เจอกันที่ใจ!!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1836
ฟ้ายามเย็น.... มองจากระเบียง....
วันนี้ดูสวยแปลกกว่าทุกวัน.... 
สีนุ่มสวย.... ด้วย.... ฟ้าอมเทา.... 
ส้มนิดๆ.... ขาวเมฆ.... บางเบาเหมือนขนนก.... 
ราวธรรมชาติ ปาดฝีแปรง.... แต้มแต่ง.... 
นกบินว่อน.... กลับรัง.... ส่งเสียงร้องระงม.... จากทุกทิศ.... 
แพม.... คิดว่าตัวเองช่างโชคดีนัก.... 
ที่ยังมีมุมพิงพักใจ.... ได้เงยหน้ามองเมฆสวย ฟ้าใส.... 
ทั้งๆที่อยู่ในเมืองที่แออัดยัดเยียดแห่งนี้.... 

วันนี้คนไกล.... ที่หายหน้าไป  4 - 5วัน 
กลับมาทายทักเหมือนเดิม.... 
ที่หายไปคือไปนิวยอร์ค.... 
แพม.... อยากฝากใจตามไปด้วย.... 
ไปเขียนเรื่องสักเรื่องที่.... เซนทรัล.... ปาร์ค.... 
ดูทีรึจะเหมือนในหนังมั้ย.... คอยไปก่อนนะ.... 
บอกให้เค้าคนดีเขียน.... เค้าก็ไม่ยอมเขียน.... 
เอาเป็นว่าเล่ายังเล่าให้ฟังไม่ได้.... แล้วจะหวังอะไร กัน
กับคนที่ถนัดแต่ยิ้ม.... และหัวเราะ....

คนเราบางครั้งนี่ก็แปลกดีนะ.... 
จะไม่มีวันที่ใคร จะมีอะไรสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง.... 
ดีอย่าง.... เสียอย่าง.... มีอย่าง.... ไม่มีอีกอย่าง...อะไรทำนองนี้แหละ.... 
แพมอยากเขียนอะไร.... มากมายให้ไกลตัว.... แต่ตัวอยู่นี่.... 
ได้แต่คิดจินตนาการ.... ก็เลยเขียน ด้วยใจรัก.... 
ใจที่พามือให้มาตวัดปลายปากกา.... 
ที่อยากจุ่มด้วยน้ำผึ้งแสนหวาน
รินรดหยดให้ใจทุกดวง หวานหยาดเยิ้ม...เคลิบเคลิ้มไปด้วยกัน 

อย่าคาดหวังอะไรมากเลยนะคะ....
คิดเสียว่า.... อ่านเอาเล่น.... 
อย่าอ่านเอาเรื่อง.... อ่านพอเพลินก็แล้วกัน.... 
แพมคิดว่า.... ถ้าจะเขียนให้ดี.... 
เป็นเรื่องเป็นราว คงต้องเขียน..เดือนละเรื่อง.... 
มิใช่วันละเรื่อง อย่างของแพม.... 
และต้องค้นคว้าสัก.... 2ปี....
เหมือน เรื่อง อมตะ ของคุณวิมล  ไทรนิ่มนวล กวีซีไรต์.... 

แพมเขียนไปเขียนมาเลยมีเรื่องจะเล่าให้ฟังนะคะ.... 
วันหนึ่ง.... แพมคิดจะตัดอกตัดใจ.... 
โอนย้ายถ่ายเทหนังสือเก่าที่มีมากมายเป็นพันเล่ม.... ออกไป เสียบ้าง....
เพื่อให้บ้านของแพมที่กำลังอาจจะทรุด.... ได้เบาลง.... 
ก็เลยลงประกาศทางเน็ตไป....
มีผู้สนใจติดต่อมา.... 
และขับรถมาถึงบ้าน.... 
ด้วยความใจดี.... ดีใจ.... 
นอกจากไม่คิดเงิน.... ให้ฟรีแล้ว.... 
ยังให้ยืมหนังสือไปอีกหลายเล่มด้วย.... 
เพราะคิดว่า.... คนรักหนังสือ.... ใจเดียวกัน....
แต่.... นานหลายเดือนแล้วค่ะ.... ไม่หวนกลับมาเลย.... 
อยากบอกผ่านทางนี้นะคะ.... 
ที่ให้ก็ให้ค่ะ.... ที่ยืมก็ยืมนะคะ.... 
เรื่อง.... อมตะ.... เพิ่งอ่านหนเดียวเองค่ะ...สาวน้อย.... 

