ที่นี่คือที่ไหน ลมเฉียดกายไล้ผิวเย็น หมอกขาวพราวพร่างเห็น กลมเดือนเพ็ญเต็มเป็นวง มีฉันอยู่คนเดียว หาแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าหลง ขบคิดจิตพะวง ครุ่นงุนงงทรงยันยืน ย่างเหยียบเหินเดินฝ่า ผ่านมรรคาแคบแฉะชื้น ท่องผ่านกาฬย่ำคืน มิอาจฝืนต้านทานจร จุดหมายคือที่ใด มิรู้ได้ไม่อาจย้อน อาจเป็นอีกนาคร ได้หลับนอนไปชั่วกาล
ดาวอังคาs 7 ก.พ. 2548 01:03 น. - ID 70674 
846
6
0
7 กุมภาพันธ์ 2548 01:48 น. - comment id 421401
,มาอ่านจ้ะ
7 กุมภาพันธ์ 2548 02:06 น. - comment id 421403
จ้ะ ขอบคุณจ้ะ
7 กุมภาพันธ์ 2548 08:52 น. - comment id 421427
anัywhere is nowhere? ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2548 13:14 น. - comment id 421521
สิ่งใดไหนอื่นเล่า เพียงตัวเราความว่างเปล่า ผ่านคืนสะอื้นหนาว อีกกี่คราวหายระทม
7 กุมภาพันธ์ 2548 15:32 น. - comment id 421602
-- หัวใจฉันไง เธอเข้าไปอยู่ตั้งนานแล้ว อย่างงเลย โปรดจงทำนิ่งเฉย แล้วเอนนอนพักผ่อนให้สบาย...
7 กุมภาพันธ์ 2548 21:36 น. - comment id 421821
เอ๊ะ...ที่นี่ที่ไหนเนี่ย...ง.งูสองตัวมาเจอกัน งง คำนี้ชอบพูดประจำค่ะ หลังจากตื่นขึ้นมาแล้วถามโชเฟอร์ ว่าที่นี่ที่ไหน? เป็นโรคขึ้นรถแล้วชอบหลับ อิอิ
8 กุมภาพันธ์ 2548 23:50 น. - comment id 422388
ตอบคุณ แม่จิตร ขอบคุณแท้แม่จิตร ช่วยมาคิดหาทางออก หัวใจที่ช้ำชอก อยากจะบอกว่าขอบคุณ ตอบคุณดอกข้าว มิน่าหัวใจ หัวใจคุณช่างเยือกเย็น ไม่งงแล้ว ฉันจะทำนิ่งเฉย จักเอนกาย และอยากบอกว่าขอบคุณ ตอบคุณ คนเมืองลิง ฉันจะเป็นเช่นนั้น ตอนเมาหลับไม่รู้เรื่องบนรถแท้กซี่ เป็นเวลาโปรดฉันเหมือนกันเวลาขึ้นรถเมล์แล้วได้ที่นั่งหลับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะจ๊ะ
8 กุมภาพันธ์ 2548 23:52 น. - comment id 422389
ตอบคุณเพียงพลิ้ว NoWhere หรือ NowHere ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันจ้ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
