คล้ายชะตาฟ้ากำหนดเป็นกฎไว้ ให้เดินไปในเส้นทางห่างวิถี ด้วยมิอาจวาสนาพาความดี จะคอยชี้วิธีทางอย่างที่เป็น บนลำเนาที่เฝ้าเดินเผชิญสู้ แสนหดหู่สู้ชะตาพาทุกข์เข็น จะดีชั่วตัวก็ทำเพราะลำเค็ญ ด้วยจำเป็นไม่เห็นทางจะสร้างไป แต่ในใจลึกลึกนึกเจ็บปวด แสนร้าวรวดร้องไห้ใจหวั่นไหว แต่ต้องแสร้งจำแลงปิดในจิตใจ กลัวมีภัยให้เดือนร้อนตัดรอนตน ด้วยสำเหนียกใจเพรียกเรียกให้เลิก ทางที่เบิกเลิกไม่ได้ใจสับสน ถลำลึกสุดหวนคืนฝืนกมล จำต้องทนจนสิ้นกายวายชีวัน หากแต่ใจใฝ่คิดพินิจอยู่ กลัวใจสู่ความเป็นมารกาลผ่านผัน ความชั่วร้ายครอบครองจิตผิดอนันต์ ก็ถึงวันผันไปถึงซึ่งใจมาร สิ่งสุดท้ายหมายจะจบอยากพบได้ ก่อนดวงใจสิ้นสำนึกตรึกตรองอ่าน ขอสักครั้งตั้งใจก่อนวายปราณ ขอประสานผ่านความดีชี้สักครา ปรารถนาค่าสุดท้ายหมายใจมั่น ใจของฉันมันเรียกร้องก้องหนักหนา ตัดสินใจทันทีไม่รอช้า ด้วยความกล้าปรารถนาค่าความดี ลมหายใจแผ่วเบาอ่อนผ่อนช้าช้า สำนึกค่าพาใจให้สุขี ยิ้มละไมสมใจแล้วค่าชีวี ค่อยริบหรี่สู่ความมืดนิจนิรันดร์
879
2
0
15 พฤศจิกายน 2548 06:19 น. - comment id 537469
..ด้วยสำนึก...ครั้งสุดท้าย..
15 พฤศจิกายน 2548 14:40 น. - comment id 537637
เพราะหัวใจไหวหวั่นพรั่นพรึงจิต จึงคบมิตรปิดบังความหวั่นไหว เลือกฝ่ายมารมาสนิทจนชิดใจ แม้นรู้ว่าทำไปนั้นไม่ดี รอจนเกือบจะสายจึงได้คิด หมายพิชิตใจมารให้สิ้นศรี เฮือกสุดท้ายตั้งใจทำความดี จากโลกนี้ด้วยรอยยิ้มที่อิ่มเอม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
