ตำนานรักตำนานฝันชั่วคืนจบลงแล้ว! ไม่เหลือแววสิ้นไร้ใจหมดสิ้นหวัง เคยคิดว่าจะฝากฝังใจยามเซซัง กลับผิดหวังพบว่าแค่คำหวานผ่านผ่านไป! อยากพักพิงราวนกน้อยที่ปีกหัก อยากขอพักใจดวงร้าวคราวหวั่นไหว อยากมีใครสักคนใจซึ้งใจ อยากฝากไปบอกคนดี..ในวันนี้สะเทือนใจ.. โลกไซเบอร์นี้จะเอาอะไรกันนักหนา ภาพลวงตาให้ใจนั้นได้หวามไหว แค่ภาพฝันหลอกล่อให้ยิ้มหวานผ่านทุกข์ใจ แค่หวั่นไหวเพียงพริบตาหาใช่จริง กลับมาเป็นผู้ชายธรรมดาธรรมดาคนเดิมงามเรียบง่าย ไม่วุ่นวายกับฝันไกลในทุกสิ่ง อยู่กับโลกสงบงามกับโลกจริง ใจใสนิ่งกลับสว่างสร้างงานกลอนไว้สอนใจ ฝากความรักแสนหวานผ่านม่านเมฆ ร่ายมนต์เสกความดีงามฝากหวามไหว ฝากบทเรียนใจดวงร้าวให้เข้าใจ โลกหมุนไป..ฤดีใครฤดีคน..ก็หมุนวน!..จนตามเล่ห์รักเล่ห์สวาทนั้นแทบไม่ทัน! บันดาลใจจากอยากเป็นพระเอกค่ะ พระเอกขี่ม้าขาวพร้อมจากจร! ฟ้ามืด..แต่พรายพราวด้วยดาวพราย ลมดายเดียวพัดเปลี่ยวเหงา เดินทอดน่องแหงนมองจันทร์คอยตามเรา เหมือนเป็นเงา..พริบพราวเฝ้าปลอบใจ.. เอนร่างนอนนับดาวกลางทุ่งหญ้า หอมละออดอกไม้ป่าจนหวามไหว พระเอก..ที่ข้ารักเคยพักใจ ยามนี้ไกลอยู่ไหนหนา..ฟ้าตอบที.. ฟ้ากว้างเมินหนีหน้าคนว้าเหว่ อย่าหลงเล่ห์คำลวงให้คิดหนี ฟ้ารู้เห็น..ยอดดวงใจ..ไม่ไยดี เสียเวลาที่เพ้อฝันให้หวั่นใจ... บอกกับฟ้า..อย่าตอกย้ำให้ซ้ำเจ็บ ใจหนาวเหน็บพอแล้วกับหวั่นไหว แค่สร้างพระเอกในฝันไว้ปลอบใจ รู้บ้างไหม?เขียนด้วยใจจบด้วยเศร้า..ให้พระเอกขี่ม้าขาว..พร้อมจากจร!
พุด 13 ธ.ค. 2546 16:35 น. - ID 42901 
948
11
0
13 ธันวาคม 2546 17:08 น. - comment id 190536
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2084 รับบทใหม่ไม่มีเธอ ภัสสร บุญยเกียรติ : : Key Gm หากเปรียบชีวิตเรา คือละคร ฉันก็อยาก จะข้ามตอน บทนี้ไป ตอนความรักทำ หัวใจมันจวนมลาย แล้วให้ใคร ช่วยช้ำใจ แทนฉันที เพราะว่าความจริง ชีวิตคน ใช่ละคร ฉันไม่อาจ หลีกความร้าวรอน ใจที่มี เมื่อวันหนึ่ง ถึงคิว ไม่ว่ามัน จะร้าย หรือดี มา ถึงบทนี้ ต้องแสดง จะตีบทตอนผิดหวัง ที่เธอหลอกลวงใจฉัน จะเสีย น้ำตา ให้มัน ท่วมจอ จะลงมือคร่ำครวญ คิดถึงเธอเสียให้พอ แล้วจะรอ รับบทใหม่ ให้ลืมเธอ เพราะว่าความจริงชีวิตคน ใช่ละคร ฉันไม่อาจหลีกความร้าวรอน ใจที่มี เมื่อวันหนึ่งถึงคิว ไม่ว่ามันจะร้าย หรือดี มา ถึงบทนี้ ต้องแสดง จะตีบทตอนผิดหวัง ที่เธอ หลอกลวง ใจฉัน จะเสีย น้ำตา ให้มันท่วม จอ จะลงมือ คร่ำครวญ คิดถึงเธอ เสียให้พอ แล้วจะรอ รับบทใหม่ ให้ลืม เธอ จะตีบทตอนผิดหวัง ที่เธอหลอกลวงใจฉัน จะเสีย น้ำตา ให้มัน ท่วมจอ จะลงมือ คร่ำครวญ คิดถึงเธอ เสียให้พอ แล้วจะรอ รับบทใหม่ ไม่มีเธอ แล้วจะรอ รับบทใหม่ ไม่มีเธอ...
