๏มหาชนกชาดก๏ ๑มหาสมุทรสุดว้าง วังเวง ใจเฮย ปลาใหญ่ไล่ข่มเหง ดุร้าย ดิ่งลึกนึกหวาดเกรง เป็นเหยื่อมันนา ดาวดิ้นสิ้นชีพคล้าย สัตว์น้อยลอยสินธุ์๚ (จากวรรคทองว่ายเวิ้งวรรณศิลป์คุณหมอโมโน) ๒เวียนวนว่ายวัฏว้าง วิตกไหว เวิ้งทุกข์ทอดยาวไกล ใหญ่กว้าง ไฉนเรารั้งแรงไส ส่งว่ายอยู่นา จำจ่วงโหยเคว้งคว้าง ทุกข์ท้นทนฝืน๚ (เทวดา) ๓นั่นใครไม่เห็นฝั่งฟ้า ฝืนเพียรอยู่เอย ประโยชน์ใดไขเขียน จักพ้น ความตายต่างแน่เนียน จมสมุทรตายนา เพียงมนุษย์น้อยด้อยค้น แข่งข้ามไฉนถึง๚ (ดูกรเทวดา) ๔ไม่ถึงไม่หยุดยั้ง อุสาหะ ล้างโลกโศกโลภะ ไป่สิ้น น้อมเพ่งวิริยะ บุญมาก แสนนา ไร้ฝั่งตั้งหทัยถวิล ว่ายพ้นสังสาร๚ ๕ตายติตนไป่ได้ สามโลก ชมนา เพียรสุดผลโบยโบก บั่นได้ มิเสร็จมิพ้นโศก ลำบากอยู่นอ สถิตเทพเสถียรสถานไซร้ ต่างรู้เห็นหนอ๚
น้ำ 20 ธ.ค. 2548 21:50 น. - ID 84446 
1929
3
0
21 ธันวาคม 2548 11:59 น. - comment id 548222
กระแสรสินธุ์เชี่ยวล้ำ......ลึกไกล ปลาที่ว่ายแหวกไหว...................รอบข้าง สมาธิมั่นทรงไว้.......................... เมตตา พ้นแฮ สิ้นสุดความอ้างว้าง......................เกริกฟ้าสนั่นขจร.ฯ
แก้วประเสริฐ.
21 ธันวาคม 2548 11:59 น. - comment id 548223
มหาสมุทรเวิ้งว้างกว้างใหญ่ ปลามากมายเท่าใดก็เริงร่าได้ จะเหมือนกับคำพังเพยของโบราณที่ว่า เอากระบวยแกว่งในตุ่มหรือเปล่านะ ถูกรึเปล่าก็ไม่รู้นะพี่น้ำ อิอิ
21 ธันวาคม 2548 20:43 น. - comment id 548426
ความพยายามดีกว่าการยอมแพ้เนาะครับเคยอ่านพระมหาชนกฉบับการ์ตูนนะครับ แต่อ่านโคลงของคุณกลับได้แนวคิดมากกว่าแฮะ
22 ธันวาคม 2548 09:52 น. - comment id 548518
มาอ่านนิ ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
