กระถินริมทาง

ลุงรอง

กระถินริมทาง
	เก็บกระถิน  ริมทาง  ที่ข้างรั้ว
	นำมากลั้ว  แกล้มนางรม  ข่มคอหวาน
	สืบวิถี  มีตำรับ  นับเนิ่นนาน
	ถ่ายทอดการ  รู้หากิน  ถิ่นไทยเรา
					
             ปวงกระถิน  ในถิ่นไทย  ใบระบัด
            พลิ้วสะพัด  ยืนยง  คู่พงศ์เผ่า
           เขียวขจี  สีสล้าง  ใบบางเบา
           ดั่งยั่วเย้า  หนอนน้อย  จ้องคอยชม
	ยอดกระถิน  กลิ่นระทวย  ยังสวยสด
	ภมรมด  หมายมอง  จ้องสู่สม
	ชิมจนช้ำ  รองรับ  ดับอารมณ์
	คนถุยถ่ม  เหยียดกระถิน  กลั้วกลิ่นกาม
          ยอดกระถิน  ใส่กระถาง  กลางตะกร้า
         ล้างคราบคาว  กามา  ลาคำหยาม
         หวังกระถิน  กลับระทวย  ช่อสวยงาม
        พยายาม  เพียงใด  ไม่กลับคืน
	เปรียบกระถิน  เช่นสาว  คราวกำหนัด
	ใบระบัด  ไหวตามลม  อาจขมขื่น
	ยามลืมต้น  จักชอกช้ำ  ทนกล้ำกลืน
                      ด้วยไม่ฝืน  มือชาย  หมายเด็ดดม
        ช่อกระถิน  ริมทาง  ยังชูช่อ
        ไหวยอดล้อ  ลมลู่  อยู่สวยสม
        ยอดตระหง่าน   ทรงค่า  น่าชื่นชม
        ด้วยไม่หลง  คารม  คำคมชาย
					              ฐปกรณ์  โสธนะ (ลุงรอง)