เคยตื่นมาดูทะเลไหมในยามดึก งามรู้สึกดื่มด่ำเกินคำเผย เงียบสงบพบว่างเปล่าลมรำเพย หนาวใจเอยมีเพียงจันทร์ให้ฝันไกล เรือหาปลาลอยลำอยู่ลิบลิบ ไฟกระพริบวิบวับวะวูบไหว พอกับเงาน้ำค้างณ..กลางนัยน์ ช้าช้าไหลต้องแก้มนวลท่ามแสงจันทร์ คือชีวิตลำพังอันดายเดียว ชินเหงาเปลี่ยวไร้ตัวตนบนทางฝัน ฝึกหัวใจให้ชินชากับคืนวัน คือนิรันดร์มายาอย่าตรอมตรม หลับตานิ่งทิ้งร่างใจรับหยาดน้ำค้าง เย็นทั่วร่างละอองฝนพร่างหอมห่ม หนาวแค่ไหนไม่เป็นไรไม่ระทม ก็แค่ลมแค่ฟ้ามาใกล้กราย..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html หนาวตัก นันทิดา แก้วบัวสาย ทะเล งาม ยามดึกดื่น ฮึมเหมือนคลื่น หลับ แสงเดือน จับ เจิดนภา เวหา หาว นั่งเรือ น้อย เคลื่อนคล้อย ใต้แสงดาว พร่าง น้ำพราว ผ่องเพชรเกล็ด นที ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน...
พุด 18 ส.ค. 2550 23:11 น. - ID 106164 
2075
9
0
19 สิงหาคม 2550 00:53 น. - comment id 740195
เคยทั้งหมดเลยที่พี่พุดเขียนมา..
19 สิงหาคม 2550 07:40 น. - comment id 740237
อยากหาเวลา ไปดูบ้างค่ะ
19 สิงหาคม 2550 07:53 น. - comment id 740241
เคยครับเคยชมทะเลยามดึกดื่น ท่ามกลางจันทร์ สว่างส่งประกายในความมืดมิด แต่ไม่มีเรือหรอก ครับ ดวงดาวตรงขอบฟ้าระยังแพรวพราวไปหมด เงียบสงบได้ยินแต่เสียงคลื่นเข้าชายฝั่งเป็นระยะ ทำให้จิตใจสงบเยือกเย็นดีครับ มาเยี่ยมสาวสวย แห่งพงไพรครับ
แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 07:53 น. - comment id 740242
มาทะเลทั้งที...ก็ต้องเหงาให้หนำใจครับ ทะเลลมกลืนกลมคลื่นกับคืนเหงา หายทรายขาวเห็นเป็นช้ำทำไฉน จันทร์ที่ต้องส่องแสงหม่นปนอาลัย เรือแสงไฟลิบลิบล่องยังหมองมา น้ำคำรับน้ำตารองนองน้ำค้าง เย็นทั้งร่างหนาวทั้งใจใคร่โหยหา ใครไม่หลับซับข้าที่ที่น้ำตา เสียงจากฟ้าแสงลงฟาดขาดแล้วใจ
19 สิงหาคม 2550 10:55 น. - comment id 740342
19 สิงหาคม 2550 11:07 น. - comment id 740351
ใต้เงาดาวหนาวดวงใจ..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html (ในฝัน) ............... ในเรื่อเรืองแสงดาวรำไรรำไร.. ยามฟ้าใกล้สาง ทั่วนภางค์ใกล้สว่างแล้ว ดวง.. ควานคว้าวิทยุเปิดเพลงนักร้องในดวงใจ *ในฝัน.* กำลังบรรเลงบทเพลง ที่แสนหวานชดช้อยจริงใจ และ.. ในท่ามความละเมียดละไมแห่งภาษา.. