หากล้มลงถูกปลงชีพคุกคาม ดีกว่าความอ่อนแอแพ้ใจตน ใบไม้ผลัดผลิใหม่ไม่ยอมท้อ ยังแตกช่อล้อไกวไปทุกหน ตราบถึงวันสิ้นแรงจะบันดล คือวันที่สิ้นตนเพราะความตาย อย่าทำร้ายตัวเองด้วยเพลงเศร้า อย่าโทษเขาว่ามิใช่มิตรสหาย อุปสรรคอยู่ที่เราไม่ฟื้นกาย ทำใจวายด้วยมือตนคนอ่อนแอ
พี่ดอกแก้ว 20 ต.ค. 2547 12:13 น. - ID 63922 
1919
32
0
20 ตุลาคม 2547 12:53 น. - comment id 354446
อ่านแล้วฮึกเหิมดีครับพี่ดอกแก้ว อ่านสองรอบเลย แหะๆ ขอเก็บ อิอิ ^o^
20 ตุลาคม 2547 12:55 น. - comment id 354448
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
20 ตุลาคม 2547 14:10 น. - comment id 354476
มาเป็นกำลังใจให้พี่สาวแสนสวย
20 ตุลาคม 2547 14:52 น. - comment id 354505
ตั้งใจมาอ่านงานงามค่ะ.. มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ชื่มด้วยใจจริงค่ะ สวัสดีนะคะ
20 ตุลาคม 2547 14:53 น. - comment id 354507
เพราะอีกตามเคยนะคะพี่ดอกแก้วจ๋าคิดถึงเสมอค่ะ หวานขอเก้บไว้ในหน้าส่วยตัวนะคะ
20 ตุลาคม 2547 14:55 น. - comment id 354510
มารับสิ่งดีๆให้ตัวเองค่ะ
20 ตุลาคม 2547 14:55 น. - comment id 354511
บางเรื่องเราก็ทำร้ายตัวเองน่ะค่ะ พี่ดอกแก้ว.. คิดเองสร้างเอง...เราคนเดียวที่ต้องปลดผ้าม่านไปซักซะบ้าง.. ขอบคุณธรรมะยามบ่ายค่ะ..รักษาสุขภาพด้วยค่ะ กุ้งหนามแดง ..
20 ตุลาคม 2547 15:38 น. - comment id 354525
มาทักทายเจ้าค่ะ.... กลอนมีสาระเหมือนเดิมนะคะ ป่ะแว้วววววววววนะคะ
20 ตุลาคม 2547 15:51 น. - comment id 354528
งานดีๆๆมีสาระอ่านไปแล้วคิดตาม ช่วยให้มีสติขึ้นค่ะ
20 ตุลาคม 2547 18:11 น. - comment id 354604
คนอ่อนแอคนนี้ชอบกลอนนี้มากค่ะ โดนใจมากค่ะ โดยเฉพาะบทสุดท้าย
20 ตุลาคม 2547 19:29 น. - comment id 354646
โอ้ยๆๆ พี่สาวเราแต่งกลอนได้ยอดเยี่ยมไพเราะเช่นเคย ///ประดุจกับว่า ไม่มีคำบรรยาย/// ***คิดถึงพี่ดอกแก้วมากคะ***
20 ตุลาคม 2547 19:48 น. - comment id 354665
เพียงลมพัดผ่านมายังนึกถึง ยังคำนึงตรึงจิตคิดห่วงหวง ความรักเก่าที่เข้ามาดังลมลวง แค่ตักตวงห้วงแห่งสุขแต่ทุกข์นาน แวะมาเยี่ยมครับพี่ ยังเพราะเหมือนเดิมครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
20 ตุลาคม 2547 19:54 น. - comment id 354669
โยนความหลงลงไปเถิดใจเจ้า หนักเสียเปล่าเจ้าเอาไปก็ไร้ค่า หยุดความอยากลากออกไปให้ไกลตา โยนตัณหาราคะจัดตัดทิ้งไป เก็บสมบัติปัจจุบันนั้นคือ รู้ เปิดประตูรู้สึกระลึกไว้ รู้ความคิดจิตผู้รู้ดูลงไป ทุกข์โทษภัยเกิดจากใจ ถูกม่านบัง
20 ตุลาคม 2547 20:34 น. - comment id 354694
