ต้นไม้แห่งรัก!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3892
ไพล..เป็นนักอยากจะเขียน ที่เพียรขยันสร้างฝัน
เหมือนสายฝนสายฝันอันพร่างหลั่งริน มิขาดสาย
ที่พริ้งพราย ที่มากมีมากมาย.. ความรัก..ความในใจ..
ที่ซุกซุกสุขซ่อนซึ้งโศกโลก  ทั้งหวานทั้งเศร้า
ทั้งเข้าใจโลกเข้าใจคนเข้าใจธรรมชาติชีวิต...
จนบางครา..มือที่จับปากกานั้นแทบเขียนไม่ทันความรู้สึกของหัวใจ
ที่ไหลบ่าล้นทะลักยิ่งกว่าน้ำที่ถูกกักถูกปล่อยออกจากเขื่อนซะอีกค่ะ..
ไพล..คิดเร็วมาก เขียนเร็วมาก และพิมพ์ยิ่งรัวเร็วราวข้าวตอกแตก..
เคยบอกว่า..ชอบเด้งดึ่งกลางดึกดื่นมิใช่ฝึกยิมนาสติกออกกำลังกายในร่มกับใครนะคะ
หากเป็นเพราะ ค่ำคืนไหนที่ยังไม่ง่วงโงกหลับพับไปเสียก่อน
ยามคิดถึงคำงามๆได้หรือเรื่องที่เราคิดว่างามมันส์อยู่คนเดียว 
ที่ไม่สนว่าจะเกี่ยวใจใครได้บ้างหรือไม่ละหนอ
ไพลก็..จะเด้งร่างห่างง่วงขึ้นมาแบบน่างวยงงพิศวงเลยละ
และคิดดูก็น่าน้อยใจ
ที่ขะไหนขนาดนี้ก็ยังห่างไกล คำว่า..ดีไรท์เตอร์(มิใช่ซีไรท์นะคะ)
และอย่าว่าแต่อะไรเลย เขียนมาสามร้อยเรื่องเข้านี้แล้ว
 ยังห้อยยานมิเคยได้ขานชื่อขึ้นหน้าหนึ่งไทยรัฐ อ๋อ..เรือนไทยริมใจรึมบึง
ยังงี้ก็พอจะบอกได้แล้วละว่า ฝีมืออะฮั้นนั้นต้องฝึกปรือพัฒนา
ต้องดิ้นหาคุณครูด้านกานท์กลอน
เผื่อฝันจะรำไรใสสวยขึ้นมาบ้างท่าจะงามท่าจะดี
แต่อย่างว่านะคะ คนเราลงไม่รักความก้าวหน้า 
ก็อ้างเหตุผลมาร้อยแปดพันกว่าหมื่นประการ
ที่จะไม่ตั้งใจเรียนและเพียรพยายามฝึกฝนอดทนเอาดีให้ได้
จะเดินนอกรีตนอกรอยประจำตลอดเลยละค่ะ..เฮ้อ!
ให้อภัยกันเถอะนะคนไม่รักดี..ก็ยังงี้แหละ
 ทนๆอ่านไปละกันนะทุกดวงใจ....ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว..
ที่บ่นไปเขียนไปนี่อมยิ้มนะ 
มิได้เศร้าหรือว่าประชดประชันใคร เพราะใจพุดพัดชา
มีความสุขมากๆๆ
กับการที่ได้เขียนวกวนแบบเรามาสองคนวนเอ๋ยวนเวียนน่ะนะคะ
....
และนะวันนี้..ชื่อเรื่องวันนี้ ..ที่จะตั้งใจจะรจนา เป็นตอนๆ
ตามที่มีผู้หวังดีที่ขี้เกียจย้วยตามอ่าน
จนจะยานตามไปพอๆกันกับคนเขียนแล้วละค่ะ
และทำไมนะ ทำไมหนอ...นะเรือนไทยแห่งนี้
เหมือนหัวใจใครบางคนจะมีพลังจิต 
นั่งทางในมีกระแสจิต กระแสใจกระแสส่งงาน
คล้ายใจเราเสียก่อนหน้าไปซะทุกที..
