ดอกไม้พราวดาวแห่งพีพี! พราวดาว ...... เติบโตมากับเกาะเล็กเล็ก แสนสวยแสนงามแห่งนี้..เกาะ...พีพี... ที่ผู้คนร่ำร้องไหลหลง ดังต้องมนต์ อยากเดินทางมาคว้าไขว่ สัมผัสงาม ให้ใจละมุน กับทะเลกว้าง สวยใส..สีมรกต เสียงคลื่นราวดนตรีที่เล้าโลมร่าง หาดขาวดาวสวยพร่างพราวตา เกาะแก่ง เม็ดทราย สายลม กับฟ้ากว้าง สดใสสดชื่น หอมอวลด้วยกลิ่นหอม ของทะเล ทะเล ทะเล ในอณู....... พราวดาว..เป็นหญิงสาว สวย งามง่าย ไร้มารยา หวานล้ำค่าคู่เกาะงาม.... ทุกยามเช้าเย็น เธอคนดี จะมีหน้าที่ ปรุงอาหารรสเลิศภายในครัว ทั้งคาวหวาน ไว้ต้อนรับแขกของเธอเอง ที่มาพักในรีสอร์ทงาม เคียงขนานไปกับโค้งหาด..... กรุ่นกลิ่นหอมจากขนมปังร้อนๆ ครัวซอง อบนุ่มๆ แพนเค้กราดน้ำผึ้ง.... หรือกลิ่นข้าวต้มกรุ่นๆควันร้อนๆจะหอมฉุย โชยชายลอยไปกระทบปากกระทบท้องให้ ร้องจ้อกจ้อก พาหิวชิวหามาแต่เช้าตรู่..ตะวันเรื่อเรือง.... ที่ผ่านไปมาระหว่างครัว กับชายหาดกว้างตรงหน้า...... ทิน..ชะงักฝีเท้าหยุดนิ่ง ราวต้องมนต์ กับภาพฝันตรงหน้า ในกรอบตา ผ่านดงดอกเฟื่องฟ้าสีส้มชมพูหวาน ผ่านบานหน้าต่างกว้าง ......คือหญิงสาวงามสล้าง ที่แสงอาทิตย์อ่อนอุ่นกำลังไล้ร่างให้งามละมุน..ราวภาพวาด.. ใบหน้าหวานวงรีรูปไข่เต็มไปด้วยเลือดฝาด ยามนี้ที่ระอุ เพราะอยู่หน้าเตาไฟ มีผ้าสีเข้มผูกคาดผมงามขลับ ขับกรอบหน้าให้งามเด่นสะท้อนแสงเรื่อรางยามอรุณรุ่งสีทอง.......... เธอเบิกตา..หันมาสบตานิ่งนาน....... มีแววคำถามผุดพรายพร้อมรอยยิ้มหวาน ราวดอกไม้เผยอแย้มบานในยามเช้ารับหยาดน้ำค้าง.... ต้องการอะไรคะ?......สั่งอาหารเหรอ...... ไม่ครับ ไม่..ผมแค่ผ่านมาว่าจะไปเดินเล่นริมหาด...ไปด้วยกันมั้ย? ทินกลั้นหายใจรอคำตอบ..... ฮื่อ....เอ้อ เธอทำท่าคิด ตัดสินใจ จ้องแขกหนุ่มหล่อตรงหน้าที่คลับคล้ายคลับคลาราวลูกครึ่ง ดาราคนโปรดในดวงใจ ในฝันมาแสนนาน...... ก็ได้ค่ะ แต่อย่านานนะ เดี๋ยวต้องกลับมาช่วยในครัว.. วันหยุดแขกเยอะค่ะ เห็นคุณแวบๆ มัวแต่ยุ่งๆ ไม่ได้ทายทักเลย แย่จัง.. ไปไหนมาบ้างแล้วคะนี่ จะอยู่นานมั้ย ชอบทะเลมั้ยคะ นานนะวางแผนไว้ เดือนนึง..ชอบซีชอบทะเล ทะเลสวยมาก ใครใครถึงรักทะเลไง ถึงมาถึงนี่ไง ไม่ชอบจะหนีโลกวุ่นวายมาทำไม..จริงไหม แป้บนึงนะ ผมจะเก็บดอกผักบุ้งทะเลให้ กลีบดอกมันบอบบางละมุนสวยเศร้าดีนะ อ้าว!..ผมให้คุณนะ.. ใจจริงๆผมอยากทัดหูให้เคลียแก้มคุณ คงสวยมาก ได้สิ ได้เลย มา ฉันทัดเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย ..... ว่าแล้วเธอก็หัวเราะ..ยื่นมือรับดอกผักบุ้งทะเลสีม่วงหวานมาทัด..ยิ้มเอียงอาย... สวยมั้ยคะ? ผู้หญิงกับดอกไม้ ไปกันได้เสมอ สวยสุดเลยครับผม รอแป้บนะ ผมจะกลับไปเอากล้องมา..