26 กรกฎาคม 2551 13:46 น.
พุด
วางภักดิ์ไว้ในอ้อมใจไม่แปรผัน
เป็นนิรันดร์รักแท้แน่ใจขวัญ
ได้เรียนรู้โลกชื่นทุกคืนวัน
ได้แบ่งปันโศกสุขยามทุกข์ตรม
ถือเป็นโชคโลกหยิบยื่นสุนทรีย์
พบคนดีหยาดน้ำใจให้หอมห่ม
ใครพิพากษาเปลือกนอกให้ระทม
เพียงลิ้นลมอย่าตรมเศร้าหนาวน้ำตา
เข้มแข็งต่อสู้เคียงคู่ฝัน
ท่ามคืนวันดายเดียวมิเหว่ว้า
สร้างความดีพลีแด่โลกมากเมตตา
ตราบจนกว่าลมหายใจสุดท้ายหมายเช่นนั้น
คือปณิธาณจากดวงใจอันใสพร่าง
ส่องนำทางชีพชนม์บนทางฝัน
ให้ความรักน้ำค้างคำท่ามคืนวัน
ดับโศกศัลย์ให้โลกงามนิยามรัก..นิยามภักดิ์...!
19 กรกฎาคม 2551 21:04 น.
พุด
แม่พระธรณีกรรแสงทุกแหล่งหล้า
บนนภาฟ้าร่ำไห้คล้ายโศกศัลย์
สายใจเจ้าพระยาสะอื้นสุดจาบัลย์
ลมเงียบงันสังเวยเศร้าหนาวดวงใจ
พสุธาไทแตกร้าวในคราวนี้
สามัคคีมีเพียงฝันฤาไฉน
ลืมคำสอนพ่อหลวงเฝ้าห่วงใย
นี่หรือใจศรัทธารักเทิดภักดี
พระอ่อนล้าเททุ่มใจแด่ไทยผอง
พระเสโทหยาดนองทุกถิ่นที่
ด้วยน้ำพระทัยเมตตามหาบารมี
ในวันนี้ราวธารโศกโลกมืดดำ
แม่พระธรณีรอพิโรธ
ฟ้าลงโทษพร้อมพลีระรินร่ำ
พายุกล้ารอถาโถมให้จดจำ
ไฟกระหน่ำโหมลุกรับสายเลือดนอง
สายน้ำตาชะโลมหล้าละหลั่งริน
มิสิ้นสอนใจไทผอง
ให้รู้รักษ์สามัคคีปรองดอง
อย่าครองเพียงแค้นแน่นทรวง
บทเรียนเวียนวนซ้ำซาก
เพียงฝากโศกนาฏกรรมใหญ่หลวง
คืนผันวันผ่านลาล่วง
ฟ้าดินทวงถามเจ้าต้องการสิ่งใดกัน
บ้านพี่เมืองน้องปองรัก
ทายทักเยี่ยมเยือนสร้างสรร
ปันพลีพึ่งพิงแบ่งปัน
อยู่กันสงบสุขนานมา
ชักศึกเข้าบ้านประหัตประหาร
คิดการณ์สิ่งใดเล่าหนา
เซ่นสังเวยวิปโยคโศกน้ำตา
สิ้นปัญญาสิ้นชาติวิปลาสมนุษย์....!
พระพิรุณกำลังรินสายหนักหน่วง
ราวสอนสัจจธรรมไทยทั้งชาติ
อย่าสิ้นคิด สิ้นชาติ ขาดปัญญา
ดั่งหยาดน้ำตาพลี....แด่แผ่นดิน..!
..............................................
11 กรกฎาคม 2551 22:53 น.
พุด
น้องชาย...
ขอโอบกอดไว้ในอ้อมขวัญ
คือสายธารแห่งความดีนิรันดร์
ในท่ามวันโลกแล้งสายน้ำใจ
น้องชาย..
ไม่เดียวดายลำพังหวังยิ่งใหญ่
พลีพลังดับร้อนโศกนะดวงใจ
เคียงกันไปในเส้นทางคอยสร้างดี
น้องชาย...
