เราคือแพทย์ แดนธรรม ธรรมศาสตร์ หมายเชิดชาติ ชูประชา ไทยทั้งผอง เราคือแพทย์ แดนโดม ร่มยูงทอง รุ่งเรืองรอง ด้วยแสงธรรม นำจิตใจ ขอปัดเป่า โรคภัย ในทุกที่ ด้วยสองมือ หนึ่งความดี ดำรงไว้ มอบรอยยิ้ม ซับน้ำตา ประชาไทย ด้วยหัวใจ สีเหลืองแดง แห่งศรัทธา ขอเป็นหนึ่ง แสงเทียน สว่างไสว อันอบอุ่น ในหัวใจ ไทยทั่วหล้า มอบชีวิต อุทิศเพื่อ มวลประชา คือสัญญา แพทย์ธรรมศาสตร์ ประกาศไกล นศพ.ชาวาลา ขาวละออ และ นศพ.ปนัดดา ศรีวิชิต เพลงสัญญามวลชน จุดเทียนชัยให้สว่างบนทางใหม่ แล้วก้าวไปพร้อมศรัทธาที่กล้าแกร่ง ปาดหยาดเหงื่อเพื่อโถมและโหมแรง ด้วยใจแกร่งกับสมองและสองมือ พวกเรา...แพทย์ธรรมศาสตร์ ขอประกาศอุดมการณ์มั่นยึดถือ แพทย์ธรรมศาสตร์ (แพทย์ธรรมศาสตร์) มาดมั่นระบือ (มาดมั่นระบือ) สิ่งนั้นหรือคืออุทิศเพื่อมวลชน แม้เป็นเพียงเทียนเล่มน้อย ก็จะคอยส่องแสงทุกแห่งหน ความเคืองเข็ญแค้นยากพร้อมยอมทน อุทิศตนพลีชีวันด้วยสัญญา อุทิศตนพลีชีวันด้วยสัญญา...
chemicalbond 14 ส.ค. 2546 16:27 น. - ID 37781 
12699
4
0
14 สิงหาคม 2546 16:34 น. - comment id 160059
^______________________________^
14 สิงหาคม 2546 22:54 น. - comment id 160131
:)
16 สิงหาคม 2546 10:21 น. - comment id 160498
แอะยังไง แต่งแล้วมีแต่คนยิ้ม...
17 สิงหาคม 2546 16:19 น. - comment id 160728
หน้าส่วนตัว
พิมพ์ผิด นะคะ
แก้ไขด้วยคะ
บทกลอนไพเราะจัง
22 สิงหาคม 2546 18:19 น. - comment id 162010
ขอบคุณครับ จะแก้ไขให้ครับ...พิมพ์ผิดด้วย แย่จัง
29 สิงหาคม 2546 20:54 น. - comment id 164145
รู้ว่าทุกคนได้พยายามเต็มที่กับการร้องเพลงเชียร์ เราไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร คณะที่ได้ราง่วัลก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเราต่างคนต่างมีดีคนละด้าน ขึ้นอยู่กับกรรมการจะตัดสินที่ด้านไหน ดีใจ ...ที่ได้เห็นทุกคนตั้งใจ สามัคคี ถึงแม้จะไม่ได้รางวัล แต่อย่างน้อย เราก็เชื่อว่า ทุกคนได้อะไรหลายอย่างจากกิจกรรมนี้ ขอบคุณมาก
29 สิงหาคม 2546 20:55 น. - comment id 164146
เราก็ชอบของคณะแพทย์มากเลยนะ แสดงได้ดีมากๆๆ เลย
29 สิงหาคม 2546 20:55 น. - comment id 164147
พี่ขอชื่นชมจากใจจริงและภูมิใจมากๆ ที่ได้เห็นรุ่น 14 สามารถแสดงพลังของพวกเราได้อย่างดีเยี่ยม เราคงไม่ต้องเสียใจ เพียงเพราะเราไม่ได้รางวัล เพราะว่าสิ่งสำคัญที่สุด มันไม่ได้อยู่ที่รางวัล มันอาจจะดีถ้าเราสามารถคว้ารางวัลมาได้สักรางวัล และถ้าไม่ได้ก็คงไม่เป็นไร เพราะสิ่งที่เราได้ มันไม่ได้อยู่ที่โล่เพียงอันเดียว เพื่อน - พี่ - น้อง ความสามัคคี-ความพยายาม-ความสามารถ มิตรภาพ - ไมตรี - รอยยิ้ม สิ่งเหล่านี้ต่างหาก ที่เราได้จากการประกวดร้องเพลงเชียร์ และก็คงไม่ต้องไปหาว่า