30 ธันวาคม 2546 15:21 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2126
ฟังเพลงดังๆนะคะ..แค่เสียใจไม่พอ!สายเกินแล้ว..
********
นอนคว่ำหน้ากับทุ่งหญ้ากับฟ้ากว้าง
ใจอ้างว้าง ร้างร้าว ราวขวัญหาย
ถอดหัวใจ เจ็บช้ำ ที่เปล่าดาย
วางเอาไว้ แทบเท้าเธอ นะคนดี...
ตะวันโศก โลมไล้ ไปทั่วร่าง
ตรมอ้างว้าง รอฟ้าใหม่ ตัดใจหนี
ถึงใจเศร้า ดายเดียว เข้าใจดี
ว่าโลกนี้ วกวน จนใจตามไม่ทัน...
ซื่อยิ่งนัก กับเกมรัก เกมพิสวาท
ยอมให้บาด หัวใจ จนเสียฝัน
ใจดวงงาม เจ็บช้ำ จนนิ่งงัน
ใจดวงฝัน กลับงงงง หลงน้อยใจ...
โลกเรานี้ มีเสือสิงห์ ที่ซ่อนเล็บ
ฝากรอยเจ็บ ตะครุบเหยื่อ สะเทือนไหว
สมันน้อย หลงโง่งม จนเปิดใจ
ไม่ทันไร ฉีกแหลกยับ กับธุลี...
จะโทษใคร ไหนเล่า เจ้ายอมเขา
หลงเพียงเงา วูบวับ แล้วดับหนี
ทิ้งรอยแผล บนร่างร้าว ไร้ปรานี
ราวธุลี ที่แปดเปื้อนกับเกมกลของคนลวง!
30 ธันวาคม 2546 08:09 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1951
ตักบาตรรวมขัน ฝันร่วมใจในวันปีใหม่
ฉัน..เป็นเด็กบ้านนอก ไม่รู้ดอกว่า
วันปีใหม่ต้องมีขนมเค้กแพงๆ
มีลูกโป่งสีแดงๆเต็มงาน
มีของหวาน ของคาวมากมาย
ไว้ปรนเปรอแขกที่เชิญมา..ให้อิ่มท้อง
ร้องเพลงสนุกสนาน เบิกบานสราญใจ
ปีใหม่นั้น คือวันที่คุณย่า
จะจับใส่เสื้อแสง กระโปรงตัวใหม่
แล้วพาไปวัด...ทำบุญ ตักบาตร
ถวายสังฆทาน
กราบกรานหลวงพ่อองค์โต ที่อยู่ในโบสถ์
และในวันนี้
วันปีใหม่ที่..แสนดี
ที่มีโอกาสตักบาตรร่วมขัน
มาฝันร่วมใจ ไปด้วยกันนะคนดีทุกดวงใจ
หากมีงานปาร์ตี้ไม่ว่าที่ไหน
กลางกรุงกรงหรือป่าไพร
ปิดไฟมืด แสงเทียนวับแวม......
หยดน้ำตาวับวาว....
แสงเทียนกับเสียงเพลง....
ปีใหม่ล่องลอยแสนไกล
ไปในฟากฟ้าแสนงาม ยามราตรี
ที่ค่ำคืนนี้
แม้แต่ดาวก็ยังแย้มยิ้ม อวยพร ให้กับทุกดวงใจ
ส่งความสุขฝากหัวใจผ่านหน้าต่างเมฆ
เสกมนตราด้วยดวงใจรักแสนรัก
ไปถึงที่รักไปซุกซบในอ้อมตักในอ้อมใจ
หากสองดวงใจมิได้เคลียเคล้าในวันแสนดีปีใหม่นี้นะคะ
อธิษฐาน..วันมงคล ขอพร....
จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จาก แม่พ่อ ผู่ก่อกาย.....
ให้มี สุขภาพดี มีความสุข
หมดทุกข์โรคภัย ขอให้คู่ใจ
เป็นคนดี ที่มั่นคงในรัก
ภักดิ์ต่อเราตราบนิรันดร์....
