เกล็ดขาวๆที่โปรยปราย...จากฟ้า... เกล็ดแล้วเกล็ดเล่า... ปกคลุมพื้นเขียวๆของใบหญ้า...ไม่เว้นแม้แต่...ก้านกิ่งใบของต้นไม้... ในสายตาของฉัน...ตอนนี้....แทบจะไม่เหลือสีอื่นใดเลย นอกจากสีขาว.... มันดูแปลกตา ดูแล้วชวนให้ใจสงบ....จากสีขาวนั้น.... แต่กายของฉัน....มันกลับสั่นสะท้าน...มันช่างหนาวเหน็บ... เย็น...และชาจนมือไม้แข็งไปหมด.... ใจ....ยังอยากจะนั่งชมนอนชมสีขาวนั่น....ให้นานตราบนาน แต่กายมันก็ยิ่งจะสั่น....เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ.... เฮ้อ....คิดแล้วแค้นใจนัก.... ทำไมหนอ....เมื่อใจฉันมันได้พบกับสิ่งที่พึ่งพอใจแล้ว..... กายมันกลับไม่เป็นดั่งใจเอาเสียเลย.... ในสายลมที่แสนจะเหน็บหนาว.... พลัน...ฉันก็นึกขึ้นมา...คงเพราะกาย... มันไม่ชิน มันไม่ประสา...กับสิ่งที่ใจปอง.... ก็เพราะเจ้าของ...มันไม่เคยฝึก...ให้มันรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเลย.... ณ ที่แห่งนั้น....สีขาวนั้น....มันไม่ธรรมดาเลย.... แม้ว่า....มันจะสามารถทำให้หัวใจของใครๆเป็นสุขได้....ก็จริง แต่ก็ไม่ค่อยจะเห็นว่า....จะมีใคร.... ที่จะยอมหยุดอยู่นิ่งๆ เพื่อชมความงามเหล่านั้น.....ได้นานๆ ถ้าฉันไม่รู้มาก่อนว่า....เจ้าเกล็ดสีขาวนั้น เรียกว่า หิมะ ฉันก็คงต้องคิดหาคำเรียกอะไรสักอย่าง....เพื่อเรียกมัน... แปลก.....ที่จู่ๆ...ฉันกลับนึกคำขึ้นมาได้คำหนึ่ง..... คำนั้นคือคำว่า ธรรมะ สาธุ.....เอวังแล้ว...เจ้าเอย.....อิอิ
KIRATI 16 ต.ค. 2551 15:27 น. - ID 119602 
2097
0
0
20 ตุลาคม 2551 13:14 น. - comment id 905755
หิมะ จะสวยเมื่อได้รับความอบอุ่น
10 มกราคม 2555 15:27 น. - comment id 1220401
แอบชมผลงานเก่าของเพื่อนคับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
