๑. เราลืมโลกเลือนร้างในบางอย่าง
ลืมเพื่อวางหัวใจไว้เบื้องหลัง
รับรู้โลกใบนี้ไม่จีรัง
ลืมความหวังความฝันอันยาวไกล ...
๒. เราลืมคนเคยหวงเคยห่วงหา
จนหัวใจด้านชาเกินร้องไห้
เมื่อเดือนปีผ่านพ้นจนสายไป
เธอกลับมา...ทำอะไร...ในตอนนี้
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
ประพันธ์เมื่อวันที่ 23 ก.ค. 2554