ให้ดวงใจคนดีที่เรารักและรักเราทุกๆคน
พบกับโลกด้านสว่างไสว ไม่มืดบอด
มองเห็นแสงธรรมนำทาง
พาใจสว่างไสว ดังเปลวเทียน
ในวันนี้ วันดี
วันที่ได้ ผ่านปีมาเริ่มต้นใหม่อีกคราครั้ง
ให้บทเรียนในหัวใจสอนสั่งใจตัว
ให้เกิดมา สร้างคุณค่า แก่ตัวเอง ครอบครัว
และแก่โลกนี้ ที่มอบสิ่งดีๆให้มากมาย
มาทายทัก ให้เรียนรู้รัก รู้ให้ ใช่เบียดเบียน...กันและกัน...
ขอชีวีทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ทุกดวงดอกฝัน...มีแต่สิ่งดีดี ทุกปีเทอญ........เพี้ยง!
*********
อย่าหยุดยั้ง
ดิโอฬารโปรเจ็ค : : Key A
อย่าไปแคร์ถึงเรื่องราว ในครั้งก่อน
อย่ามัวนอนเศร้าโศกศัลย์ เมื่อช้ำใจ
ก็ลองคิดใคร่ครวญ มันคุ้มกันหรือเปล่า
ตัดอกตัดใจบ้างเถิดหนา คนดี
แต่เธอบางคน ยังยึดมั่นภายในใจ
ซ่อนเก็บ ความเจ็บไว้
มีใครบ้างไหม เข้าใจเธอ
มียังมี คนอื่นเข้าใจเธอยังมี
อย่าสับสน อย่ากังวล ร้องไห้ไปทำไม
ทิ้งไว้ในอดีต
อยู่แห่งไหนหรือเป็นใคร เคยช้ำโศก
ใช่เพียงตัวเราที่อับเฉา ยับเยิน
ชีวิตของคนเรา ยังพบพาล หลายอย่าง
มีสุขสมหวัง มีปวดร้าว ปนเป
วันเวลา ที่แสนเศร้า คงจางไป
ไม่นาน ความสดใส ที่เธอหวังคงคืนมา
โอ้พรอันใด ศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล
สู่แดนดิน แด่ตัวเธอผู้ช้ำตรม ในดวงใจ
ให้หายความจาบัลย์
ต่อแต่นี้หัวใจเธอ มีเพียงความสบายใจ
เธอเปี่ยมล้นด้วยพลัง ที่เธอสร้างขึ้นมาใหม่
ด้วยใจ
แต่เธอก็เข้าใจ สิ่งที่แล้วพลาดพลั้งไป
เธอเข้าใจ
อย่า อย่าหยุดยั้ง ก้าวไป ดังสิ่งที่หมาย
ที่เธอ ใฝ่และฝัน ให้สมหวังดังใจปอง
โอ้เธอ
วันเวลา ที่แสนเศร้า คงจางไป
ไม่นาน ความสดใส ที่เธอหวังคงคืนมา
โอ้พรอันใด ศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล
สู่แดนดิน แด่ตัวเธอผู้ช้ำตรม ในดวงใจ
ให้หายความจาบัลย์
ต่อแต่นี้หัวใจเธอ มีเพียงความสบายใจ
เธอเปี่ยมล้นด้วยพลัง ที่เธอสร้างขึ้นมาใหม่
ด้วยใจ
แต่เธอก็เข้าใจ สิ่งที่แล้ว พลาดพลั้งไป
เธอเข้าใจ
อย่า อย่าหยุดยั้ง ก้าวไปดังสิ่งที่หมาย
ที่เธอ ใฝ่และฝัน ให้สมหวัง ดังใจปอง
อย่า อย่าหยุดยั้ง ก้าวไปดังสิ่งที่หมาย
ที่เธอ ใฝ่และฝัน ให้สมหวัง ดังใจปอง
อย่า อย่าหยุดยั้ง ก้าวไปดังสิ่งที่หมาย
ที่เธอ ใฝ่และฝัน ให้สมหวัง ดังใจปอง
โอ้เธอ...
29 ธันวาคม 2546 23:36 น.
