ตีนกระต่าย

เชษฐภัทร วิสัยจร

เด็กหญิงแหงนหน้าตามอง
สีสันจันทร์ทอง
ส่องสว่างกลางคืนชื่นชม
มองเห็นกระต่ายน้อยลอยลม
ร่อนสู่จันทร์กลม
ล้มแผละเพราะไร้ตีนขืน
เด็กหญิงฉงนกลค่ำคืน
กระต่ายไร้ตีนยืน
ตอกย้ำความแปลกแผกตา
จึงตะโกนถามกระต่ายบนนภา
คุณกระต่ายเจ้าขา
ตีนคุณขาดหายไปไหน
กระต่ายยิ้มแล้วตอบทันใด
ฉันตัดตีนไป
แอบนำไปซ่อนมนุษยชน
หลายครั้งหลายคราผู้คน
ชั่วช้าฉ้อฉล
เข่นฆ่ายื้อแย่งตีนฉัน
บ้างอ้างศาสนาฆ่าฟัน
อ้างประเทศเขตขัณฑ์
บ้างอ้างอำนาจกามเมือง
บ้างอ้างวัตถุทองเหมือง
อ้างความฝืดเคือง
ถือเป็นเหตุผลกลสถุล
ที่แท้แค่หวังสืบสกุล
ตามอัตตาหมุน
ให้มนุษย์แบ่งชั้นชนกัน
หาตีนกระต่ายหมายฆ่าฟัน
แทนอาวุธยุทธภัณฑ์
พิษสงจัญไรร้ายแรง
ระเบิดตีนกระต่ายชั่ววูบแสง
ฆ่าคนเหมือนแมลง
หลายหมื่นแสนล้านชีพมลาย
ฉันยอมตัดตีนก่อนจะสาย
ซ่อนพวกงมงาย
ยอมเสียสละสังวรณ์ระวัง
เด็กหญิงก้มหน้าตาฟัง
กระต่ายโม้เสียงดัง
ตีนด้วนยังไม่เจียมตัว
เมื่อเมฆบังแสงจันทร์สลัว
เด็กเริ่มลืมตัว
ค่อยร่วงสู่ห้วงนิทรา
จึงบอกกระต่ายน้อยขอลา
ขอไปหลับตา
พักผ่อนใต้หมอนก่อนใคร
กระต่ายน้อยค่อยเลือนหายไป
ตีนกระต่ายอยู่ไหน
หรืออยู่ในฝันเด็กดี