มันเป็นความผิดของใคร เพราะหาไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ( จริงๆ มันก็ไม่มีอะไรให้ผิดนี่นา และคนที่กำลังคิดว่าตัวเองผิด ก็ขอให้เลิกคิดแบบนั้นเสียเถิด ) สิ่งที่พวกเราได้เลือกที่จะทำ แสดงว่าเป็นที่เราเห็นว่ามันดีที่สุดแล้วสำหรับเรา มันก็คงไม่ผิดถ้าเราจะทำให้สิ่งที่เราได้เลือกมีความสมบูรณ์มากที่สุด สายตาคนนับพันในบร.4 กำลังมองเราอยู่อย่างตั้งใจ และในใจก็คิดได้ว่า คณะแพทย์โดยเฉพาะรุ่น 14 รุ่นนี้ สามารถซื้อใจของพวกเขาได้เต็มประตู นี่หรอคณะแพทย์ ... ทำไมอลังการอย่างนี้ มันคงไม่ใช่คำเยินยอของพี่เอง เพราะพี่ได้ยินคณะอื่นเค้าคุยกัน ทุกคนต่างมีจุดยืนของตัวเอง บางครั้งเราก็มีจุดยืนร่วมกัน บางครั้งเราก็ไม่ได้ยินอยู่ที่จุดเดียวกัน แต่ ที่แห่งนี้น้องพี่ร่วมมือกัน ต่างฝ่าฟันสร้างความสามัคคี โดมในดวงใจ ตั้งแต่เรียนที่ธรรมศาสตร์ ก็ไม่เคยได้ยินเพลงนี้ได้ไพเราะเท่ากับรุ่นที่ 14 ได้ฝากไว้ในหัวใจของพี่ ถ้าเป็นไปได้ พี่อยากได้ยินเพลงนี้ ในทำนองของพวกเรา อีกสักครั้ง... ขอบคุณ พี่ต้น ครูเพลงชั้นเยี่ยมของคณะเรา ขอบคุณ พี่ปี 6,5,4, 3และเพื่อนๆ ปี 2 สำหรับกำลังใจที่มีให้น้องๆ แม้จะต้องแลกกับเวลาที่หายไป ขอบคุณ น้องๆ ปี 1 ที่ร่วมสร้างและสานฝัน บนเส้นทางแห่งความฝันสายเดียวกัน ตื่นเถิดเลือดสีเขียว ขอแพทย์เพรียวอยู่คู่โดม อวดอกประกาศโฉม ชาวแพทย์โดมสามัคคี
29 สิงหาคม 2546 20:56 น. - comment id 164148
เรารู้นะว่าเพื่อนๆทุกคนต่างเสียใจและผิดหวังเท่าๆกันทุกคน แต่การแสดงออกอาจจะไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง ทุกคนเหนื่อยก็เหนื่อยเท่ากัน เวลาที่เราล้ม...เราก็เจ็บเท่ากันนะ เราเห็นหลายคนร้องไห้แล้วรู้สึกเศร้าตามอย่างบอกไม่ถูก เศร้าหนะ เศร้าได้นะ แต่เราควรจะยืนขึ้นให้เร็วที่สุด เรื่องอื่นๆที่รอให้เราทำ อุปสรรคอื่นๆที่รอให้เราแก้...ยังมีอีกไม่รู้เท่าไหร่ ถ้าเราไม่แพ้บ้างเราจะไม่มีวันรู้ถึงรสชาติในอีกมุมหนึ่งของชีวิต อยากเป็นกำลังใจให้คนที่เศร้าอยู่หายเร็วๆนะ วันนั้นทุกคนทำกันอย่างเต็มที่แล้ว ผลออกมาอย่างไรนั่นคือตัวเราเอง จงภูมิใจว่าพวกเรา med 14 ได้ทำให้ดอกยูงทองของคณะแพทยศาสตร์บานคลี่ตราตรึงอยู่ในดวงใจ1000ดวงไปอีกแสนนาน ภูมิใจมากครับที่มาได้เป็นส่วนหนึ่งของ med 14
29 สิงหาคม 2546 20:56 น. - comment id 164149
ผมก็คิดว่า เพื่อนๆ ได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว แม้ว่าผลที่ออกมาอาจไม่เป็นดังหวัง ก็อย่าเศร้าใจมากเกินไป สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากกิจกรรมนี้ ก็คือ บางสิ่งที่เราได้พยายามอย่างเต็มที่ บางครั้งอาจไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ ก็คิดว่าในการเรียน หรือการทำงานในอนาคต เราคงต้องเจอะเรื่องเหล่านี้แน่ อีกอย่าง การได้ร่วมกันร้องเพลงเชียร์ ครั้งนี้ ก็ทำให้พวกเรา med 14 เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มีความสามัคคี ก็หวังว่า ความสามัคคีนี้ จะเป็นพลังให้เราเดินไปด้วยกันได้ตลอดไป นะครับ