พุด
ปีใหม่ ผ่านเลยแล้ว เป็นปีเก่า
ปีเก่าไป ปีใหม่มา
ใจเหว่ว้า ปีไหนไหน
ใจดวงเดิม ไร้รัก เติมดวงใจ
ไม่มีใคร เคียงข้าง นับเวลา
ช่วยกันนับ ถอยหลัง วันปีใหม่
รับโชคชัย สมมุติกัน คอยเรียกหา
โลกมนุษย์ สร้างวันปี ปลอบวิญญาณ์
บอกใจว่า ชีวิตนี้ ยังมีวัน
รอเริ่มต้น วันใหม่ กับทุกสิ่ง
รอรักจริง เดิมพันใจ เธอกับฉัน
เรียนรู้รัก เรียนรู้โลก เรียนแบ่งปัน
เรียนรู้ฝัน อาจเป็นจริง สิ่งรอคอย
อย่าท้อแท้ ชีวิตนี้ มีคุณค่า
จงรู้ว่า มีกำไร ถ้าไม่ถอย
โลกหมุนเวียน เปลี่ยนผัน ดาวดวงน้อย
แม้สุดสอย จะไขว่คว้า มาเคียงใจ
ปีใหม่ผ่าน เลยแล้ว กลายเป็นเก่า
ปลอบตัวเรา ใจดวงเดิม เริ่มต้นใหม่
แม้ตัวไกล ใจชิดใกล้ นะดวงใจ
ปีเก่าใหม่ ยังยืนยัน มั่นรักเธอ........
**********
ดอกไม้บาน รับขวัญ วันปีใหม่
ดอกไม้บาน รับขวัญ วันปีใหม่
ดอกไม้ใจ คลี่กลีบหวาน บานรอฝัน
อรุณรุ่ง รุ้งเรียว เกี่ยวผูกพัน
ในอ้อมฝันในอ้อมใจ ไกลคนดี
ฉันรักเธอ ผ่านมา อีกปีแล้ว
เธอคือแก้ว กลางใจ ไปทุกที่
เธอคือฝัน ให้มุ่งมั่น ทำความดี
เธอคือเทพีสถิตกลางใจไปนิรันดร์
รอให้เธอ รับรัก ข้ามพอศอ
รอและรอ ด้วยดวงใจ ใฝ่และฝัน
ใจอยู่นิ่ง แม้โลกหมุน ตามตะวัน
ราวสิ้นขวัญ สิ้นไร้ พลังใจ
เปลี่ยนพอศอ ใหม่แล้ว แก้วใจพี่
โอ้คนดี ยอมรับรัก จะได้ไหม
ให้ปีนี้ มีความสุข ทุกวันไป
ยอดดวงใจ อย่าให้รอ ง้อจนตาย !
**********
พรปีใหม่จากใจรักมากกว่าเดิม
กลอนปีใหม่ จากใจดวงเดิม มีแต่จะเพิ่มรักมากขึ้นค่ะ
ปีใหม่ ขอให้มี สิ่งใหม่ใหม่
หวังสิ่งใด ขอให้ สัมฤทธิ์ผล
มีคนรัก เพิ่มมากขึ้น ทุกทุกคน
ปีผ่านพ้นอย่าท้อสู้ต่อไป
ฝันทำดี มีชัย ไปกว่าครึ่ง
คงจะถึง ฝั่งฝัน ไกลแค่ไหน
เฝ้าเตือนตน จงขยัน จำขึ้นใจ
โลกหมุนไป ให้วันดี มีทุกวัน
อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ อย่าแพ้พ่าย
สู้จนตาย กายใจสู้ เคียงคู่ขวัญ
สู้กับรัก สู้กับโลก เคียงคู่กัน
สู้เพื่อฝัน กลายเป็นจริง สิ่งไม่นาน
ประเทศนี้ ต้องการ คนใจสู้
เรารู้อยู่ ย่อยยับ เกินไขขาน
รอรุ่นใหม่ กอบกู้ อีกยาวนาน
ไทยต้องการ คนดี ที่รู้จริง
จงช่วยกัน กอบกู้ ประเทศชาติ
จงฉลาด เรียนรู้ทัน ทุกทุกสิ่ง