จริงๆ.... ใจของแพมแทงศูนย์.... แล้วค่ะ.... 
ใจแพมคิด.... 
ก็แค่หนังสือแสนรักไม่กี่เล่ม.... 
นี่คือความใจดี.... ที่แก้ไม่หาย.... 
ช่างมันเถอะนะ.... เสียแล้วเสียไป.... ชีวิตคนเรา.... 
เวลาเราเสียดาย.... หรือมีอะไรหายไป.... จากชีวิตของเรา.... 
จงคิดเสียว่า.... อย่าเสียใจ.... อย่าได้เสียเวลา.... มาย้ำคิด.... 
ย้ำอยู่แต่กับเรื่อง.... ที่ไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้.... 
ดุจดั่งสายน้ำมิมีวัน ไหลย้อนคืน.... ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นเลยค่ะ.... 
                

คิดได้แล้ว.... เราก็หาอย่างอื่นมาทำดีกว่า.... 
ที่จรุงจิต.... จรุงใจ.... 
สำหรับแพมเวลาใจหม่นเศร้า บางเวลา.... 
แพมชอบที่จะเดินคนเดียว.... ทำอะไรคนเดียว.... 
อยู่คนเดียว.... เยียวยาใจของเราเอง.... 

แพมชอบ เข้าร้านหนังสือ.... และบางทีก็ชอบดูหนัง.... 
หนังดีๆ.... หนังรางวัล.... หนังสอนใจ.... 
สอนชีวิต เป็นหนัง ที่จะตราตรึงใจนานแสนนาน.... 
เช่น.... Life Is A Beautiful.... 

แพมไม่ชอบหนังที่สยองขวัญ.... 
ที่กลับมาแล้วยังตามมาหลอกหลอนให้นอนไม่หลับ.... 
หนังฆ่ากัน.... แบบไม่มีเหตุผล.... 
จนตอนสุดท้าย เหลือแต่พระเอก กับคนดู.... 

แพม.... คิดว่ารักฉบับนี้ที่เขียน.... 
เป็นรักสัพเพเหระนะคะ.... 
แพมคิดอะไรได้ก็นำมาเล่าสู่กันฟัง 
ขนาดพยายามแล้วพยายามเล่า....
แพมก็มักจะเขียนยาวจัง.... 
ตามประสาคนชอบเขียน.... 
             

คิดคิดดู.... ถ้าแพมรวมเรื่องที่เขียนมามากมาย 
แล้วทิ้งไปแบบไม่สนใจและไยดี.... 
ป่านนี้แพมคงมีผลงานมามากมาย ไว้อ่านเอาเล่น.... แล้วนะคะ.... 
วันนี้อยากจะฝากรัก.... ฝากใจบอกผู้อ่านคนดีของแพมว่า.... 
 
                    

เรารักอะไร เราก็จงตั้งใจทำนะคะ 
รักจะเขียนก็เขียน ไม่มีใครอ่านเราก็ไว้อ่านเอง.... 
รักจะดูหนังก็ดู.... 
รักจะเดินดูต้นไม้ก็ไป.... 
รักจะไปทะเลก็ไป.... ไปภูเขาก็ไป.... 
รักจะรักใครก็รีบๆบอก.... ทำเวลาไว้ก่อน.... 
ว่าเรามาก่อนนะนี่ ดีจังเลย.... 
จะแพ้จะชนะ.... ว่ากันทีหลัง.... 
และในเกมรักแค่ได้บอก ได้รักก็น่าจะพอแล้ว.... 
เผื่อใจไว้ อย่างนี้.... ดีมั้ยคะ.... 
เพียงแค่เราได้ใช้เวลาของชีวิตทำสิ่งที่มากค่า.... 
 มีความหมายกับคนที่เรารัก.... กับสิ่งที่เราหวัง.... 