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html ในฝัน ทูล ทองใจ หากฝันว่าฉันและเธอ ละเมอความรักร่วมกัน ทุกๆ วันแสน สุขฤทัย หากความรักนั้นหนักเหลือ แนบเนื้อเชื้อ รักดังไฟ ฉันขอตายบน ตักนาง หากเราได้รักร่วมกัน ผูกพันกระสันแน่นเหนียว ขอรักเดียวไม่ จืดและจาง หากเป็นดั่งเช่นที่หมาย จะตายฉัน ไม่ขอห่าง ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน มอบ ใจ และกาย ทุกสิ่งมั่นหมาย ถึงตัวตายไม่คลายรักก่อน สู้ ทน อ้อนวอน ยอมฝันแม้ยามหลับนอน ทนกอดหมอน นานมา หากฝันฉันไม่หลอกหลอน ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจปรารถนา หากเป็นดังเช่นที่หมาย จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน หากฝันฉันไม่หลอกหลอน ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจ ปรารถนา หากเป็นดังเช่นที่หมาย จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน.. ................ กี่ปีแล้วนะ.. ที่หัวใจดวงอ้อยสร้อย ยังอยู่กับความเหว่ว้าในความสมถะงามเงียบ ไม่มีวันแปร... แม้น.... โลกนี้จะหนาวจะร้อน จะมากมายพายุร้ายจากพายุใจพายุจริง หันไปทางไหน ช่างแสนน่าเดียวดายใจเสียเหลือเกิน เพราะ.. มีสัญญาณเตือนราวนาฬิกาปลุกแล้ว กับ.... ทุกข์จากภัยธรรมชาติแลภัยจากอมนุษย์รายรอบ ไม่ว่าจะ.. พายุสึนามิ ฤาเฮอริเคนแคทรีน่าและริตา ที่กระหน่ำซ้ำซัดระลอกแล้วระลอกเล่า ไหนจะโรคระบาด หวัดนก ที่แสนน่าจะวิตกเป็นที่ยิ่งนัก ที่ราวกำลังจะค่อยๆคืบคลานใกล้เข้ามา ๆและ จะพาให้พลเมืองโลกพบวิปโยคอย่างยากแก้ไข.. โลกงาม...กำลังพบเศร้า ด้วยเงื้อมเงาแห่งความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ของคนบนผืนโลกนี้ ที่เกิดมา... ก็มีแต่จะเรียกร้องเอาจากโลก แล้ว...ไม่คืนกลับ ไม่พิทักษ์รักษ์และรู้ค่า *อกแผ่นดิน*.. กำลังท่วมบ่า ด้วยน้ำตาจาก..*เทพเจ้าแห่งความระทม* *แผ่นฟ้า*..กำลังจะจ่อมจมด้วยภัยจากมวลมลพิษ ภาวะเรือนกระจกโลก... และ... ทุกผองชีวิต กำลังจะถูก..*ประกาศิตสั่งสังหาร* จาก... ความพิโรธของ..ดิน..น้ำ..ลม..ไฟ อย่างยากที่จะหนีพ้น...ไม่ว่าจะหน้าไหน หาก... ฟ้าดินอินทร์พรหมยมพญา จะมาเรียกร้องหาความยุติธรรม หัวใจดวงสะออน...ไหวหวั่น สิ่งที่จะทำได้คือ.. รีบทำทุกสิ่งที่ฝันไว้ อย่างแสนดีแสนงาม ให้แด่ผู้ชิดใกล้ และ.. คืนกลับแด่โลกงาม ในทุกยามที่พึงจะทำได้ แม้นเพียงจะน้อยนิด ก็คิดว่า.. ทุกชีวิตย่อมมีสิทธิ์จะลิขิตชะตา รู้ค่าแห่งการได้เกิดมาบนพื้นพสุธานี้... กับ...ปวงดวงดอกไม้ป่าที่แสนงาม กับ...แมกไม้สายธารระรินร่ำ กับ...เสียงน้ำค้างขวัญน้ำฝนแก้ว ยังพร่างรินดับร้อนไปทุกถิ่นที่ กับ...เสียงดนตรีแห่งเพลงไพร กับ...เสียงเต้นของหัวใจที่ยังรู้ค่ารักรู้จักการให้ กับ...เสียงทายทักของสายลมไหว กับ...เสียงร่วงปลิดปลิวโปรยไปของใบไม้ในราวป่า กับ...เหว่ว้าที่สอนให้รู้ค่าความเงียบงาม กับ....ทุกทุกข์นิยามที่สอนให้รู้ นำน้ำพระอมฤตธรรมมาด่ำดื่ม กับ...กลิ่นชื่นแห่งไอดินหลังสิ้นสายวสันต์ลา กับ...ฟ้าแปรสีราวเวทีแห่งธรรม ธรรมชาติ อันหมายมาดมาสอนสัจจะใจ กับ...รวงเรียวไสวสีทองสุกปลั่ง กำลังค้อมพวงรอเคียวควงมาเกี่ยวเก็บ กับ...หนาวเหน็บในดวงใจ ยามดูจันทร์อันอำไพ แล้วในอ้อมกอดไม่มีเธอ กับ...เสียงนกละเมอ กู่ก้องยามท่องไพรลำพัง กับ...ความหวานหวัง ที่จักทำสิ่งแสนดีพลีเพื่อแผ่นดินและผู้เป็นที่รัก กับ...หยาดน้ำค้างหยาดพรายภักดิ์ลงบนกลีบดอกไม้ กับ...สายน้ำแสงแดดสีทองอันอ่อนอุ่นเอื้อโอบหล้า กับ...ดวงตาดวงใจที่สวยใสแสนงาม ยามลืมแลในทุกอรุณรุ่ง กับ...จรุงแห่งกลิ่นเกสร กำลังอ้อนออดมวลหมู่ภู่ผึ้งภุมรินทร์ กับ...สายถวิลแห่งเมตตามากล้นค่าน้ำใจ ที่จะรินใส่ให้แก่เพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย กับ...คำว่าตายก่อนตาย ที่ฝึกไว้อย่างผู้เตรียมพร้อม กับ...หอมแห่งยอดพระรัตนตรัย ที่คือฉัตรใจ ฉัตรไทยคอยคุ้มเกล้า กับ...เดือนดาวที่แสนงามในยามราตรี กับ...คนดีที่...ควรรู้ค่าก่อนสายเกิน... และ.. กับ...ลมหายใจ..น้อยนิด จากทุกทุกข์ชีวิตหนึ่งนี้ที่ช่างแสนสั้น ให้คอยเฝ้าจักรู้ทันเท่า คอยเฝ้าดูว่า.. มิวันหนึ่งวันหน้าวันไหน..อาจจะหยุดลง.! ให้เตรียมปลง เตรียมใจ ไม่ว่ากับใครกับคนไหน ที่เรารักแสนแสนรัก และ.. กับ..ความพลัดพรากจากลา ในท่ามแสงตะวันรอนๆ ฤาว่า... ในท่ามกลางดาวเดือนร้องร่ำ ก็จักหันหลังคืนกลับมาก็หาได้ไม่... และ เมื่อเรายังมีลมหายใจ .. ไย...!...จึงปล่อยให้ทุกสิ่ง ที่เราแสนรักประดุจดั่ง *สุดสายใจ* ต้องมาแหนงหน่าย..คล้ายไร้สิ้น..อภัยปรานี มีเพียงทิฐิมาบดบัง ... ให้เซซังซมซาน..รานโศก..แสนเศร้า..ด้วยเล่า... ทุกเจ้ายอดดวงใจ...ช่างกระไรเลย....!! .......................