สุดยอดจริงๆ กลอนนี้สอนได้ดีเยี่ยมค่ะ ไม่เสียดายเวลาที่ได้มาอ่านกลอนคุณดอกแก้วแม้สักนิด คิดแล้วยังเสียดายที่ไม่ได้มาอ่านก่อนหน้าหลายปีโน้น....เสียดายจริงๆ
20 ตุลาคม 2547 21:30 น. - comment id 354718
@...extreme life... ร้อยแรงเชียร์เกลี่ยกลบลบรอยแพ้ ก็เพียงแต่ชั่วคราวเขาส่งเสียง หนึ่งแรงใจเข้มแข็งแหล่งลำเลียง แม้นไร้เสียงหากใจสู้คือผู้ชนะ ขอบคุณค่ะ extreme life ... บางทีคนที่เป็นปัยหาที่สุดสำหรับเราก็คือตัวเราเองนะคะ ที่มักสร้างเงื่อนไขอย่างไม่รู้จบ
20 ตุลาคม 2547 21:33 น. - comment id 354720
@...บินเดี่ยวหมื่นลี้... พรายแสงดาวพราวแสงฝันบรรเจิดหล้า สายศรัทธาส่องสว่างไม่พร่างสาย ความอดทนยังเปี่ยมใจไม่คืนคลาย ยังคล้องสายศรัทธาให้กล้าชนม์ พายุร้ายที่หมายพัดขจัดนั้น อย่าทะนงว่าปลงกันให้ร่วงหน อาจเอนอ่อนถอนใจในทุกข์ทน เพียงบางครั้ง...ที่มีผลให้ถอนใจ ไฟอาจดับจากเชื้อที่เกื้อก่อ ฟืนอาจชื้นเกินพอก่อไฟได้ ความสว่างยังกระจ่างในห้วงใจ ดาวศรัทธาเปล่งแสงใสช่วยนำทาง ขอบคุณที่แวะมานะคะ
20 ตุลาคม 2547 21:40 น. - comment id 354731
@...น้องไก่ ผลิใบสู่วัยกล้า... ขอบคุณไอรักจากมิ่งมิตร ขอบคุณถ้อยลิขิตจากน้องไก่ ขอบคุณความคิดถึงและห่วงใย พี่ดอกแก้วชื่นใจ..ไม่วายเอย. สวัสดีค่ะน้องชายคนดี..แวะมาให้กำลังใจอีกแล้วขอบคุณมากนะคะ
20 ตุลาคม 2547 21:45 น. - comment id 354734
@...กอกก... ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ต้องมีก้าวต่อไปแม้อ่อนล้า ตราบเท่าที่ยังมีกาลเวลา ต้องมีค่าในชีวิตก่อนปลิดปลง.... ขอบคุณค่ะกอกก .. ทัวร์ลีดเดอร์ประจำบ้านกลอนไทย...ขอให้มีความสุขมากนะคะ
20 ตุลาคม 2547 21:47 น. - comment id 354735
ตนเป็นที่พึ่ง..แห่งตน... ไม่มีใคร...จะให้กำลังใจเรา...ได้ดี.. เท่ากับที่เรา...จะให้กำลังใจตนเอง.. หากเรา..ไม่สร้างกำลังใจ..ให้ตนเอง....ชีวิตเราก็จะอ่อนแอ.. ไปเรื่อย ๆ... เพราะความอ่อนแอ..ในใจ...ของเราเองนี่แหล่ะ..คือตัวบั่นทอน... ท้อได้...แต่อย่าถอย....อ่อนแอ..ได้บางครั้ง..แต่อย่าสิ้นหวัง.. และกำลังใจ... เอ...วันนี้เป็นไงน่ะเรา.. อ่านงานพี่ดอกแก้ว...แล้วเป็นไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ... แวะมาเยี่ยมจ้า....
20 ตุลาคม 2547 21:48 น. - comment id 354738
@...wanjai... ไออรุณอุ่นรักมาทักฟ้า ทอแสงมาผ่านใจใต้เงาสวย ลมเย็นๆ....สดชื่น...รื่นระรวย ธรรมชาติจึงสดสวยด้วยแสงทอง ค่ำคืนอันยาวนานผ่านไปแล้ว เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วอยู่ดังก้อง ปลุกพงไพร...ปลุกใจให้จับจอง รัศมีสีทองมาส่องใจ มาเปิดม่านรับแสงเงินแสงทองด้วยความสดใสกับพี่ดอกแก้วนะคะ...ดีใจที่แวะมาอ่าน และมาเขียนไว้ค่ะ..
