แด่ผู้มีเล็บงามทุกตัว ภาค ๒ : ฉมติดดำ

ดาวอังคาs


หมาคือหมาต้องเห่าเจ้าจรจัด
หมาลอบกัดนิสัยถ่อยด้อยศึกษา
หมาขี้เรื้อนเกลื้อนรุมกินชินนัยน์ตา
หมาคือหมาสัตว์หน้าขนล้นลำเค็ญ
หมาคือหมาคำโสภาว่าสุนัข
หมาเปื้อนปรักโคลนฉมติดตมเหม็น
หมาข้างถนนรถชนใส่ตายพ้นเวร
หมาทุกข์เข็ญอยู่ในโลกโศกซมซาน
หมาตื่นเช้าขึ้นมาหาใส่ปาก
หมาหน้าบากแยกเขี้ยวขู่ผู้ขอหาร
หมาโชคดีได้ลิ้มข้าวเขาเจือจาน
เศษอาหารคลุกใส่ถุงพุงมีแรง
หมาคือหมาข้างถนนฝูงชนหมา
อนาถาน่าอดสูดูเป็นแผง
ทั้งเห็บหมัดริ้นไรไต่ยุงแมลง
พลิกตะแคงบรรเทาคันกันกัดเกา
เหล่านั้นหมาป่าเถื่อนเลือนเจ้าของ
หมาทั้งผองอยู่รูผู้ขลาดเขลา
ร่อนเร่นอนจรหมอนหมิ่นกินทำเนา
เหล่านี้หมาผู้อับเฉาเยาว์จนโต				
comments powered by Disqus
  • tiki

    18 ธันวาคม 2547 04:58 น. - comment id 390923

    นั่นสิคะ น่าสงสารจริง
    เสี้ยวอารมณ์นี้ สลดใจ..กับหมาหมู่..หมาจรจัด
    ต้องหารู
    
    สวัสดีเพื่อนกลอนยามดึกค่ะ
  • ดอกข้าว

    18 ธันวาคม 2547 13:24 น. - comment id 391091

    :]

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน