ถ้าหัวใจมีปีก..โดยพุดพัดชา!

พุด

ถ้าหัวใจมีปีก

ผมติดปีกให้หัวใจของผม...โบยบิน..ข้ามฟ้า...ข้ามมหาสมุทร...มาหาคุณ...ทุกคืน..ทุกวัน.... 
ยิ่งไกลห่าง....มากเพียงใด....ใจผมยิ่งชิดใกล้คุณเพียงนั้น...... 

ผมเรียนหนัก...ทำงานหนัก...เร่งวัน..รอคืน...เพื่อหวนกลับไปหาคุณ........ 
คุณก็รู้ว่าผมทำทุกสิ่ง...เพื่อใคร..... 
แน่นอน....เพื่อผมจะได้มีเวลาคิดถึงคุณน้อยลงไป.......... 
และ...เพื่อคุณที่ผมวาดหวังจะนำเอา..สิ่งที่ดีที่สุดที่ผมมี..ที่ผมเป็น..เพื่อรอรับขวัญคุณ.. 
เข้ามาสู่อ้อมกอดของผม...นานนิรันดร์............................. 

ผมรอ....รอ....และรอ...คำๆเดียวมาแสนนานคุณก็รู้.............. 
คำที่สามารถทำให้..หนาวกลายเป็นอุ่น ในอกในใจผม....... 
คำที่สามารถทำให้...โลกของผมมีความหมาย..มากค่าที่จะยิ้มสู้กับทุกสิ่งที่เผชิญโดยมิหวั่นไหว... 

คนดี....ผมกลับมา...ยืนนิ่ง ที่สนามเทนนิส ที่...Cleveland Heights High School........ในยามเย็น 
ใกล้อาทิตย์จะลับลา......ในคลอคลองสายตาสายใจของผม ผมเห็นคุณในสนามอย่างเริงร่าสดใส 
เหมือนดังเช่น..วันเก่าก่อน........ 

......ภาพคุณ...ถลาวิ่งออกไปท่ามกลางหิมะ หนาวเหน็บ..ทำเอาใจผมหวั่นวิตก.....ว่าคุณจะไม่สบาย 
......ภาพคุณ...ที่แกล้งกินหิมะเข้าไป....ทั้งๆที่ผมร้องห้ามแล้วห้ามอีก...คุณก็ไม่ฟัง...... 
......ภาพ....เราสอง...เล่นไล่สาดน้ำ....วันสงกรานต์รอบบ้าน..ทั้งๆที่หนาวแสนหนาว...ด้วยดวงใจ 
ของคนไกลบ้าน...ที่คิดถึงบ้านของเราพอกัน.......... 
......ภาพ...ที่เราเดินคลอเคลียกัน..เข้าร้านโน้น..ออกร้านนี้ ในย่าน..DOWN..TOWN...... 
เพื่อหาชุดใส่ไปงาน..Prom....... 
.....ภาพที่....DAD..ของผมช่วยวัดตัวคุณ..แล้วแอบทำลับลมคมนัย..มิให้ผมล่วงรู้.. 
ส่วนสัดอันรัดรึงตรึงใจของคุณ..เพื่อที่จะช่วยกันเตรียมชุดสวยให้คุณ........ 
....ภาพคุณ....ที่งามโดดเด่น..แย้มยิ้มร้องเพลง ..ในงาน..Lake Erie League Choral Festival....... 
ในชุดเหลืองสดใส....สว่างงามเจิดจ้ายิ่งกว่าจันทร์แจ่มฟ้า...ในคืนเพ็ญผ่อง........ 
.....ภาพคุณ....เว้าวอน..ออดอ้อน..เอาใจ..ให้ผมขับรถพาคุณ ไปเที่ยวทั่วเมือง....... 
.....ภาพคุณ....ที่นอนซมด้วยพิษไข้..ให้ผมเอาอกเอาใจ.........ดูแล...... 
... ภาพคุณ.....ที่แสนน่ารัก...น่าสงสาร..ยามทำงานดึกดื่น....อย่างมิรู้เหน็ดเหนื่อยใจ..เพื่อต่อสู้ชีวิต 
ที่ทำให้ผมแสนรัก...แสนห่วงใย........ 
.....ภาพคุณ.....กับผม..ในวันที่เราสอง..สวมครุย...ยิ้มเริงร่า....ถ่ายรูปด้วยกัน.............. 

......... และภาพคุณ.....อีกมากมาย ที่แย้มยิ้มพริ้มเพรา...ฝังฝากใจให้ชีวิตผม...มีทั้งหวานชื่น 
และแสนร้าวระบมใจ....ในวันนี้....ที่ไม่มีคุณ.......... 

และภาพไหนๆ...ก็คงไม่เท่าภาพนี้...ที่ผมอยากให้คุณเห็น...และรับรู้........ 
ภาพ...ของผมเอง...ที่ซานซมขับรถ...ตามหาคุณ...เหมือนเหาะ....เพื่อจะไปให้ 
ทันได้ร่ำลาคุณ...ในวันที่คุณลาจากผมไป..เพื่อต่อเครื่องที่นิวยอร์ค............. 

ผม......ไปผิดที่.....ฟ้าดิน...ลงโทษผม...ให้ผมแทบบ้าคลั่ง........ 
ที่รัก.....เพื่อให้ผมรออีกหนึ่งปีเต็ม.มาพบกับรอยยิ้มพิมพ์ใจของคุณอีกคราครั้ง 

วันนี้....ระหว่างเรา....ผมยังคงนับวัน....นับคืน...รอคุณ...รอ....และรอ.............. 
ผมไม่เคยท้อแท้....ท้อถอย......... 
เราเหมือนกัน....ตรงที่เป็นคนหนักแน่น....มั่นคง.......... 
และใจดวงนี้แค่ต้องการให้คุณหยั่งถึง.......และรับรู้ว่า....... 
ผมจะไม่มีวัน.....แปรเปลี่ยนใจ............ 
ถ้าเพียงแต่คุณ...จะเมตตาบอกผม....เพียงคำเดียว...ว่า..... 
...............................คุณก็รักผมเช่นกัน................. 

หากดวงใจฉันมีปีกบิน 
เหลิงลอยเมฆินทร์ได้ดังฝัน 
จะอยู่ไหนไม่เคยหวั่น 
ฉันบินมาพลันอยู่ใกล้เธอ 

แต่บัดนี้เราห่างกันสุดกู่ 
เธอคงไม่รู้ว่าฉันพร่ำเพ้อ 
ค่ำเช้าทุกวันฉันเฝ้ามองเหม่อ 
คร่ำครวญเรียกหาเธอเรื่อยมา 

เฝ้าแต่ครวญเสียงเพลงฝากลม 
เพื่อคลายทุกข์ตรมท่วมอุรา 
ฝากกระซิบถึงเธอว่า 
ทุกคำสัญญาจดจำมั่น 

อีกไม่ช้าคงกลับมาสู่ 
เคลียคลอชื่นชู้เหมือนดังใฝ่ฝัน 
ยิ่งคิดคราใดฉันยังใจหวั่น 
หากเธอแปรผัน...ฉันคงขาดใจ.............