20 ตุลาคม 2547 22:02 น. - comment id 354742
@...คนเมืองลิง... กระแสธารรินไหล ดูวับไหวประกายแสง สายชลเริ่ม..เชียวแรง สะท้อนพรายพื้นนภา เมฆงามยามลอยเลื่อน สร้างภาพเหมือนให้หวนหา เดิมกาลที่ผ่านมา ก็ผุดภาพ..ให้พร่างพราว มองใจ...มองสายน้ำ มองฟ้าครามที่เหินหาว ลำดับรอยเรื่องราว คราวบากบั่นไม่พรั่นความ ทิ้งฉากบังชีวิต คืนสู่สิทธิ์ไม่เกรงขาม เดินหน้าสู่นิยาม เป็นผู้งามกำลังใจ ....ขอบคุณค่ะคนเมืองลิง ..แวะมาทักทายเติมใจให้กันเสมอ...
20 ตุลาคม 2547 22:07 น. - comment id 354744
@...กุ้งหนามแดง... งามดวงใจในศรัทธาค่าสูงล้ำ มุ่งน้อมนำเส้นทางอย่างสุขศรี น้ำใจงามหลามไหลด้วยไมตรี ไปทั่วพื้นปฐพีด้วยธรรมคุณ รัก..ในความเป็นผู้รู้จักให้ และ..แผ่ไปเพื่อดลผลอุดหนุน คิด..สร้างเสริมเติมใจด้วยใบบุญ ถึง..เหตุผลเจือจุนระหว่างใจ สวัสดีค่ะกุ้งหนามแดง ขอบคุณสำหรับงานดีๆที่มีคุณค่าแก่ผู้อ่านทุกวัยนะคะ เป็นเรื่องธรรมดาน่ะค่ะ ที่คนไม่รู้จักชีวิต จึงมักใช้ชีวิตอย่างทำลายตนเองโดยเฉพาะทางใจ
20 ตุลาคม 2547 22:11 น. - comment id 354746
@...สาวดำ- น่ารักม่ายหวาย ... อาจเหนื่อยท้อรอร้าวคราวพบเข็ญ ก็ดุจเป็นบททดสอบตอบปัญหา ว่ากล้าแกร่งเท่าใดในชีวา มีเป้าหมายหรือว่าเลิกล้มไป ไม่มีใครไม่เคยล้มจมรอยก้าว เพียงแต่ผู้ปวดร้าว..ไม่ก้าวใหม่ หากยังมีผู้ที่ก้าวต่อไป ได้พบกับหลักชัยที่งดงาม มาสร้างกำลังใจกันนะคะน้องสาวดำฯที่น่ารักไหวๆ
20 ตุลาคม 2547 22:15 น. - comment id 354747
@...ใจปลายทาง... เสียงไก่ขันผันแว่วแก้วเสียงใส กระจ่างไพรคอยรอคลอรุ่งสาง ปลุกชีวิตจิตใจให้กู้ทาง เมื่อสว่างอีกครั้งตั้งชีวี สู้ต่อไปอย่าให้ใจหม่นเศร้า มีรอยเงาลบเลือนเปื้อนราศี สว่างนอกสว่างในใจที่ดี เปล่งแสงสีสัจธรรมนำจิตใจ สวัสดีค่ะน้องอ้อมคนดีของพี่ จำได้ว่าที่พี่ดอกแก้วเข้ามาที่บ้านนี้ครั้งแรกๆ ก็มีน้องอ้อมนี่แหละค่ะคอยตามให้กำลังใจ..จนน้องอ้อมมาบ้างไม่มาบ้าง..กลายเป็นแขกไปแล้ว ขอบคุณในน้ำใจมากนะคะน้องอ้อม
20 ตุลาคม 2547 22:20 น. - comment id 354748
@...เพียงพลิ้ว... ฝ่าแดนดงพงไพรไร้คนข้าง มาร่วมทางพยุงกายให้คลายเหงา ฟังซิฟัง..เสียงฝีเท้าที่แผ่วเบา เดินตามมาแบ่งเหงาให้เบาคลาย ....ได้ยินไหมคะน้องกานต์คนอ่อนโยน ..ขอบคุณมากนะคะกับความห่วงใย ขอขอบคุณจากใจพี่ดอกแก้วอีกครั้ง แล้วก็เตรียมตัวรับรางวัลหญ่ายยย..ด้วยล่ะ
20 ตุลาคม 2547 22:25 น. - comment id 354752
@...ลูกกวาดสีฟ้า... ดาราหลายพันดวงในห้วงฟ้า ทอประกายเจิดจ้าจนฟ้าใส สานสะพานดวงดาวให้ก้าวไป เชื่อมฟ้าให้ใกล้กันไม่ผันเลย ดวงจันทราจะพาใจให้ใกล้ชิด ระหว่างมิตรห่างไกล ไม่เมินเฉย คนละขอบฟ้าไม่ไกลกันเลย เพียงเอื้อนเอ่ย..ว่าคิดถึง..ก็ซึ้งใจ ลูกกวาดสีฟ้า..มาพร้อมกับลูกยอหลายเข่ง... ขอขอบคุณด้วยกลอนนี้นะคะน้องใจดี สวัสดีค่ะ..
