๑. บรรทัดฐานของคนคนต้องสร้าง
ยืนอยู่อย่างภูมิใจเปี่ยมไฟฝัน
นาทีสู้มรสุมและกลุ่มควัน
ต้องฝ่าฟันใช่ลี้หนีจนอาย ...
๒. ค่าของคน "สร้างตน-เพื่อคนอื่น"
ยิ่งกล้ำกลืนก็ยิ่งซึ้งถึงความหมาย
แต่ละวันผ่านไปไม่เสียดาย
วันนี้อยู่หรือตายก็คล้ายกัน ...
(หลังพายุรุกโหมเข้าโรมรัน
จะพบวันรุ่งที่ "ดีกว่าเดิม")
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)