คนเรา.... สร้างพลังใจได้ด้วย.... ใจที่คิดดี.... นะคะ.... 
คิดแต่เรื่องดีดี.... เรื่องไม่ดีจงกำจัดออกไป.... เหมือนดังขยะ.... 
เลือกเก็บไว้แต่สิ่งดีๆ.... มีประโยชน์ต่อชีวิตเรา.... 
จงคิดแต่สิ่งสวยงาม.... ในทางบวก.... 
พัฒนา.... E.Q.... ของเราในทางสร้างสรร.... 
พูดดี.... กับทุกคน.... ให้กำลังใจ....
และถ่ายทอดแต่สิ่งดีงาม.... 
ด้วยใจที่ปรารถนาดีต่อทุกคน.... 
เท่าที่ใจเรานี้มีประสบการณ์.... 
              
 
ทำดี.... ทำงานให้ดีตามหน้าที่.... ของชีวิตเรา.... ที่เราถนัด.... 
ที่เราต้องรับผิดชอบ.... ให้ดีที่สุดเช่นกัน 
และทำสิ่งดีๆ.... ให้กับคนที่เรารัก.... และเพื่อนมนุษย์ทุกคน.... 
และที่แพมอยากฝากใจอีกเรื่องนะคะ.... 
จงหัด ชื่นชมยินดีกับความสุข.... ความสำเร็จของผู้อื่น 
จงคิดเสียว่า....
 มนุษย์เราจะมีความพิเศษ.... คนละแบบ.... 
          
เราเอง.... ก็สามารถทำชีวิตเราให้เป็นคนดี.... คนพิเศษ.... ได้
ในแง่มุมที่เรามี.... เราเป็น.... เราถนัด.... 
 แล้วเราเองจะได้ ภาคภูมิใจ ในตัวของเราเอง.... เฉกเช่นเดียวกัน.... 
                 
ถ้าเรารักตัวเองให้เป็น.... 
แล้วใจเรา.... จะเรียนรู้ ที่จะรักผู้อื่นตามมา.... 
                  
  
 
ทุกทุกเช้าเมื่อลืมตาตื่น....
 จงบอกกับใจตัวเองว่า....
เราโชคดีนักที่มีชีวิต ได้มองเห็น.... โลกแสนสวยใบนี้....
ท้าทายให้ใจเรา.... ก้าวเดินต่อไป.... 
อย่างผู้รู้.... ผู้ตื่น.... ผู้เบิกบาน.... 
                   
เรามาก้าวไปด้วยกันเลยดีมั้ยคะ.... 
จากนาทีนี้เป็นต้นไป.... ด้วยรักล้นใจค่ะ 
**********

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1836
เจอกันที่ใจ......
สิ่งดีดีจะไม่มีวันจาง
และยังคงเหมือนเก่า
หากวันใดวันที่ไม่มีเรา
อยากให้เธอได้ยอมรับ
การเจอกันต้องมีวันจาก
ความรักมีเส้นทางของมัน
มีเรื่องราวที่เราเคยผ่าน
ที่เราจะจำมันเก็บไว้
หากเธอคิดถึงฉัน
ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
จากกันไปเราเข้าใจกันดี
จะไม่มีน้ำตา
อดทนรอรอแค่วันเวลา
ที่จะเจอกันอีกครั้ง
คำที่เคยทักทายวันก่อน
มาถึงตอนกล่าวคำร่ำลา
ยังไม่รู้หนทางข้างหน้า
จะกลับมาเจอกันอีกไหม
หากเธอคิดถึงฉัน
ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน
ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ...