วนาลัย...สงบล้ำลืมเมือง

ละไมฝน

- ๑ -
จากดินหมายมุ่งฟ้า            ฟายดาว
งามเด่นรังรองพราว           เพชรแพร้ว
เพลินหลงทุ่งดวงดาว         พราวเด่น
งมโง่เขลามิแล้ว               ไล่คว้า...มายาฝัน
ถึงคราลาหลีกเร้น              กรงเมือง
นึกหน่ายแสงสีเรือง           เร่าร้อน
ทำงานบ่นอบเนือง             เรืองรุ่ง อย่าหวัง
คืนถิ่นฤทัยสะท้อน             เท่าฟ้า เคืองดิน
ปลูกเพิงกลางหมู่ไม้           ใบบัง
สุขกว่าเมืองเรืองมลัง         แหล่งหล้า
หอมดินกลิ่นความหลัง        วันเก่า เราเฮย
เนาป่าไกลเมืองฟ้า             อย่าได้ หมายหยัน
อาจเดียวดายเหว่ว้าง           บางวาร
คืนค่ำเพลานาน                  เนิ่นช้า
เพลินฝันอิ่มฝันหวาน           ลืมตื่น
ยามตื่นกลับเย็นฟ้า              ฉ่ำน้ำ หมอกเย็น
มาลาหอมยิ่งเย้า                  ยวนยล
รวยรื่นรสสุคนธ์                   ค่ำเช้า
ดอกดวงดั่งเทพดล              ดาษดื่น วนานา
ดอมกลิ่นดอกคัดเค้า           ค่ำเจ้า...เหยหอม
นานานกร่ายไม้                   ละเมอฝัน
บางคู่คลอเคลียกัน              ร่ำร้อง
ยามเย็นยิ่งรำพัน                  ขันกล่อม
หวานแว่วกังวานก้อง            ก่อนฟ้า นิทราฝัน
ตะวันจรลับฟ้า                     คราแลง
ราวป่าระยับแสง                  หิ่งห้อย
แวววาวดุจดาวแฝง              ฝันจูบ ดินเอย
จันทร์ข่มแสงโคมน้อย         ซบหน้า อายดิน
จันทรากระจ่างหล้า             โลมสมัย
เพลงขลุ่ยวังเวงไกล            กล่อมเศร้า
ครางคร่ำครวญเพลงไพร      หาคู่ ฤาไฉน
จันทร์ช่วยปลอบขวัญเจ้า     จูบให้ หายครวญ
แววดาวเคลื่อนคล้อย          ลอยลับ
ดึกดื่นดวงเดือนหลับ          ก่อนเช้า
แสงรางรุ่งสางขับ               มัวหม่น จางหาย
ดอมกลิ่นผกาเคล้า            ป่าเช้า หอมระเหย
วนาลัยสงบล้ำ                    ลืมเมือง
ไกลห่างแสงรองเรือง         รุ่งฟ้า
คนไพรบ่หลอกเปลือง       ใจเจ็บ ปวดนา
คือแหล่งพักยามล้า            ป่าสร้าง สัจธรรม...
ละไมฝน /ลำนำ