เธอคงแยกไม่ออก
ระหว่างสิ่งดีที่เธอบอก...กับการทำร้าย
ระหว่างความรัก...ที่ตระหนักแค่การทำลาย
ระหว่างคำว่าให้กับคำว่าได้...ทั้งที่แตกต่างกันมากมาย
.....เหลือเกิน.....
มันมีแค่เส้นบางๆมากางกั้น
ความรักที่ไม่หนักแน่นต่อกัน โดนเป่าก็สั่น...เพราะผิวเผิน
เมื่อสุขใจไม่ได้...ก็ทำร้ายทำลาย..ให้ยับเยิน
เมื่อเราราวีจนเจ็บเหลือเกิน...คนอื่นก็จะเดิน...เหยียบข้ามไป
ทำร้าย...โดยอ้างว่าเพราะรัก
ฉันก็ขอเป็นคนปากหนัก...ไม่เอ่ยคำรักกับคนไหน
เผื่อวันหนึ่งผิดพลาด...ทำใครเจ็บเพราะความประมาท เพราะพลั้งไป
วันนั้นจะได้ไม่มีคนไหน...เจ็บเพราะรัก จนไม่อาจรักใคร...
.....อย่างที่ฉันเป็น.....
5 กันยายน 2545 07:20 น. - comment id 73269
คารวะเจ้าแม่กลอนเปล่า 1 จอก

5 กันยายน 2545 09:34 น. - comment id 73344
ถูกใจแมวอีกแย๊ววว.. แมวซนๆที่เคยปางตายเพราะรัก...

5 กันยายน 2545 14:05 น. - comment id 73403
ขนลุกเลย เหอๆ

5 กันยายน 2545 14:09 น. - comment id 73404
ชอบบบบ จังงงง

5 กันยายน 2545 14:32 น. - comment id 73408
ขำแพรวาอ่ะ... หายไปไหนน่ะ ไม่ยอมแต่งกลอนซักที

5 กันยายน 2545 20:16 น. - comment id 73505
อิอิ มาอ่านจ้าาาาาา

6 กันยายน 2545 01:10 น. - comment id 73626
กินใจจัง

6 กันยายน 2545 11:48 น. - comment id 73724
Hmm. Sad naa... I like this part below. ทำร้าย...โดยอ้างว่าเพราะรัก ฉันก็ขอเป็นคนปากหนัก...ไม่เอ่ยคำรักกับคนไหน ... Oh .. I am afarid of hurting someone by saying love too. Sometimes when I feel that I love someone, I am so demanding and want things my way. And I do not think hard enough of what I did. It is just hard, very hard.