19 สิงหาคม 2550 11:19 น. - comment id 740357
19 สิงหาคม 2550 11:29 น. - comment id 740359
สงบงามเหงา ในโลกแห่ง พุดพัดชา ภาพแสนงาม ลิขิตอักษร ความหมายแสนสะเทือนวิญญาณ เป็นแบบอย่างชีวิต ที่หาผู้ใดเสมอเหมือน คืนสงบกับทะเลที่แสนเวิ้งว้าง ได้ค้นพบสัจจะว่าชีวิตมนุษย์เราช่างแสนเดียวดายอยู่เช่นนั้น มุ่งหมายใฝ่หาคนรู้ใจ หาความรัก ที่จะเติมเต็มชีวิตที่เกิดมา ยิ่งหาก็ยิ่งห่างไกล พบว่าที่แท้จริงก็คือหาตัวตนและรู้จักอยู่กับโลกแห่งความอ้างว้างอย่างมีความสุข เมื่อพบความไม่ชอบใจก็คือพบกิเลสของเราเอง ว่าอยากได้อยากมีอยากเป็น ถ้าไม่อยากทุกข์อีกให้เพียรละสมุหทัย สักวันจักหลุดจากความทุกข์ รู้จักตัวเราว่าที่แท้ ก็ ไม่ใช่เรา เป็นเพียง รูป เวทนา สังขาร วิญญาณ ยิ่งยึดยิ่งทุกข์ เช่นนั้น จักปล่อยวาง เหลืออยู่ แต่ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ชีวิตจักสุขเย็นยิ่งยืนนาน ............................. แด่คุณทวารวดี... ขอย้อนทุกคำสอนคืนกลับ.. ให้ไปสอนใจคุณเช่นกันค่ะ จริงๆพุดพัดชามีวิถีชีวิตที่งดงามเรียบง่าย มานานนักแล้วค่ะ สงบสุขยอมรับกับวิถีชีวิต ในเส้นทางทองทางธรรมมาจนเป็นดั่งหนึ่งเดียวกับดวงวิญญาน และ.. ด้วยเมตตาสวรรค์ ฟ้าเบื้องบนจึ่งเพียรเปิดดวงตา ปรานี ให้จิตดวงดีดวงให้ของพุด อย่าได้รานโศกกับกิเลสโลกนาน กับมารมาผจญ.... ในกมล..จึ่งสอนตนเตือนจิตมิเคยหวังให้ ใครมาลิขิตหากมิใช่พระธรรม คนเรานักทฤษฎีธรรมมีมากมายค่ะ หากจะดีร้าย เราต้องรอบคอบไต่ตรอง ด้วยครองบุญทุกทานที่จักพาเราผ่านพ้น กลมคนที่เข้ามาแบบไม่ปรารถนาดีค่ะ ขอบคุณค่ะ... สำหรับคำเตือน สำหรับพุด..แค่อยากอยู่ลำพัง พิจารณาธรรม จากผู้ทรงศีลที่จิตสว่างสะอาด อย่างแท้จริงค่ะ ด้วยเข้าใจ
19 สิงหาคม 2550 12:12 น. - comment id 740377
สั่งฟ้าฝากดิน! ฉันเขียนเรื่องนี้ กับฉากสายฝนหลงฤดูพรมพร่าง ตกต้องแตะพื้นน้ำในสระสวนขวัญ สวนจินตนาการ ที่ฉันมาฝากใจฝากร่างทายทัก พักใจทุกโมงยามที่เหงาเศร้าดายเดียว เป็นฉากสายฝน สายฝัน ที่หม่นเศร้า เทาทึมรอบทิศทาง มีไม้งาม รายรอบระบัดใบ..ไหวเอนรับหยาดละอองฝน ชะล้างหม่นมัวให้เขียวสด สดสะพรั่งใสสะอ้านทันตา.... ฉันเงยหน้าแหงนรับหยาดฝนพรมพรำ ให้ชะล้างหมองหม่นของ ร่างและใจฉันเฉกเช่นกัน ในวันนี้.. ในร้าวฤดี... คิดถึงบทเพลงเพลงหนึ่ง จนเผลอร้องออกมาท่อนหนึ่งด้วยซึ้งซ่านและรานร้าวใจ..... ล้างให้ออก ล้างให้ออก ล้างใจเธอ ด้วยใจฉันเอง! ................. และอยากฝากเพลงนี้ ที่เคยโดนใจให้กับทุกคนที่แสนรัก แสนห่วงใย ที่ดวงใจกำลังหมองไหม้ด้วยมลทินรัก มลทินแห่งใจ..ได้คิด.. ใช้หัวใจดวงดี ดวงหนักแน่น..รู้รัก..รู้อภัย..รู้เข้าใจ..รู้กลืนกล้ำอดทน เพื่อชะโลมน้ำทิพย์รินรดหยดล้างใจให้กับคนดี..ทุกคนที่ยังหลงวนหลงเวียน มืดบอดอยู่ในบ่วงกรรม..บ่วงรัก..บ่วงเสน่หา..หาทางออกมิพบเจอ ฉันทอดน่อง..เดินช้าๆแหงนหน้าท้าหยาดพิรุณใส อย่างตั้งใจ.. ให้..สายฝนชุ่มฉ่ำรินรดใจดวงร้าว ในวันนี้ที่รานแยกแหลกยับ กับการจากไปของเธอ..นะคนดี... เอื้อมมือเด็ดดอกพิกุล ดอกเล็กละมุนซ้อนกลีบหวานเศร้า มาไว้ในอุ้งมือ หวนคิดถึง วันก่อนเก่า ที่ไปวัดยามเช้ากับคุณย่า และนั่งดายเดียวร้อยมาลัยใต้ต้นพิกุล พวงมาลัยหอมงาม พวงมาลัยแห่งชีวิต ที่ตามติดงามงดมาคล้องดวงใจ จนถึงบัดนี้ มิสิ้นไร้หายไปไหน และไม่เคยมีสร้อยเส้นใด แม้จะเป็นเพชรพราวสูงเทียบเลอค่าเท่านี้ในดวงใจที่ใสงาม.. คนดี..เธอรู้ไหมว่า ด้วยดวงตา และดวงใจพิสุทธิ์ใสดวงนี้ที่มากมีความทรงจำ ราวกับซ่อนรุ้งเลื่อมพรายงามฉายฉาน อยู่ในสายใจ สายไยรัก ที่มิมีวันมอดสิ้น และแจกแจงรจนา ออกมาได้ทั้งหมด..ทั้งใจ.. คนดี..ฉันผู้หลงรักนาทีนี้ นาทีแห่งสายฝนพรำ.. นาทีแห่ง สายฝัน สายน้ำผึ้งพระจันทร์ และแสงสร้อยสุริยายามจะลาลับฟ้า ราวรอระบายฝัน สร้างพลังถักทอใจทุกดวงให้ก้าวเคียงกันฝ่าฟันไปบนถนนสายดอกไม้งาม..จรุง! ฉันแสนรักนาที..หม่นเศร้า ราวสายฝนในใจฉันพรำรินรด.. ให้ใจซึ้งเศร้าจนเกินทนจนชาชิน จนนิ่งงัน และเงียบงามในที่สุด.. ต้นไม้แสนรักทุกต้นยังหยัดยืน กวัดแกว่งรอท่า ทายทักให้ฉันพักใจ..ระทม..ระทวยทดท้อรอลา! นั่นต้นลั่นทม..ดอกพราว ที่เธอ..เคยก้าวเข้ามาเพื่อรอท่าให้เราสองอยู่ในอ้อมกอดสักครั้งสักครา กับวันเวลาแสนดีแสนรักที่รอมาแสนนาน.. เป็นฉากฝัน ที่สวยงาม หวามไหว..ที่บัดนี้ในม่านฝนและม่านน้ำตา..ฉันเหลียวหา..ไม่มีเธอ! เป็นฉากฝันที่ลาลับ ยากหวนกลับคืนมา..ดั่งสายน้ำ..ที่รินไหลไปมิอาจย้อนหวนทวนคืนเฉกเช่นกัน.. นั่นทองหลาง..ออกดอกแดงพราว เคยสวยจัดจ้า แต่ไฉนเล่า!..กลายกลับเป็นแดงหม่นราวหยดเลือดและหยาดน้ำตา..ในวันนี้..ที่ไม่มีเธอ..อีกต่อไป.. พญาสัตบรรณ..เป็นช่อชั้น สูงใหญ่ คอยปกป้องผองภัย คุ้มแดด คุ้มฝน คุ้มหัวใจ คุ้มชีวีฉันนี้ให้มีชีวารอท่าเธอเสมอมา..กลับยืนเศร้า ราวได้ทำหน้าที่สิ้นสุดลงแล้ว. คนดี....ลมกระชั้นกระโชกแรง พัดกระโปรงฉันพลิ้วไหว พัดหัวใจฉันกระเจิงไปกับสายฝนและลมแรง.. หอบหัวใจฉันนี้ให้พะว้าพะวัง กับฉากฝันต่อแต่นี้ที่สิ้นไร้เธอเคียง.. ฉัน..บรรจงเก็บพิกุล เต็มกอบกำ และห่อดอกดวงนั้นในผ้าเช็ดหน้า..ผืนโต.. ฉัน..จะกลับไปตั้งสมาธิร้อยมาลัยดอกพิกุล ในคืนค่ำนี้..ถวายพระ.. และสวดมนต์ภาวนาให้นานกว่าทุกค่ำคืนเพื่อเราสอง.. ฉันจะร้อยพวงที่สองวางไว้ใกล้หมอน และหลับฝัน เพื่อตื่นขึ้นมาในนิทราที่แสนดี ว่ามีเธอคอยดอมดมพรมจูบเส้นผมอวลหอมกับลมหายใจรักระริน ที่รินรดเป็นหนึ่งเดียว ของสองเรา.. คนดี..หลับฝันดีนะ และไม่ว่ากี่ทิวา และราตรีจะผันผ่าน นานเนาไปกับกาลเวลา เนิ่นนานสักปานใด ก็จะยังมีผู้หญิงคนนี้..ที่รักคุณยิ่งนัก ที่มีอ้อมกอดแห่งรัก ไว้ทะนุถนอมห้องหัวใจและร่างคุณ ไม่ว่าจะต้องการอบอุ่นหรือยามดายเดียวนะดวงใจ! ..........................
ความคิดเห็นที่ 1 : หมายเลข 146457 ยามเห็นทองหลางดอกร่วงพราวลงลาต้น ยามนั้นหัวใจลอยลิบลิ่วไปแล้วครับพี่พุด บทกวีงามในหัวใจเหลือเกินครับ คืนนี้ฝนพรำๆ ที่นี้.....อ่านงานพี่พุดแกล้มสายฝน หนาวหัวใจ ยิ่งนัก ลำน้ำน่าน 12 มิ.ย. 46 - 00:41 IP 202.28.179.1 ................................. ความคิดเห็นที่ 2 : หมายเลข 146465 มอบให้กับลูกผู้ชายสู้ชีวิต... แดนตะวัน ผืนดิน ถิ่นกำเนิด ให้ฉันเกิด ปั้นให้แกร่ง ทุกแห่งหน แดนตะวัน หล่อหลอมให้ แสนอดทน ให้สู้คน ทนทุกข์ยาก ฝากตำนาน อยู่ต่างแดน แสนไกล ในวันนี้ เป็นคนดี ลูกผู้ชาย ถิ่นอิสาณ โอ้แดนดิน ถิ่นที่ราบสูง งามตระการ คิดถึงบ้าน ทุกธุลี ทุ่งรวงทอง อยากกลับมา จูบผืนดิน จนอิ่มฝัน ทุกคืนวัน แนบเนา รักเราสอง จันทร์ที่ไหน ในโลก ไม่หมายปอง กลับมาอ้อน จันทร์ดวงเดิม ที่เมืองไทย พุด 12 มิ.