20 ตุลาคม 2547 22:30 น. - comment id 354754
@...เมกกะ... ทุกข์โถมโหมชีวิต ดุจมิ่งมิตรไม่หน่ายหนี ช่วยเพิ่มเติมอินทรีย์ ให้ยิ่งมีแรงพลัง อย่าหมายว่าใจท้อ จะเดินต่อไม่กลับหลัง ปณิธานจะอยู่ยัง ดั่งความดีที่ยืนยง ขอบคุณผู้ชายอารมณ์ดีนะคะ..ข่าวว่างานยุ่งแต่ก็ยังอุตส่าห์แวะมา ...
20 ตุลาคม 2547 22:34 น. - comment id 354759
@...หิ่งห้อย เพียงดิน ณ ทุ่งดอกจาน ... วันนี้..ดีจริงยิ่งกว่าพรุ่ง จะเรืองรุ่งหลุดร่วงจากบ่วงฝัน อยู่ที่มีลมหายใจให้ฝ่าฟัน จึงเปลี่ยนฝัน..เปลี่ยนทางเปลี่ยนรางกรรม กำหนดทิศคิดชอบประกอบเหตุ ปฏิเสธวูบอารมณ์ที่บ่มย้ำ สติตรองครองใจให้กระทำ กำหนดกรรม กำหนดใจ.ให้รักดี สวัสดีค่ะวันนี้..หิ่งห้อย เพียงดิน ณ ทุ่งดอกจาน บทกลอนที่นำมานี้สอนใจได้งดงามอีกแล้ว ขอบคุณที่นำมาเติมเต็มไว้ในที่นี้นะคะ
20 ตุลาคม 2547 22:50 น. - comment id 354769
@...ภูตะวัน ตะวันรอน... เดือนแรมแจ่มจางนภางค์หมอง เหม่อมองความหมายในม่านฝัน เลือนลางพร่างไปในม่านควัน คืนนั้นไร้แสงแห่งจันทร์งาม หนาวหนาวคราวเดี่ยวอยู่เปลี่ยวจิต เพียงดาวดวงนิดที่ไหวหวาม กระพริบพรายที่ปลายฟ้าหม่นคราม ร้องถามหาจันทร์อยู่ในใจ ขับกลอนสอนใจให้คลายเศร้า เพียงเงาเคราะห์ผ่าน...อย่าหวั่นไหว มาแล้วก็ต้องผ่านไป จันทร์ลับ...กลับใหม่เมื่อถึงกาล สวัสดีค่ะน้องภูตะวัน... สิ่งที่เขียนไว้..พี่ดอกแก้วอ่านแล้วดีใจมากค่ะ ขอให้คงความเข้มแข็งไว้ได้ตลอดไปนะคะน้องภู..