โลกภายนอก หลอกเรา ถ้าอยู่นิ่ง
รับความจริง จะสิ้นชาติ ขาดสามัคคี
จงเริ่มต้น ปีใหม่ ให้งามงด
จงกำหนด ทำดี ชีวีนี้
จงช่วยกัน เริ่มต้นใหม่ นะคนดี
พร้อมใจพลีเพื่อชาติวาดหวังใจ
หยุดฟุ้งเฟ้อบ้าตามอย่าง โลกภายนอก
หลงวนหลอกโลกวัตถุรู้บ้างไหม
ตามรอยเท้าพ่อผู้เป็นปราชญ์ปกป้องไทย
รู้ธรรมดาใจรู้เพียงพอขอเคียงดิน
นี่คือพรปีใหม่ จากใจขวัญ
เฝ้ารอวันคนดีสายถวิล
เคียงคู่กันร่ายรจนาตราบชีพสิ้น
ถึงแดนดินถิ่นแสนงามนามธรรมชาติไพร
กลอนปีใหม่ บทนี้ จำใจจบ
เราจะลบ ความหลัง ไม่เอาไหน
เราจะเริ่ม ทำความดี ด้วยดวงใจ
เราคนไทย สัญญากัน วันใหม่เอย..(วันปีใหม่เอย)
********
เด็ดดอกรักร้อยด้วยใจมาลัยขวัญ
เด็ดลดาวัลย์ทุกดวงดอกบอกรอฝัน
เด็ดดวงใจด้วยรักร้อยผูกพัน
เด็ดคืนวันฝันจากนี้มีดวงใจ...!
28 ธันวาคม 2546 07:38 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223
ไพล..เขียนเรื่องนี้
ในขณะที่พิษไข้ยังรุมรุมสุมแทรกซุกซ่อนเศร้าในร่างใจ
ไพล..ใช้ผ้าคลุมไหล่ผืนโตกันลมหนาว
จุดเทียนหอมหอมวะวับวาว..แทนโคมไฟ พราว..รจนาเรื่อง..
อากาศยามเช้า..สดหอม..
อวลกลิ่นดวงดอกไม้เผยอแย้มกลีบสล้าง...
รับหยาดละออละอองน้ำค้าง
เสียงนกร้องยามฟ้าสาง เฉกเช่นทุกวัน..
นกเขาขันคูเสียงไพเราะมาก
ไพลน้ำตารื้นชื่นตา ฟังบทเพลงเหว่ว้า
จากสรรพเสียงมวลนกไพร
พลอยพาให้หัวใจนวลนวลนุ่มนุ่มยิ่งละมุนละไม..
ที่แม้นหัวใจจะดายเดียวสักเพียงใด ที่ยังมีเนื้อใจใสดวงสวย
ด้วยยังรับซาบซึ้งดื่มด่ำจากดนตรีธรรมชาติรายรอบที่เงียบงาม...
ได้ในทุกโมงยามแห่งชีวิต...
ไพลสร่างไข้..แต่หนาวเยือกในใจยังอยู่คู่ใจ
ที่ไพลรู้ว่าไม่นานจะชาชิน เฉกเช่นเคย....
หลายวันก่อน ไพลเช่าหนังบางเรื่องมาดู
หนังที่เกินค่าล้ำย้ำสำนึก ลึกถึงจิตวิญญาณ
แฝงปรัชญา ค่างามแห่งคำว่ามิตรภาพ
และกับซาบซึ้งถึงรักแท้ ในแง่มุมเสียสละ
ที่จะพิทักษ์รักษาโลกเราไว้ให้หอมกรุ่นอุ่นทรวง
แทนความชั่วร้ายที่หมายกลายกล้ำมาทำลายล้าง....
ไพลร้องไห้ กับหลายฉากสวยเศร้าในใจในอารมณ์
และต้องนอนสยายผมรานร้าวเศร้าซึ้งสุขฟังเพลง..ลำพัง
น่าแปลกนัก..ที่หัวใจรับหอมงาม..ในทุกนิยามความรู้สึก
ได้ล้ำลึก เสียทุกเรื่องราว .....