29 สิงหาคม 2546 20:58 น. - comment id 164151
อีก 10 ปี 20 ปี หรือ อีกกี่ปีก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เราได้ยินเพลง นี่หรือธรรม อยากให้เพื่อนๆนึกถึงกิจกรรมที่เราทำร่วมกันในวันที่ 21 สิงหาคม 2546 เวลา 19.00 น. นะ เราก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน
29 สิงหาคม 2546 20:58 น. - comment id 164152
รู้สึกแปลกๆมากตอนที่ประกาศผล มันรู้สึกตึงๆ ชาๆ ยังไงบอกไม่ถูก แต่ รู้สึกดีมากที่ยังมีเพื่อนmed14อยู่ข้างๆ มีเพื่อนคนนึงมาปลอบเราตอนที่เราร้องไห้ทุกครั้ง รู้สึกดีขึ้นตั้งเยอะแนะ ขอบคุณจิงๆ คราวหน้าเราจะไม่ร้องอีก อยากบอกว่า รักเพื่อนทุกๆคนเลย
29 สิงหาคม 2546 20:58 น. - comment id 164153
เราภูมิใจมากเลย ขอบคุณพี่ๆที่เป็นกำลังใจให้ พี่ต้นที่ทำให้เพลงที่คณะเราร้อง เป็น เพลงvertion ที่ไพเราะมากที่สุดเลย
29 สิงหาคม 2546 20:59 น. - comment id 164154
ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนที่มาเป็นกำลังใจให้พวกเรา และช่วยปลอบ ประคับประคองจิตใจเราเวลาที่ใจเราชอกช้ำ แต่หลังมรสุม พวกเราmed14ยังคงก้าวเดินต่อไป เราไม่เลิกทำกิจกรรมหรอก ใช่มั้ย
29 สิงหาคม 2546 20:59 น. - comment id 164155
อืม อืม อืม
29 สิงหาคม 2546 21:00 น. - comment id 164156
พี่ว่าน้อง ๆ ทำได้ดีที่สุดแล้วล่ะ ไง ๆ ก็จะเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ :)
29 สิงหาคม 2546 21:00 น. - comment id 164157
เยี่ยม!!! http://www.med.tu.ac.th/ASP_Board/Question.asp?GID=1685
29 สิงหาคม 2546 21:04 น. - comment id 164159
http://www.med.tu.ac.th/ASP_Board/Question.asp?GID=1692
29 สิงหาคม 2546 21:15 น. - comment id 164166
ซึ้งค่ะ
29 สิงหาคม 2546 21:42 น. - comment id 164177
รักmed 14 จริงๆ
29 สิงหาคม 2546 21:53 น. - comment id 164180
ห้องเชียร์ปีหน้า ต้องได้ฟังกลอนบทนี้แน่นอน น้องๆจะได้รู้ซึ้งถึงความเป็นแพทย์ธรรมศาสตร์ที่พร้อมจะ ความเคืองเข็ญแค้นยากพร้อมยอมทน อุทิศตนพลีชีวันด้วยสัญญา
29 สิงหาคม 2546 23:33 น. - comment id 164228
เมื่อเราร้องพี่น้อง(med) ร่วมใจ .......ซึ้งในความห่วงใยของพี่ๆและเพื่อนๆทุกๆคน ยังงัยเราเชื่อว่าสักวัน ฟ้าคงมีตาเองล่ะ เพราะยังงัยเราจะสู้ตอไป และmed15จะเป็นทายาทที่จะพิชิตเอาความยุติธรรมคืนมา เราภูมิใจมากๆที่ๆด้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่.....แพทย์ ธรรมศาสตร์