แป้บเดียว นะ นะ คงเสียดายแย่ถ้าไม่ได้ถ่ายภาพนี้เอาไว้ ................... ผมคุณดูสวยจัง แต่ทำไมตัดสั้นเสียล่ะ ก็อยู่แต่ในครัวไง มันร้อนไม่มีเวลาดูแล...... เป็นไงรูป ถูกใจมั้ย ผมคิดว่าราวนางในฝันเลยเชียวนะ ตั้งใจถ่ายให้ได้แสงเงาเบลอๆ จะได้ดูซอฟหวานหวานไง ชอบมั้ยครับ ขอบคุณค่ะ คุณทำให้ฉันอยากถ่ายรูปตัวเองทุกวันเลยนะนี่ ดีเลย ถ้างั้นเย็นๆคุณว่างเราจะเดินไปด้วยกันนะ ผมอยากถ่ายภาพคุณกับพระอาทิตย์ตกดิน ให้เหมือนภาพในฝันเลยนะ สัญญา... ................ ทำไมนะ ผมถึงมีความสุขมากมายยังงี้ก็ไม่รู้นะ เวลามีคุณเดินเคียงข้าง ทอดน่องไปด้วยกัน ริมหาด ลองเดินเตะทรายดูมั้ยคะ? ย่ำไปในน้ำนะ แล้ววิ่งขึ้นมาหยอกคลื่นให้ตามไง มาลองดู ...... เสียงหัวเราะ ประสานกันไป กับเสียงคลื่น ฟ้ากว้าง กับงามแจ่มของจันทราที่ลอยหน้าแฉ่งอิจฉา เสียไม่มี.. ในยามค่ำนี้ บนหาดกว้างไกลสุดตา ที่มีดวงใจรักสองดวงผสานเป็นหนึ่งเดียว........ นั่นไง ดาวตก สวยจัง ห้ามทักนะ ดาวตก..คุณรู้ไหม คุณก็เหมือนดาวนะ พราวดาว ที่ต้องตกลงมาสว่างวาบอยู่ กลางใจผมแล้วนะ...... ผมอยากบอกอะไรนะ เอียงแก้มมาได้ไหม แค่แก้มนะทั้งๆที่ผมอยากจะจูบคุณใจจะขาด.. ผมอยากจะบอกว่า..ผมรักคุณนะ เป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดที่ผมเคยมีเคยได้... อย่าเลย อย่ารักฉันเลย ฉันกลัว... กลัว..กลัวอะไร..รักเป็นสิ่งสวยงามนะ กลัวทำไม?. กลัว..วันที่..คุณจากผมไปนะซี..รู้มั้ยคะ? หันหน้ามาคนดี..มองตาผมนะ..... ผมอยากบอกว่าฟ้าดินส่งผมมาที่นี่ มาตามหาดวงใจรักของผมจนพบเจอ ผมจะไม่ไปไหน ไกล ผมสัญญา...นะ นะ นะ....... ................................................................. คุณจะกลับแล้วเหรอคะ?........ ใช่ คนโทรมาตามมีงานค้างต้องทำ สัญญาผมจะรีบกลับมา มาถ่ายรูปคุณต่อไง ให้คุณงามสล้างกลางทะเล แต่คุณรู้ไหม..เวลานาทีนี้คุณก็งามสว่างอยู่กลางใจผมแล้วนะ..... ทุกเย็นผมรอที่จะเดินเล่นกับคุณ มีเรื่องราวมากมายที่อยากจะเล่าให้คุณฟังไม่รู้จบเลย...... หยุดพูดดีกว่านะ มาดูพระอาทิตย์ตกดินดีกว่า มาเราจะนับถอยหลังด้วยกัน..นะ และผมหวังว่าทุกยามเย็น ที่ตะวันใกล้จะลาลับฟ้า คุณคงมานั่งรอผมตรงนี้.. ผมคงซาบซึ้งใจที่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังรอผมอยู่..นะ ได้ไหม ....... พรุ่งนี้คุณจะไปส่งที่ท่าเรือมั้ย? ไม่เหรอ ...ทำไมล่ะ..... ก็สัญญาไง ไม่ร้องไห้ ไม่กล่าวลา ไม่ต้องพูดอะไรระหว่างเรา....... ผมจะกลับมา อีกไง นะคนดี นะ รอ นะ..นะ นะ...... ............................ ทะเลกว้างตรงหน้า กับอาทิตย์ยามลาลับฟ้า กับภาพงามของผู้หญิงนั่งดายเดียวลำพัง กับเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น........ ที่รัก หันมาสิ มีใครคนนี้อยู่ข้างหลังคุณไง กับหัวใจรักทั้งดวงที่จะมอบให้คุณไปนานนิรันดร์..... น้ำตา..น้ำตา...อ้อมกอด .... และดวงใจรักแนบแน่น.... ที่แสนงามแสนดีไปกับเสียงแห่งยินดีของสรรพสิ่ง รายรอบ..... ที่พากันหยุดไหว..ด้วยยินดีในรักนี้ที่แสนงามงดหมดจดใจ.....