ไม่ว่าในฉากฝัน ฉากเศร้าในโลกจริงของทุกผู้คนที่ผ่านพบ
และไพล..ยอมสยบต่อความน่าสงสารใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต..
หัวใจไพล..พร้อมโอบเอื้อ..อิ่มเอม..
เหมือนยอมเชือดเนื้อใจตัวเอง
มิเกรงกลัวความเจ็บปวด..
บางครั้ง ไพลนอนมองฟ้ากว้าง..ลำพัง
น้ำตาพร่าง และเฝ้าถามพระผู้อยู่เบื้องบน
*ท่านทดสอบใจลูกพอหรือยัง
ท่านหว่านรัก หว่านหวัง หว่านเศร้า ให้มาผลิบานรานร้าว
ท่ามกลางหัวใจละไมละเมียดด้วยสงสาร..มากเกินพอหรือยัง..*
หรือว่าท่านรู้ดี..เพียง.เพียรสอนเมตตา ปรานีพร้อมพลี
ให้หัวใจลูกนี้ที่พร้อมแง้มงามแด่ทุกผู้คนทนทุกข์บนผืนโลก
พร้อมดับโศก รับทุกข์ระทม จากทุกลิขิต..มิคิดปริปากบ่น..
ให้กมลหอมหอมในหัวใจในรู้สึก..ในสำนึก..ไปยาวยืน
จนกว่าผืนดินจะกลบหน้า ....
จนกว่าความเหว่ว้าจะลาลับดับดวงใจไปตามตะวัน..แห่งดวงชีวี..
ไปตามกาลตามกรรมตามฤดี ฤดู
และตราบเท่าที่ยังคงมีอุทัยและโลกหมุน..วน..
******..
ไพล..กำลังตัดสินใจ..
จะให้รางวัลชีวิตรางวัลหัวใจตัวเอง
พ้นพันธนา จากหน้าที่ที่ร่างนี้ดำรงมานานเนิ่น..เกินจะทานไหว..
ไพล..อยากไปปลดปล่อย..โซ่ตรวนห่วงใยแห่งดวงใจนี้
ที่มักคิดถึงชีวีตัวเองทีหลังเสมอ..
ปลดบ่วงดวงใจ เพียงขณะ
พาร่างราวนกไพรโผผินเหิรบินสู่ฟ้าไกลสู่โลกกว้างทางไกลข้างหน้า
ที่มีที่เงียบงามรอท่า แดนดินถิ่นไหนก็ได้...ให้หัวใจไปตามฝัน..
ที่หวังมีดวงตะวันอ่อนอุ่นยามอรุณรุ่งกับเรียวรุ้งทุ่งนาเขียวขจี
มีอาทิตย์ละมุนหมุนลาลับฟ้า..ผ่านดงดอกหญ้าไสว
ยังมีเขียวไพรใบไม้ระบัดใบเป็นดั่งมิตรมิตรสนิทเนาในใจ....
มีดวงดอกไม้ชูช่อชัน ผลิดวงดอกฝัน.
ให้ยังมีฝันหวานหวานบานเบ่งงดงามตระการกลางใจ..
เคลื่อนดวงใจ เคลื่อนงามไสว พร่างในจิตวิญญาณ....
สู่ความว่าง ความร้างไร้..
ราวได้กลับไปสู่ชีวิตดิบเดิม..เติมต่อชีวีรักอิสราอีกคราครั้ง..
หวัง สร้างพลัง..ให้ของขวัญกับหัวใจ...
ให้หอมในนานเนารู้สึก...ลึกและล้ำ!ลำพังๆ..
หัวใจดวงหอมหอมที่ยอมพ่าย..
ธรรมชาติ..สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน
รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร
รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน
รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน
รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบ
รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก
รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร
รักทะเลสวยใส น้ำค้างพรม ลมยามดึก
เดือนเสี้ยว จันทร์เศร้า ดาวพร่างพริบ
ละลิบทิวทิพย์เมฆ ..
และบทเสกมนตรารจนาภาษาสวย
จากสมองสองมือของกวี..ของบทกวี..