22 ธันวาคม 2549 18:23 น. - comment id 194303
ผ่านมาสี่ปีแล้วจริงๆ ด้วย เพิ่งผ่านพ้นการประกวดร้องเพลงเชียร์ปี 2549 ไปได้ไม่กี่วัน น้อง med'17 ได้ที่ 1 ด้วยนะทุกๆ ครั้งที่ได้ยินเพลงเชียร์ ไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นจะนึกถึงอะไรกัน แต่สำหรับพี่...พี่จะนึกถึงการประกวดร้องเพลงเชียร์ของ med'14 เสมอ และยังรู้สึกเหมือนเดิม....เหมือนวันที่ 21 สิงหาคม 2546 ว่าพี่ไม่เคยได้ฟังเพลงเชียร์ครั้งไหน...คณะไหนเพราะเท่าครั้งนั้นเลย จนถึงวันนี้....สี่ปีผ่านไป พี่ยังเล่าเรื่องห้องเชียร์ เรื่องประกวดร้องเพลงเชียร์ให้น้องๆ ฟังอยู่เลยนะ น้องๆ ทำให้พี่รักเพลง "นี่หรือธรรม" และเข้าถึงความหมายของเพลงนี้...สอนให้น้องของเรารุ่นต่อๆ มาได้รู้จักความหมายของเพลงนี้ และตั้งใจอย่ายิ่งที่จะร้องเพลงนี้ให้ได้ดี ให้เหมือนที่พี่ของเขาได้สร้างชื่อให้กับคณะไว้ กิจกรรมนั้นเป็นกิจกรรมที่พี่ภูมิใจใน med'14 มากที่สุด น้องๆ น่ารักที่สุดในกิจกรรมนี้เลย..รู้มั้ย การประกวดร้องเพลงเชียร์ปีนี้ที่เพิ่งผ่านไป เป็นอีกครั้งที่พี่รู้สึกว่า....ดีเหมือนกันนะที่เราไม่ได้รางวัลในวันนั้น เพราะน้องๆ ได้เรียนรู้เยอะมาก รักกัน.....และมีความทรงจำร่วมกันถึงทุกวันนี้ไง รวมถึงตัวพี่เองด้วยที่ไม่เคยลืมมันเลย เวลาผ่านไป น้องๆ เติบโตขึ้นตามเวลาเนอะ ขึ้นคลินิกแล้ว แต่ละคนก็เปลี่ยนไปมาก ยังไงเมื่อนึกถึงวันเก่าๆ อย่าลืมนึกถึง
เวลากว่าสองเดือนนะที่ลำบากร่วมกันมา "ทั้งชั้นปี" ช่วงเวลาช่วงเวลาที่พี่รู้สึกได้ว่ารุ่น 14 เป็น"รุ่นเต็มรุ่น" และ"ทุกคน"รักกัน อยากให้น้องๆ ได้กลับมาเรียนด้วยกันอีกครั้งจัง คิดถึงน้องๆ โดยเฉพาะน้องที่สระบุรี รัก med'14 นะ
....พวกแกจะโตแค่ไหน สำหรับพี่ยังอยาก treat แกเป็นน้องอยู่เสมอล่ะ
31 มกราคม 2553 18:51 น. - comment id 275444
หนูเป็นน้องรุ่น19 คะ ถ้ามีพี่ๆบังเอิญเข้ามาที่นี่อีก อยากบอกพี่ทุกคนแทนเพื่อนๆว่า ขอบคุณมากมาก ที่เป็นแรงผลักดันและแรงบันดาลใจ รุ่น19และ 20 ได้รางวัลอันดับหนึ่งเช่นกัน บนทางฝันสาเดียวกัน พวกเรา และรุ่นน้องรุ่นต่อๆไป จะทำมันอย่างเต็มที่เพื่อ จะเป็นความาคูมิแก่พี่ๆที่รักของเรา แม้ไม่เคยพบหน้าแต่เชื่อเถอะว่า ทุกจิตวิญญาณ ทุกความตั้งใจ และพลังใจที่เต็มเปี่ยมของพี่ทุกคน ได้ส่งมาถึงมือพวกเราทุกคน และเราจะส่งต่อมันไปยังน้องรุ่นต่อๆไป ให้เขาได้ในสิ่งที่เราได้จากพี่ทุกรุ่น ขอบคูณค่ะ
9 เมษายน 2555 21:24 น. - comment id 279177
likeเร้ย ซึ้งมาก
10 พฤศจิกายน 2549 14:13 น. - comment id 414537
วันนี้ผ่านมา 4 ปีแล้ว ยังคงรู้สึกซาบซึ้งอยู่ คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนจัง จาก วอร์ด สูติ#3 ID 1-8
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
