กาพย์ฉบัง ๑๖ ๏ แดดรอนอ่อนแรงแสงสี......................หม่นฟ้าธาตรี สุรีย์ลี้ลับดับรอน ๏ นกกาพาชู้คู่นอน...............................เคียงหลับจับคอน พักผ่อนถอนเหนื่อยเนือยแรง ๏ ในรังขังคับอับแข็ง.............................ระคายครูดขูดแปลง เป็นละมุนอุ่นอ่อนผ่อนไป ๏ ลมหนาวกร้าวโกรกโยกไกว................ไม่หนาวร้าวใจ จางไร้ไออุ่นกรุ่นกรอม ๏ ดังบ้านสานรักถักล้อม.........................ไล้กุมนุ่มถนอม ทะนุลุสุขลุกพราย ๏ ฟันฝ่าบ่าไปภัยร้าย.............................รารอนถอนพ่าย แพ้รักถักสานบ้านเรา ๚
วฤก 6 ธ.ค. 2544 20:52 น. - ID 6832 
1212
4
0
7 ธันวาคม 2544 06:13 น. - comment id 23313
เห็นด้วยจ้า...บ้านที่อบอุ่นพร้อมหน้า.. กลอนเพราะอีกแล้ว...
7 ธันวาคม 2544 10:44 น. - comment id 23331
เห็นด้วยเรื่องสถาบันครอบครัว...เพราะครับเก่งจังอยากจะเก่งเหมือนอาจารย์จังเลยอ่ะ
7 ธันวาคม 2544 17:24 น. - comment id 23434
เมื่อครอบครัวที่เป็นจุดหลักของสังคมอบอุ่นแล้ว เราก็สามารถขจัดปัดหาอื่นๆได้เช่นกันครับ
7 ธันวาคม 2544 18:15 น. - comment id 23456
เพราะและอบอุ่นจังเลยจ้า
8 ธันวาคม 2544 16:46 น. - comment id 23709
ตามอ่านตลอดค่ะ....ก็เป็นแฟนพันธุ์แท้ของคุณหมอนี่คะ
9 ธันวาคม 2544 15:05 น. - comment id 24000
ครอบครัวถึงจะเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดในสังคมแต่ก็เป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดนะคะเนาะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