พุด 17 ก.ค. 2546 23:46 น. - ID 36700 
792
4
0
18 กรกฎาคม 2546 00:01 น. - comment id 154879
ก่อนนอนหลับไหลไปกับอ้อมดาวในดวงใจในค่ำคืนนี้ที่พุดพัดชาหวังให้มีในทุกดวงใจเพื่อประโลมหนาวคลาย.. ไปฟังเพลงในเวอร์ชั่น..คร่ำครวญ นะคะในเรื่องดอกไม้พราวดาวแห่งพีพีค่ะนะคะ ราตรีสะดวกนะคะ รักและรัก และจริงๆพุดพัดชามีภาพผู้หญิงนอนคว่ำหน้าบนผืนทรายค่ะดายเดียวกับเกลียวคลื่น งามล้ำลึกมาก แต่เสียดายโง่ค่ะ ใส่ภาพไม่ได้ไม่เป็นเพราะเป็นคนไม่รับเทคโนโลยี่เท่าที่ควร สมองส่วนไหนไม่ทราบพิการค่ะต้องขอเวลานะคะคนดี ตอนนี้ใส่ตามจินตนาการไปกันเองตัวใครตัวคุณละกันนะ..คะ
18 กรกฎาคม 2546 00:17 น. - comment id 154885
ฝากถึงพระเอกทิน คนดี ที่พุดพัดชาพามาเที่ยวถึงพีพีเที่ยวนี้แทนพะงันอีกแล้วทั้งๆที่เค้าคนนี้อยู่ที่ครีฟแลนด์แดนดินแห่งความฝัน นะคะ และจริงๆเป็นคนใจซี่อถือรักมั่นคงมากๆไม่เปลี่ยนใจไปรักสาวทุกๆเกาะนะคะทั้งสองฝั่งสองฝ่าย แต่พุดพัดชาไม่ทราบจะหาพระเอกจากที่ไหนมา ขอยืมชื่อหน่ออยละกันนะคะคนดี ด้วยรอและคิดถึงอย่างเหลือเกินค่ะคืนนี้
18 กรกฎาคม 2546 00:29 น. - comment id 154887
อีกเรื่องนะคะ ให้นางเอกใส่ผ้าถุงปาเต๊ะนะคะสีส้มๆอมชมพูอมฟ้าคละสีแจ๋นๆและทัดดอกผักบุ้งเคลียแก้มค่ะ งามแล้วละนะแค่นี้..เดี๋ยวทินหายใจไม่ออกตะลึงหลงกับความงามละมุนนั้นนะคะ ด้วยลืม
18 กรกฎาคม 2546 03:14 น. - comment id 154890
ดอกไม้แห่ง พีพี นึกว่าสีน้ำฟ้าซะอีก
23 มกราคม 2547 20:16 น. - comment id 206632
ขอบพระคุณมากค่ะ คุณพุด .. คงเป็นช่วงที่สีน้ำฟ้าห่างหายไปพอดีเลยไม่ได้เข้ามาอ่านแต่แรก ขอบคุณที่ให้เป็นนางเอกของเรื่อง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนนึกถึง ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
