...ดอกไม้อธิษฐาน...

ท่องเมฆา

"ทำไมหนอชีวิตของข้าจึงพบแต่ความผิดหวัง"
           ข้ารำพึงรำพันแล้วหลับฝันไป
    .....ในชาติหนึ่งชีวิตข้าคงเป็นเช่นนี้.....


เป็นแม่ทัพกลับปองสององค์หญิง
จึงมีสิ่งข้องขัดสัตยาธิษฐาน
ไม่อาจเลือกหนึ่งใดในนงคราญ
เคยสราญกลับรักขมตรอมตรมใจ
จะเลือกพี่หรือก็เสียดายน้อง
ให้ขัดข้องในดวงจิตพิศมัย
จะเลือกน้อง..พี่ก็มองอย่างอาลัย
คงเสียใจในพี่น้องทั้งสองคน
ศึกประชิดติดเมืองเรื่องข้องขัด
มิเร่งรัดเรื่องส่วนตัวมัวสับสน
เพียงได้ชัยด้วยเผาผลาญมารผจญ
จึงเวียนวนมาเลือกเจ้าไม่ร้าวราน


ในการทำบุญก่อนไปรบ....
ข้าได้วาง "ดอกกุหลาบสีแดง" ทับบนดอกไม้ที่พวกเธอทำบุญ
ข้าได้ตั้งสัตยาธิษฐาน " ดอกไม้อธิษฐาน "


วางดอกไม้บูชาแด่องค์พระ
ด้วยสัจจะของข้าขออธิษฐาน
ขอให้ได้ประสบพบดวงมาลย์
จิตชื่นบานทุกภพชาติตราบนิรันดร์


ข้าหวังว่า " สัจจะบารมีที่ข้าสั่งสมมาชั่วชีวิต "
คงดลบันดาลให้ข้าได้สมหวังดังที่ตั้งใจ
...แต่ข้าคงพลีชีพในการรบครั้งนั้น
เพราะข้ามองไม่เห็นเลยว่าเหตุการณ์ต่อจากนั้นเป็นเช่นไร
ต่อจากนั้นทุกๆภพทุกๆชาติกลับเป็นดังนี้


....และก็เป็นดังเช่นอธิษฐาน
ได้พบพานนวลนุชแสนสุขสันต์
แต่ไม่อาจครอบครองไว้ชั่วนิรันดร์
ผ่านคืนวันสุขสมกลับตรมทรวง
ได้พบแล้วพลัดพรากจากที่รัก
จึงตระหนักถึงความผิดอย่างใหญ่หลวง
ด้วยจิตมุ่งปรุงแต่งสิ่งทั้งปวง
ต้องช้ำทรวงเพราะเพียงพบประสบเธอ
อันวาสนาคนทั้งหลายทั้งชายหญิง
ยังมีสิ่งกำกับฟ้าชะตาเสมอ
บุญที่ทำกรรมที่แต่งให้มาเจอ
จะเลิศเลอสมหวังต้องตั้งใจ
ร่วมทำบุญกุศลสร้างอย่างดียิ่ง
ทั้งชายหญิงร่วมกันอย่างฝันใฝ่
อธิษฐานด้วยความรักอย่างปักใจ
จึงจะได้สมหวังดังจินตนา.......


ใครหนอจะบอกข้าได้ว่าทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นเช่นนี้
เหตุใดข้าจึงมีวาสนาเพียงได้พบเธอแล้วพลัดพราก....
เป็นดังนี้ทุกๆชาติ.....


เป็นเพียงฟ้า ที่มา คอยปกป้อง
เธอทั้งสอง อยู่ดี หรือไฉน
รวิวรรณ จันทรา เคลื่อนคลาไป
ฟ้าคงได้ เพียงคุ้มครอง ทั้งสองนาง


" ฟ้า " ...ปกป้อง...คุ้มครอง...แต่........ไม่อาจครอบครอง......
         ....หรือ ข้าคงต้องลิขิตชะตาชีวิตตนเองใหม่....
                   ................................................