สองปีแล้วที่พลัดมาจากถิ่นเกิด
เพื่อมาเปิดทางความรู้ที่กรุงศรี
มาศึกษาหาความรู้ปริญญาตรี
เพราะเป็นที่ที่ที่ต้องมาหาวิชา
ทั้งตำราวิชาการข้าอ่านเขียน
ทั้งบทเรียนกระบวนดาบข้าฝึกฝน
ทั้งบุ๋นบู้มีไว้ประดับตน
ไม่มืดมนเอาตัวรอดให้รอดตาย
ใกล้เวลาสองเดือนที่ต้องจาก
เวลาพรากวันวานน่าใจหาย
ทั้งโรงเรียนทั้งสำนักอบรมกาย
ข้าต้องยายกลับถิ่นที่จากมา
ข้านึกถึงคำทุกคำครูพล่ำสอน
ข้าก่อนนอนนึกถึงรำพึงหา
เจ้าจะทำอะไรใช้ปัญญา
แล้วจะพาตัวของเจ้าไม่อับจน
27 ธันวาคม 2550 17:14 น. - comment id 804994
ครับเราควรนำสิ่งที่ร่ำเรียนมาไปพัฒนาบ้านเกิดของเรา คนข้างหลังยังรอคอยบัณฑิตใหม่ ไปกอบกู้และพัฒนาครับ ยินดีด้วยครับน้อง

27 ธันวาคม 2550 18:56 น. - comment id 805040
สวัสดีค่ะคุณนักดาบ มีคำกล่าว ว่าไว้ ให้มองเปรียบ จอมมารเทียบ จอมยุทธ์ ต่างตรงไหน แม้วิชา ปัญญา สูงเท่าใด หากไม่ใช้ เป็นประโยชน์ ก็แค่มาร สิ่งสำคัญ ใช่อยู่ ที่รู้ล้น แล้วอวดตน ข้าเก่ง ผู้กล้าหาญ สำคัญที่ รู้ใช้ ประกอบการ เพื่อประโยชน์ ผสาน ของผองชน ***************************************

8 มกราคม 2551 18:24 น. - comment id 808946
คิดถึงบ้านเหมือนกันจ๊ะ ยังไงก็ขอให้จบตามที่ตั้งใจไว้นะคะ เอาใจช่วย
