โอเลี้ยง

10 พฤศจิกายน 2552 15:37 น. - comment id 1062436

จิตเจ็บหรือแก้วนั่น....ทำหนอ
ใจจึ่งเก็บกลทอ...แต่เศร้า
อารมณ์ตอกรอนรอ...พาขื่น
หยุดเถิดเปิดใจเย้า...แต่ช้อยเพลินพรม


สวัสดีค่ะคุณสุริยันต์  มีความสุขมากๆนะคะ

กิตติกานต์

10 พฤศจิกายน 2552 16:40 น. - comment id 1062468

อะไที่บาดใจ จนใจเจ็บ
การปล่อยวาง การให้อภัย
ทำให้การบาดเจ็บของใจลดน้อยลง
นะคะ  อิอิ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

10 พฤศจิกายน 2552 18:00 น. - comment id 1062495

ขอบคุณมากครับคุณเพียงพลิ้ว คุณโอเลี้ยง และคุณกิตติกานต์
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะครับ

เพียงพลิ้ว

10 พฤศจิกายน 2552 14:30 น. - comment id 1062584

เศษอารมณ์บาดแทบขาดใจนะคะ
ทั้งเจ็บทั้งปวดเลยเชียวค่ะ

donjuann

11 พฤศจิกายน 2552 01:21 น. - comment id 1062718

เศษแก้วบาด  ยังหายไว   แต่เศษอารมร์บาดใจ  เจ็บไม่หายสักทีนะครับ...ไพเราะมากครับ...

ลูกสาวพระอาทิตย์

11 พฤศจิกายน 2552 16:27 น. - comment id 1063020

นรสิริ

11 พฤศจิกายน 2552 19:00 น. - comment id 1063079

สุริยันต์ จันทราทิตย์

12 พฤศจิกายน 2552 12:39 น. - comment id 1063472

ขอบคุณมากครับสำหรับทุกคำชมครับ

กล้า

17 กุมภาพันธ์ 2553 04:52 น. - comment id 1100992

ชอบกลอน คุณสุริยันมากครับ

ชอบ ของคุณโอเลี้ยงด้วย (มากกว่า)

ป้ากันนา

25 ตุลาคม 2555 06:57 น. - comment id 1249680

ตราบใดรักยังอยู่ใกล้      ชิดใจ
ย่อมหวังหนทางไป          อยู่่ด้วย
อารมณ์ป่วนอาลัย            ใจหมอง
แม้เจ็บจนเกือบม้วย       ยากแท้จักลืม..