วลีคือศรีถ้อย.........เรียบเรียงร้อยเป็นสร้อยบ่วง ต่อเป็นเช่นเงินยวง.........ออกจากห้วงแห่งหทัย วลีศรีอักษร.........เรียงเป็นกลอนสุนทรได้ ตามแต่จะคิดไป.........ถ่ายทอดไว้ในโลกา วลีนี้คำไทย.........ร้อยเรียงไปในคุณค่า สุดแต่จินตนา.........ส่งภาษาประสานคำ คำไทยในวันนี้.........ใช้ไม่ดีจะตกต่ำ เขียนผิดกันประจำ.........ผิดย้ำย้ำทำจนชิน เขียน "ให้" เป็น "หั้ย" ต่อ.........จากเดิม "ก็" เป็น "ก้อ" ผิน เปลี่ยน "ใจ" เป็น "จัย" บิน.........อักษรวิ่นปะผุกัน คำเดิม คือ "ได้" นะ.........แต่เปลี่ยนซะเป็น "ด้าย" นั่น "เธอ" เป็น "เทอ" เมามัน.........ทำให้ "ฉัน" เป็น "ฉาน" เอง "คุณครู" เป็น "คุงคู".........จิตหดหู่เด็กอวดเก่ง ครูสอน-อ้อนฟังเพลง.........เป็นนักเลงอันธพาล ภาษาไทยจริงแท้.........สืบกันแต่บรรพกาล ฝากไว้ให้ลูกหลาน.........ช่วยสืบสานให้จงดี บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๔
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 16 มี.ค. 2554 06:44 น. - ID 139616 
1737
0
0
16 มีนาคม 2554 08:37 น. - comment id 1188050
อักษรวิบัติอย่างนี้ดูเผินๆก็น่ารักดี แต่อย่างว่าถ้าใช้ติดจนชินก็ไม่ดีแน่.... ขอบคุณสำหรับบทประพันธ์ที่ไพเราะขอรับ
16 มีนาคม 2554 20:34 น. - comment id 1188074
จริงๆ แล้วน่าจะมีการรณรงค์เรื่องการใช้ภาษาพอ ๆ กับโฆษณาขายสินค้านะ ถ้าเป็นเถ้าแก่ใหญ่จะขอใช้งบรณรงค์เรื่องการใช้ภาษา..เพราะภาษาเป็นทรัพย์สินของชาติ
18 มีนาคม 2554 06:11 น. - comment id 1188172
สมัยตรวจการบ้าน นร. เคยเห็น นร.เขียนแบบนี้มาส่ง ให้การเรียงความ... ทำให้รู้ว่า ภาษาที่ใช้กันอย่างเพลิดเพลิน กลายเป็นความเคยชินไปแล้ว จริง ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