20 ตุลาคม 2547 22:52 น. - comment id 354770
เคยเศร้าสร้อยน้อยจิตด้วยคิดว่า เรานั้นหนาช่างไร้ค่าพาเศร้าหมอง เขาจากไกลไม่เคยใกล้ให้เป็นรอง จึงนั่งครองความช้ำมิร่ำลา แต่จากนี้ต่อไปใจจะคิด ความถูกผิดอย่างไรจะใฝ่หา ให้รู้ว่าเรานั้นมีปัญหา ที่พร้อมจะเผชิญหน้าท้าความจริง และจะลุกขึ้นสู้ดูสักตั้ง และเฝ้ารั้งผิดถูกปลูกใจหญิง ให้ชนะเก่งกล้าท้าความจริง และพึ่งพิงอิงรักปักทรวงใน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
20 ตุลาคม 2547 22:54 น. - comment id 354772
@...tiki... พราวพร่างฟ้าพาคืนค่ำไม่ล้ำร้าง ความฝันคว้างกลางนภาท้าลมหนาว ยังโชนแสงแห่งไฟสู้อยู่คู่ดาว ศรัทธายังพร่างพราวรัตติกาล หนาวน้ำค้างห่างมิตรสนิทใกล้ ดาวร้างไปเพราะสุรีย์ที่ฉายฉาน เปิดห้วงใจที่ลึกล้ำถ้ำวิญญาณ ซ่อนแสงดาวให้ส่องซ่านอยู่ในใจ ในคืนที่ไร้ดาวในคราวอื่น ดวงใจยังสดชื่นไม่หวั่นไหว ชาตินักสู้ยังทะนงคงสู้ไป สร้างความฝันอันพิไลเพื่อมวลชน ขอบคุณมากค่ะคุณทิกิ..มาร่วมทางสร้างสรรค์กันต่อไปนะคะ
20 ตุลาคม 2547 23:08 น. - comment id 354787
@...ผู้หญิงไร้เงา... นั่งร้องไห้ใช้เวลามานานแล้ว หยุดเสียงแผ่วแล้วรีบเดินเมินความหลัง ทิ้งปัญหาที่เคยหอบพะรุงพะรัง เริ่มความหวังกับสิ่งใหม่ไม่หวนคืน ฝืนสักนิดอาจคิดมากลำบากเริ่ม แต่เมื่อเติมใจหัดการขัดขืน ก็จะคล่องล่องไปในวันคืน พบความชื่นด้วยใจที่ใฝ่เพียร สวัสดีค่ะน้องตูน...มาพร้อมกับความเข้มแข็งเลยนะคะคราวนี้..แถมมีรักปักทรวงติดมาด้วย..ลวดลายรักคงจะสวยแล้วนะคะ...อิอิ
21 ตุลาคม 2547 00:45 น. - comment id 354872
หน้าส่วนตัว
เสียสละมาแล้วก็มากวาดต้อนพวกเดินเป๋ไปปฏิบัติธรรมมั่งนะคะคุณดอกแก้ว
อยากให้เชิญชวนพวกน้องๆได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมขั้นพื้นฐานกับคุณสักหน่อย นะคะคุณดอกแก้ว
รักและเอาใจช่วยคุณตลอด อย่าท้อนะคะ
21 ตุลาคม 2547 05:18 น. - comment id 354924
ฆ่าได้ หยามมิได้ ใจคิดสู้ หมู่ริปู มาขวาซ้ายไม่ท้อถอย เดินตามทางผู้กล้าท้าวัดรอย ความเศร้าสร้อยหงอยเหงาเผาทิ้งไป เรื่องกลอนขอค้างไว้ก่อนนะครับ เมื่อคืนคิดอะไรไม่ค่อยออก เลยล็อคไว้ก่อน
22 ตุลาคม 2547 00:49 น. - comment id 355645
@...คุณทิกิ... ขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจเสมอมา ช่วงนี้คงต้องขอดูแลสุขภาพให้แข็งแรงขึ้นอีกสักนิด ประกอบกับเรื่องของสถานที่คืออ้อมน้อย ขณะนี้ก็ยังอยู่ระหว่างซ่อมแซมและก่อสร้างน่ะค่ะ ในอนาคตหากน้องๆมีความสนใจ และสถานที่มีความพร้อมแล้ว ก็คงจะมีโอกาสเช่นนั้นได้ค่ะคุณทิกิ สำหรับตอนนี้คงทำได้เพียงให้คำแนะนำและคำปรึกษากับน้องๆ ที่สนใจเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมน่ะค่ะ อนุโมทนาในกุศลจิตอีกครั้งนะคะ
22 ตุลาคม 2547 00:49 น. - comment id 355646
@...ชัยชนะ... เหมือนของขมอมไว้ไม่คายทิ้ง จะเปลี่ยนสิ่งขมในปากได้ไฉน ยืนหน้าบูดหน้าเบี้ยวเคี้ยวขมไป อนิจจา...ทำไมไม่คายมา ได้เลยค่ะน้องชัย..รออ่านได้ค่ะ ไม่มีปัญหา ช่วงนี้พี่ดอกแก้วก็เข้ามาได้ไม่บ่อยหรอกค่ะ จึงรอได้...
24 ตุลาคม 2547 12:25 น. - comment id 356603
กลอนเพราะค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ....
26 ตุลาคม 2547 13:04 น. - comment id 357589
@...ลอยใปในสายลม... ...แวะมาอ่านงานของพี่ดอกแก้วหลายเรื่องเลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