เขา..เขียนเรื่องนก..เราก็ง้างจะเขียนเรื่องต้นไม้
น่าจะรอให้ต้นไม้โตก่อนค่อยมาสร้างรังนะพี่..นะ ช้าหน่อยก็ด้าย..ไม่ว่ากันนะพี่เนอะ
เอาเป็นว่าไพล..
ไพลขยับจะเขียนเรื่องต้นไม้มาหลายทีแล้ว
เพราะมีแรงฝันบันดาลใจ บันดาลกรรมให้ท่านผู้อ่านต้องติดตาม
แรงใจแรงฝันที่ว่าคือ..
เกิดมาก็มีดวงใจรัก ต้นไม้ สายลม แสงแดด
 ดาวสวย แถมกล้วยตาก (แบบชื่อพ๊อกเก๊ตบุ๊คพี่จุ้ยเลยนะ)
เพราะว่าเราสองล่องเรืออยู่เกาะใกล้ๆกันไงคะ
ไพล..อยากเขียน เกี่ยวกับต้นไม้ในดวงใจเป็นตอนๆสัก ร้อยตอนจบ ดีไหม
จริงๆต้นไม้ในดวงใจมีมากเกินกว่าร้อย
เพราะหากหยิบยกขึ้นมาเล่า 
และพรรณาให้เศร้าซึ้งใจสุขใจ...
เบิกบานใจไหวงาม....
คงมากนิยาม..มากคำงาม..มากค่าล้ำ..รำพันรำพึง
ที่อยากตรึงใจท่านผู้อ่านให้มิเพียงผ่านตา
 หากอยากให้ทุกดวงตาดวงใจได้กลับไปไขว่คว้า
ค้นหาต้นไม้ภายในดวงใจ  ที่ประทับใจที่เคยสร้างรอยสุข 
รอยสนุกให้หวานงามและตื่นเต้นท้าทายให้
ได้ปีนไต่ตามหาฝันในวัยวันวัยเยาว์ 
ที่โลกของเราแสนสวยใสพอบริสุทธิ์
ราวไม้ผลิใบเริ่มแทงหน่อต่อยอดออกรากจากดิน
จริงๆรักต้นไม้ทุกต้นนะ ไม่มีเลือกที่รักมักที่ชัง
เพราะต้นไม้..มิใช่คนค่ะ 
ที่ห้ามรักทีละโหลละหลาย..หากเราสามารถรักได้ตามใจเรา
ไม่มีจำนวนนับ 
รักแบบไม่ยั้ง รักทั้งราวไพร ทั้งผืนป่าทั้งหล้าโลกได้ยิ่งดียิ่งงามละมุน
และเราจะรักจะจูบจะกอดต้นไม้แบบปู้ยี่ปู้ยำแบบมันเขี้ยวแค่ไหนก็ได้
 เพียงอย่าให้ถึงตาย
ให้ใช้ใจรัก..รัก ดูแลทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเหมือนเลิ้ยงเมียเลี้ยงลูกยังไงยังงั้นค่ะ ยิ่งดี
ส่วนรักแบบที่ต้องเอาขวานไปฟันเอาเลื่อยไฟฟ้าไปหั่นไปตัดมาเป็นท่อนๆมานอนดู
มาเปลี่ยนเป็นกระดาษสีสีที่มีค่าแต่ไม่นานวันในกระเป๋า 
อย่าได้รักแบบทำลายยังงั้นเลยนะคนดี 
เพราะว่าบางทีรักแบบนั้นมันจะหมุนวนมาทำลายให้เรา
ต้องใช้ไม้มาเป็นเรือนอนเท้งเต้ง ไม่มีแผ่นดินอยู่ และไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำๆๆๆ
น่ากลัวไหมละ 
ไพล..เลยตั้งใจ จะเขียนให้ย้วยน้อยลงหน่อยนะคะ
แบบว่าอยากให้เป็นอนุสรณ์ความทรงจำ
 บันทึกรักจากสาวงามแห่งไพรพฤกษ์พรรณพฤกษ์
ที่คึกและนึกเรื่องต้นอะไรในดวงใจได้
ก็นำจะเขียนๆๆๆมาเรียงร้อยให้.สวยสล้างให้งามอร่ามใจอร่ามไพร
อร่ามเรือนไทยระบัดใบโบกโบยพลิ้วเลยละ
จริงๆไพลต้องวางพล๊อตจัดอันดับต้นไม้แห่งรักในดวงใจ นี้เสียก่อนน่าจะดีนะ
หากจะรจนาให้งามและไม่สับสน
แต่ไพล เป็นคนคิดอะไรได้ก็คล้ายดั่งจะบรรเลงสดค่ะ..
