ยุคน้ำแข็งเคยครอบรายรอบโลก เกิดเป็นโศกนาฎกรรมแห่งส่ำสัตว์ ปัจจัยการดำรงชีพยิ่งบีบรัด ยิ่งวิบัติสูญสลายสายชีวิต ทั่วทุกแห่งอาหารกันดารหมด ความรันทดท่วมท้นจนวิกฤติ ในเหน็บหนาวหนักหนาฟ้ามืดมิด ซึ่งไม่ผิดกับนรกปกคลุมภพ ธารน้ำแข็งละลายเชื่อมสายโศก วิปโยคนรก-สวรรค์มาบรรจบ เรือนกระจกสาดสะท้อนก่อนกระทบ โลกประสบระอุแดดแผดประชิด พิภพใหม่แออัดแกมขัดสน เพราะผู้คนห่างธรรมชอบทำผิด สงครามเลือดเดือดข้นยังพ่นพิษ วิปริตดาวเดือนดับหมายสับประยุทธ์ แผ่นดินนี้กลับกลายทำลายล้าง พังทุกอย่างแล้งน้ำใจไม่สิ้นสุด หวังเป็นใหญ่อำนาจเถื่อนเหนือเพื่อนมนุษย์ สว่างสุดมาวูบวับแล้วดับลบ มีอะไรเหนือกรรมเหนือธรรมชาติ ใช้ทุกศาสตร์เพื่อก้าวถึงซึ่งความสงบ อิทธิฤทธิ์เหนือจริงยิ่งบัดซบ ควรสยบใต้วนวังสังสารวัฏ
-ร้อยแปดพันเก้า- 27 เม.ย. 2549 08:50 น. - ID 88735 
1220
3
0
27 เมษายน 2549 09:20 น. - comment id 573557
เค้าถึงมีคำพูดว่า คืนสู่สามัญ ไงล่ะ เราไม่รู้หรอกว่าจริงๆ เกิดและเป็นแบบนี้มา กี่ครั้งกี่หนแล้ว ก็แค่เฟืองตัวเล็ก ๆ ที่หมุนไปตามวาระ และเวลา...เท่านั้น คิดมาก เดี๋ย ปวดหัวนะจ๊ะ
27 เมษายน 2549 10:57 น. - comment id 573566
มนุษย์ยังไม่หมดกิเลส ก้อต้องเวียนว่ายตายเกิด ไปจนหมดกรรมง่ะงับ สาธุ มันเป็นธรรมดาโลกงับ
27 เมษายน 2549 11:59 น. - comment id 573596
ห้วงทะเลแห่งทุกข์แสนขุกเข็ญ หลงลำเค็ญหลงรักหลงกลัวหวัง หลงชีวิตผิดถูกหลงเกลียดชัง จึงผูกฝังตัวตนไม่พ้นทุกข์ ห้วงทะเลเห่กล่อมคนยอมเคลิ้ม หลงเฉลิมฉลองอยู่ไม่สุข ภายใต้ห้วงกลลวงทุกช่วงซุก ไฟเผาปลุกระเริงหลงมัวเมา จึงไม่พ้นสังสารวัฎที่รัดล้อม เพราะใจยอมเป็นทาสความขลาดเขลา ตะวันส่องทองทางฟ้ายังบ้าเงา จมโศกเศร้าหาฝั่งแทบไม่เจอ
27 เมษายน 2549 12:20 น. - comment id 573601
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
28 เมษายน 2549 09:51 น. - comment id 573854
ขอบคุณทุกท่านครับ ที่มาเยี่ยมชม งานชิ้นนี้ตั้งใจมากๆ ผมชอบงานแนวนี้ของผมมาก เขียนได้ไม่บ่อยนักน่ะครับ
28 เมษายน 2549 16:42 น. - comment id 574209
...
28 เมษายน 2549 17:09 น. - comment id 574218
สะท้อนความเป็นอยู่ในยุคปัจจุบันจังเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