ย. 46 - 00:59 IP 203.170.147.37 .......................... ความคิดเห็นที่ 3 : หมายเลข 146467 มีคำพูดมากมาย จะถ่ายทอด มีหลายกอดอันอบอุ่นมาครุ่นถาม อีกมากเพ้อละเมอถึงจึงติดตาม หลากความงามที่รับรู้อยู่เป็นนิตย์ เสมอเพื่อเสมือนผู้รู้ใจแล้ว สมานแน่วในสัมพันธ์ประสานติด สนองเนื่องประเทืองท่ามความเป็นมิตร สนมสนิทสนุกสนานสราญรมณ์ ร้อยหมื่นถ้อยสนทนาจะมาบอก แสนช้ำชอกจะปรึกษามาคลายขม ล้านเรื่องราวยาวนานผ่านระทม หนึ่งชิดชมหนึ่งคู่คืดหนึ่งมิตรเดียว คิดถึง น่ะ จริง ๆ นะ อยากจะบอกว่า ตอนนี้ บ้านแมกไม้ เจริญขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ มีโทรศัพท์ อ้อ มีเคเบิลทีวีด้วย ม้าก้านกล้วย 12 มิ.ย. 46 - 01:12 IP 203.113.57.171 ..................... ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 146535 เหงาจัง.. แต่โดนใจ เพื่อนไพร 12 มิ.ย. 46 - 12:36 IP 161.200.255.163 .............................. ความคิดเห็นที่ 5 : หมายเลข 146553 ไพเราะมากค่ะ ............................................ ;) ฟองอากาศ 12 มิ.ย. 46 - 13:03 IP 203.209.18.63 ความคิดเห็นที่ 6 : หมายเลข 146571 มาดีอีกแล้วจ้า เปล่ามาร้าย มาทักทายท้ายห้องสุดท้องเขา ไม่ค่อยได้แวะมาบ้างเลยเรา ( แหะๆ เรียนหนักม๊ากกกก ยากด้วยอ่ะ) ห่างpoem thaiแล้วใจเหงาจึง แว้ป เข้ามา อิอิ เจือจันทร์ 12 มิ.ย. 46 - 13:34 IP 203.157.14.246 ................ ความคิดเห็นที่ 7 : หมายเลข 146574 ปากตะโกนสั่งฟ้า ฝากดิน ลาจากโฉมยุพิน หนึ่งน้อง อยากเที่ยวทิศทักษิน เมืองเก่า ธรรมเฮย เพียงแต่ยังติดข้อง น่านน้ำลืมชวน อิอิชวนแต่สาวๆๆ เลยต้องอาศัยชื่อกลอนของ พุดพัดชาตะโกนสั่งฟ้าฝากดิน ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 12 มิ.ย. 46 - 13:43 IP 203.113.33.8
19 สิงหาคม 2550 12:37 น. - comment id 740394
สายยันณ์ตะวัยาม ขณะข้ามทิฆัมพร เข้าภาคนภาตอน ทิสตกก็รำไร ...... ลิ่วลิ่วระลอกปราด ปะทะหาดและสาดโทรม ซัดถอยทยอยโถม ทะลุฝั่งกระทั่งถึง เคยอ่านฉัน?บทนี้ ทำให้คิดถึงทะเล อย่าไปทะเลอีกจังนะคะจะลองมานั่งดูเหมือนกัน ท้องทะเลกว้างใหญ่ คือครัวของคนไทยในแผ่นดิน
20 มีนาคม 2551 17:24 น. - comment id 833334
เหมือนจะบอกว่าหลอกล้อก็เกินถาม หากทุกยามยังครุ่นคิดแต่อิจฉา เมื่อหัวใจรบเร้าเศร้าวิญญา แล้วจะมาเรียงถ้อยไว้...คอยใคร
หน้าส่วนตัว
/Mirror%20Lake%20Reflections.jpg)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