ออกมาจากใจไฟฝันอารมณ์ศิลปศิลปิน
แบบแรงร้อนสะท้อนสะเทือนเลยนะนาทีนั้น...
และไพล..บางคราก็อยากตั้งคำถาม 
ให้ทุกคนให้นิยามและเขียนแกล้มมากับงานไพล
ถึงต้นไม้ในดวงใจสักคนละต้น
ณ.เรือนไทยแห่งนี้ คงหอมกรุ่นกมลละมุนไปด้วยพันธุ์พฤกษ์ไพร 
หวานระบัดใบสวยใสในช่องามแห่งความทรงจำ
ที่คงงามงดหมดจดแสนดีแข่งกันชูช่อล้อลมพราวไสวเลยนะ
เอาเป็นว่า..
นะนาทีนี้
ไพล..เริ่มรักต้นไม้เริ่มเรื่องต้นไม้ในดวงใจไปก่อนละกันนะ
ที่ไพล..จะเขียนในบทต่อไปคือมะพร้าวค่ะ
แต่ว่าวันนี้จะลง..งามของต้นไม้ที่ไพลว่าแสนมหัศจรรย์ 
เพื่อเรียกดวงใจฝัน เรียกคนอ่านมาตามติด..ติดตามตอนต่อไปภาคต่อไปก่อน
คือไพลจะเขียนเกี่ยวกับ..
ต้นมะม่วงหิมพานต์..
ที่นามประเดิมก็แสนขลังและเป็นมงคลนาม
ต้นไม้แสนรักต้นนี้
ที่ไพลนำมาเขียนเป็นต้นแรก แทนต้นมะพร้าวที่น่าได้ลำดับแรกนั้น
ด้วยเหตุว่าต้นไม้ต้นนี้ คิดคราใดหัวใจก็อบอุ่นแสนหวาน
เพราะความน่ารักน่าชัง และมากมายหลายองค์ประกอบ
เช่นชอบกิน เม็ดมะม่วง  เป็นต้น
ไม้ฟอร์มสวย ใบเขียวพราย แตกกิ่งก้านสาขา
พาให้เราปีนป่ายได้ง่ายดาย ไต่ตามฝัน 
และไพลนั้นเห็นพัฒนาการของดอกใบผลมาตั้งแต่อ้อนแต่ออกเลย
ไพลรัก..สีของผล สวยมากคล้ายผลชมพู่
และระทวยด้วยหลงเสน่ห์
ในงามไร้จริต ที่สวรรค์และธรรมชาติลิขิต 
ให้เม็ดโผล่ออกมาชนิดสิ้นสงสัยจากหว่างพูส้มสวย
แต่รสชาติฝาดลิ้น หากไม่กินกับเกลือหรือพริกกับเกลือ
นี่คือตัวอย่างแค่นิดเดียวนะ
ขอเวลาเขียนให้งามทุกต้นทุกดวงดอกใบเลยค่ะ
เพียงว่า อย่าลืมมาทายทักใจ มาพักใจ 
ไปกับร่มเงาไม้ ใกล้สายชล ในชายคาเรือนไทยรึมบึง
ที่หวานหวังรอคอย 
ให้ทุกดวงใจมาร่วมปลูกต้นไม้ในดวงใจไปด้วยกันนะ
เพื่อคืนโลกฝัน โลกจริงให้อวลหอมอบอุ่นไป
ทุกทิวาราตรี ที่เรายังมีฝันในดวงใจ
ที่ดั่งน้ำใสจะรินรดและแบ่งปันเกื้อโลกอันเร่าร้อนนั้น
ให้เยือกเย็นละมุนลงนะคะคนดี


หาภาพต้นมะม่วงหิมพานต์ที่เม็ดห้อยออกมาไม่ได้
เนื่องจาก..ขัดข้องทางเทคนิค 
เมาส์ไร้สายคล้ายได้เชื้อรวน..ไม่ทำงานเลยค่ะ 
เอานกไปดูแทนเม็ดมะม่วงก่อนละกันนะ คืนนี้