จุดหมายสร้างบุญกุศลศรี
อธิษฐานจิตกราบพระพุทธนะดวงชีวี
ฝากชีพนี้ในร่มรัตนตรัย
น้องชาย..
อย่าเดียวดายเพียรสร้างจิตสว่างไสว
มีดวงตาที่สามงามกว่าใคร
ฝากอุ่นไอสายใยรักจากใจพี่พลีแด่น้อง...
แด่...
น้องชายดีเจผู้ช่วย
จัดรายการวิทยุของพี่พุด
น้องเอ้...ของพี่พุดพัดชา
น้องคือความงามเกินกว่าใด..ใจรับรู้
..........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2247.html
ดอกไม้ให้คุณ
ขอมอบ ดอกไม้ ในสวน
นี้เพื่อมวล ประชา
จะอยู่ แห่งไหน จะใกล้ จะไกล จนสุดขอบฟ้า
ขอมอบ ความหวัง ดั่งดอกไม้ ผลิ
สด ไสว งาม ตา
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ มา
ดวงตะวัน ทอ แสง
มิถอยแรง อัปรา
เป็น เปลวไฟที่ไหม้ นาน
เป็น สายธารที่ชุ่ม ป่า เป็น แผ่นฟ้า ทาน ทน
ดวงตะวัน ทอแสง
มิถอย แรง อัปรา
เป็น เปลวไฟที่ไหม้ นาน
เป็น สายธารที่ชุ่ม ป่า เป็น แผ่นฟ้า ทาน ทน
ขอมอบ ดอกไม้ ในสวน
ให้หอมอบอวล สู่ ชน
จงสบ สิ่ง หวัง ให้สม ตั้งใจ
ให้คลาย หมอง หม่น
ก้าว ต่อไป ตราบชีวิต สุด
ดุจ กระแส ชล
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ คุณ
เป็นกำลังใจ ให้ เธอ
เป็นสิ่งเสนอ ให้ คุณ...
10 กรกฎาคม 2551 09:52 น.
พุด
ฝนพร่างสายลงมานาทีนี้
สอนฤดีสัจจะตรมจนเหน็บหนาว
มวลมนุษย์ดีร้ายมากเรื่องราว
บทเพลงเศร้าไม่เคยลบจบจากใจ
เพราะหัวใจคอยวนเวียนรอเปลี่ยนผัน
กับคืนฝันวันมากเรื่องมากหวั่นไหว
ไม่รู้รักษ์ทะนุถนอมคอยห่วงใย
ไม่ทันไรลมหายใจพรากจำจากลา
ไม่ซึ้งซาบความดีที่พลีให้
เพราะชินได้ไม่เคยซึ้งการห่วงหา
อาจจะสายต้องชดใช้ด้วยหยาดน้ำตา
กับคนที่มากค่าเกินกว่านึก
ไม่เป็นไรดอกหนาชะตาลิขิต
ใช่เนรมิตสิ่งใดในรู้สึก
เมื่อคนได้ไม่เคยใช้สำนึก
ว่าล้ำลึกโลกนี้มีใครรัก....!.
8 กรกฎาคม 2551 13:21 น.
พุด
หลงทางสายโศกมานานนัก
ด้วยพบรักเพียงพรากฝากพิษเสน่หา
จนวันนี้ทุกข์ท่วมท้นทรมา
จนซึ้งค่าสัจจธรรมอันซ้ำวน
เคยกลัวเคยหวั่นราวขวัญหาย
พบรักร้ายจนดวงจิตคิดสับสน
มีชีวิตเดียวดายหนาวกมล
บอกใจตนไม่รักใครต่อไปนี้
พบคนดีในวันที่ฟ้าสีโศก
โลกทั้งโลกเทาทึมไร้สิ้นสี
มีเพียงใจดวงเหน็บหนาวร้าวฤดี
และคงมีเพียงดวงตาว้าเหว่แวว
เธอเมตตาเห็นเนื้อแท้ทะนุถนอม
และพลีพร้อมหลอมรวมธุลีแก้ว
กอบเก็บกำด้วยดวงใจยอมสิ้นแล้ว
หวังเพียงแก้วคืนประกายงามท่ามเลือดรักหยาดน้ำตา....!
...............................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1115