*******
ให้หัวใจดวงดี..ยังคงรู้ค่าของเกิดมาเพื่อ*ให้*
ให้หัวใจหอมหวานบานซึ้งสุขด้วยเมตตา
และพร้อมพลีชีวายอมเจ็บปวดรวดร้าวใจ
พร้อมสู้..พร้อมทน..เพื่อคนที่รักตลอดไป..ไม่ไหวหวั่นเลย!
และมาตรแม้นหัวใจรักยังไม่ตรอมถึงตาย
ขอหมายมาดชูช่อรักให้ชื่นฉ่ำร่ำรสรมย์
พรมพร่างงามแด่ทุกดวงใจ
ในทุกที่ทุกฤดีดวง..นะยอดดวงหฤทัย
และณ...
ร่มรักเรือนไทยแห่งนี้..
ที่อยากขอฝากชีวีจิตวิญญาณรักรจนา
ตราบจนกว่าไฟฝันแห่งดวงชีวา
จะมอดลับดับไปตามกาลกรรมชั่วนิจนิรันดร..!
********
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223
ขวัญเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ
คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...
25 ธันวาคม 2546 23:15 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1836
ฟ้ายามเย็น.... มองจากระเบียง....
วันนี้ดูสวยแปลกกว่าทุกวัน....
สีนุ่มสวย.... ด้วย.... ฟ้าอมเทา....
ส้มนิดๆ.... ขาวเมฆ.... บางเบาเหมือนขนนก....
ราวธรรมชาติ ปาดฝีแปรง.... แต้มแต่ง....
นกบินว่อน.... กลับรัง.... ส่งเสียงร้องระงม.... จากทุกทิศ....
แพม.... คิดว่าตัวเองช่างโชคดีนัก....
ที่ยังมีมุมพิงพักใจ.... ได้เงยหน้ามองเมฆสวย ฟ้าใส....
ทั้งๆที่อยู่ในเมืองที่แออัดยัดเยียดแห่งนี้....
วันนี้คนไกล.... ที่หายหน้าไป 4 - 5วัน
กลับมาทายทักเหมือนเดิม....
ที่หายไปคือไปนิวยอร์ค....
แพม.... อยากฝากใจตามไปด้วย....
ไปเขียนเรื่องสักเรื่องที่.... เซนทรัล.... ปาร์ค....
ดูทีรึจะเหมือนในหนังมั้ย.... คอยไปก่อนนะ....
บอกให้เค้าคนดีเขียน.... เค้าก็ไม่ยอมเขียน....
เอาเป็นว่าเล่ายังเล่าให้ฟังไม่ได้.... แล้วจะหวังอะไร กัน
กับคนที่ถนัดแต่ยิ้ม.... และหัวเราะ....
คนเราบางครั้งนี่ก็แปลกดีนะ....
จะไม่มีวันที่ใคร จะมีอะไรสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง....
ดีอย่าง.... เสียอย่าง.... มีอย่าง.... ไม่มีอีกอย่าง...อะไรทำนองนี้แหละ....
แพมอยากเขียนอะไร.... มากมายให้ไกลตัว.... แต่ตัวอยู่นี่....
ได้แต่คิดจินตนาการ.... ก็เลยเขียน ด้วยใจรัก....
ใจที่พามือให้มาตวัดปลายปากกา....
ที่อยากจุ่มด้วยน้ำผึ้งแสนหวาน
รินรดหยดให้ใจทุกดวง หวานหยาดเยิ้ม...เคลิบเคลิ้มไปด้วยกัน
อย่าคาดหวังอะไรมากเลยนะคะ....
คิดเสียว่า.... อ่านเอาเล่น....
อย่าอ่านเอาเรื่อง.... อ่านพอเพลินก็แล้วกัน....
แพมคิดว่า.... ถ้าจะเขียนให้ดี....
เป็นเรื่องเป็นราว คงต้องเขียน..เดือนละเรื่อง....
มิใช่วันละเรื่อง อย่างของแพม....
และต้องค้นคว้าสัก.... 2ปี....
เหมือน เรื่อง อมตะ ของคุณวิมล ไทรนิ่มนวล กวีซีไรต์....
แพมเขียนไปเขียนมาเลยมีเรื่องจะเล่าให้ฟังนะคะ....
วันหนึ่ง.... แพมคิดจะตัดอกตัดใจ....
โอนย้ายถ่ายเทหนังสือเก่าที่มีมากมายเป็นพันเล่ม.... ออกไป เสียบ้าง....
เพื่อให้บ้านของแพมที่กำลังอาจจะทรุด.... ได้เบาลง....
ก็เลยลงประกาศทางเน็ตไป....
มีผู้สนใจติดต่อมา....
และขับรถมาถึงบ้าน....
ด้วยความใจดี.... ดีใจ....
นอกจากไม่คิดเงิน.... ให้ฟรีแล้ว....
ยังให้ยืมหนังสือไปอีกหลายเล่มด้วย....
เพราะคิดว่า.... คนรักหนังสือ.... ใจเดียวกัน....
แต่.... นานหลายเดือนแล้วค่ะ.... ไม่หวนกลับมาเลย....
อยากบอกผ่านทางนี้นะคะ....
ที่ให้ก็ให้ค่ะ.... ที่ยืมก็ยืมนะคะ....
เรื่อง.... อมตะ.... เพิ่งอ่านหนเดียวเองค่ะ...สาวน้อย....
จริงๆ.... ใจของแพมแทงศูนย์.... แล้วค่ะ....
ใจแพมคิด....
ก็แค่หนังสือแสนรักไม่กี่เล่ม....
นี่คือความใจดี.... ที่แก้ไม่หาย....
ช่างมันเถอะนะ.... เสียแล้วเสียไป.... ชีวิตคนเรา....
เวลาเราเสียดาย.... หรือมีอะไรหายไป.... จากชีวิตของเรา....
จงคิดเสียว่า.... อย่าเสียใจ.... อย่าได้เสียเวลา.... มาย้ำคิด....
ย้ำอยู่แต่กับเรื่อง.... ที่ไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้....
ดุจดั่งสายน้ำมิมีวัน ไหลย้อนคืน.... ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นเลยค่ะ....
คิดได้แล้ว.... เราก็หาอย่างอื่นมาทำดีกว่า....
ที่จรุงจิต.... จรุงใจ....
สำหรับแพมเวลาใจหม่นเศร้า บางเวลา....
แพมชอบที่จะเดินคนเดียว.... ทำอะไรคนเดียว....
อยู่คนเดียว.... เยียวยาใจของเราเอง....
แพมชอบ เข้าร้านหนังสือ.... และบางทีก็ชอบดูหนัง....
หนังดีๆ.... หนังรางวัล.... หนังสอนใจ....
สอนชีวิต เป็นหนัง ที่จะตราตรึงใจนานแสนนาน....
เช่น.... Life Is A Beautiful....
แพมไม่ชอบหนังที่สยองขวัญ....
ที่กลับมาแล้วยังตามมาหลอกหลอนให้นอนไม่หลับ....
หนังฆ่ากัน.... แบบไม่มีเหตุผล....
จนตอนสุดท้าย เหลือแต่พระเอก กับคนดู....
แพม.... คิดว่ารักฉบับนี้ที่เขียน....
เป็นรักสัพเพเหระนะคะ....
แพมคิดอะไรได้ก็นำมาเล่าสู่กันฟัง
ขนาดพยายามแล้วพยายามเล่า....
แพมก็มักจะเขียนยาวจัง....
ตามประสาคนชอบเขียน....
คิดคิดดู.... ถ้าแพมรวมเรื่องที่เขียนมามากมาย
แล้วทิ้งไปแบบไม่สนใจและไยดี....
ป่านนี้แพมคงมีผลงานมามากมาย ไว้อ่านเอาเล่น.... แล้วนะคะ....
วันนี้อยากจะฝากรัก.... ฝากใจบอกผู้อ่านคนดีของแพมว่า....
เรารักอะไร เราก็จงตั้งใจทำนะคะ
รักจะเขียนก็เขียน ไม่มีใครอ่านเราก็ไว้อ่านเอง....
รักจะดูหนังก็ดู....
รักจะเดินดูต้นไม้ก็ไป....
รักจะไปทะเลก็ไป.... ไปภูเขาก็ไป....
รักจะรักใครก็รีบๆบอก.... ทำเวลาไว้ก่อน....
ว่าเรามาก่อนนะนี่ ดีจังเลย....
จะแพ้จะชนะ.... ว่ากันทีหลัง....
และในเกมรักแค่ได้บอก ได้รักก็น่าจะพอแล้ว....
เผื่อใจไว้ อย่างนี้.... ดีมั้ยคะ....
เพียงแค่เราได้ใช้เวลาของชีวิตทำสิ่งที่มากค่า....
มีความหมายกับคนที่เรารัก.... กับสิ่งที่เราหวัง....
คนเรา.... สร้างพลังใจได้ด้วย.... ใจที่คิดดี.... นะคะ....
คิดแต่เรื่องดีดี.... เรื่องไม่ดีจงกำจัดออกไป.... เหมือนดังขยะ....
เลือกเก็บไว้แต่สิ่งดีๆ.... มีประโยชน์ต่อชีวิตเรา....
จงคิดแต่สิ่งสวยงาม.... ในทางบวก....
พัฒนา.... E.Q.... ของเราในทางสร้างสรร....
พูดดี.... กับทุกคน.... ให้กำลังใจ....
และถ่ายทอดแต่สิ่งดีงาม....
ด้วยใจที่ปรารถนาดีต่อทุกคน....
เท่าที่ใจเรานี้มีประสบการณ์....
ทำดี.... ทำงานให้ดีตามหน้าที่.... ของชีวิตเรา.... ที่เราถนัด....
ที่เราต้องรับผิดชอบ.... ให้ดีที่สุดเช่นกัน
และทำสิ่งดีๆ.... ให้กับคนที่เรารัก.... และเพื่อนมนุษย์ทุกคน....
และที่แพมอยากฝากใจอีกเรื่องนะคะ....
จงหัด ชื่นชมยินดีกับความสุข.... ความสำเร็จของผู้อื่น
จงคิดเสียว่า....
มนุษย์เราจะมีความพิเศษ.... คนละแบบ....
เราเอง.... ก็สามารถทำชีวิตเราให้เป็นคนดี.... คนพิเศษ.... ได้
ในแง่มุมที่เรามี.... เราเป็น.... เราถนัด....
แล้วเราเองจะได้ ภาคภูมิใจ ในตัวของเราเอง.... เฉกเช่นเดียวกัน....
ถ้าเรารักตัวเองให้เป็น....
แล้วใจเรา.... จะเรียนรู้ ที่จะรักผู้อื่นตามมา....
ทุกทุกเช้าเมื่อลืมตาตื่น....
จงบอกกับใจตัวเองว่า....
เราโชคดีนักที่มีชีวิต ได้มองเห็น.... โลกแสนสวยใบนี้....
ท้าทายให้ใจเรา.... ก้าวเดินต่อไป....
อย่างผู้รู้.... ผู้ตื่น.... ผู้เบิกบาน....
เรามาก้าวไปด้วยกันเลยดีมั้ยคะ....
จากนาทีนี้เป็นต้นไป.... ด้วยรักล้นใจค่ะ
**********
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1836
เจอกันที่ใจ......
สิ่งดีดีจะไม่มีวันจาง
และยังคงเหมือนเก่า
หากวันใดวันที่ไม่มีเรา
อยากให้เธอได้ยอมรับ
การเจอกันต้องมีวันจาก
ความรักมีเส้นทางของมัน
มีเรื่องราวที่เราเคยผ่าน
ที่เราจะจำมันเก็บไว้
หากเธอคิดถึงฉัน
ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
จากกันไปเราเข้าใจกันดี
จะไม่มีน้ำตา
อดทนรอรอแค่วันเวลา
ที่จะเจอกันอีกครั้ง
คำที่เคยทักทายวันก่อน
มาถึงตอนกล่าวคำร่ำลา
ยังไม่รู้หนทางข้างหน้า
จะกลับมาเจอกันอีกไหม
หากเธอคิดถึงฉัน
ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ...
หน้าส่วนตัว
1411
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