13 ธันวาคม 2546 17:10 น. - comment id 190537
มีคนกล่าวว่าพุดพัดชาเป็น *นักอยากจะเขียนเรื่องรัก* ได้แบบตีบทแตกกระจุยกระเจิง ขอมอบ..บทอกหักบทนี้ให้แด่ทุกดวงใจที่พานพบรักลวงในโลกฝันนี้นะคะ ลืมตาตื่นหรืออยากฝันต่อไม่ว่ากันค่ะ
13 ธันวาคม 2546 17:30 น. - comment id 190551
หยุดและยั้งคำหวานไว้ที่ปลายลิ้นเธอ เธออาจจะเป็นหวานใจใครทั้งโลก ก็เป็นโชคของเธออย่าห่วงฉัน ฉันไม่ชอบคนที่หวานไปวันวัน แล้วปล่อยฉันถูกทำร้ายจากหลายใจ ไม่อยากรู้อยากรักแค่อยากฝัน ใครคนนั้นใครคนนี้เรื่องเหลวไหล ก่อนหน้านี้เธอเคยหวานอยู่กับใคร รู้ได้ไงใจดวงนี้แค่ผ่านมา หวังฝากใจเซซังซมซานหาที่พึ่ง เขียนกลอนซึ้งกลอนหวานกลอนห่วงหา กลับถูกหยามแย่งยื้อในสายตา เวทนาโลกเรานี้แปลกดีจัง ย้ำอีกทีอย่ามายุ่งกับใจฉัน หยุดโลกฝันโลกเพ้อโลกแห่งหวัง หยุดหัวใจเลิกทำร้ายใช่จริงจัง หยุดและยั้งคำหวานไว้ปลายลิ้นเธอ..ขอเถอะนะ! *********
13 ธันวาคม 2546 17:42 น. - comment id 190557
แถลงการณ์ ตำนานรัก พักจบแล้ว ไร้วี่แวว มาบอกเล่า แจ้งข่าวสาร ว่ารักนี้ รักที่ ทรมาน รักร้าวราน ไม่หวานล้ำ ด้วยคำคน เสียสละ รักห่วง หวงได้หรือ ไม่หารือ ฟังคำ ควรเหตุผล ว่าเบื้องหน้า ในหลังฉาก หากวกวน อาจสับสน สติมั่น อย่าหวั่นใจ เมื่อพระเอก เสกในฝัน นั้นคงอยู่ ยอดพธู ค่อยคิดค้น หนทางไข สะพานกลอน ก่ายหลายชั้น ขั้นบันได คงมิไกล เกิดคว้าฝัน นั้นมาครอง ผมว่าพุดมาแสดงผิดคิดครับ พระเอกขี่ม้าขาว ทุกเรื่องเห็นบึ่งมาช่วยนางเอก ไม่เห็นพระเอกขี่ม้าขาวควบม้าหนีหรอกครับ
13 ธันวาคม 2546 17:47 น. - comment id 190558
ชัยชนะคนดี อินอีกแล้วมั้ยละ? เห็นมั้ยพุดว่าไว้ไม่ผิดสักกะนิ๊ด.. รู้ว่างานพุดนั้น คนชอบคิดว่าเรื่องจริงเกิน100ค่ะ อิอิดีใจจัง
13 ธันวาคม 2546 17:57 น. - comment id 190560
คู่ทาส.. ********* ไม่มีวันสิ้นรักและสิ้นรอ! .. พุดพัดชา บันดาลใจจากกลอน..ที่รักของเชษฐภัทร วิสัยจร ที่รักนะรักก็เพราะรัก ที่ภักดิ์นะภักดิ์เพราะใฝ่ฝัน ที่เพ้อนะเพ้อเพราะผูกพัน ที่หวั่นนะหวั่นฉันดายเดียว ที่ง้อนะง้อพ้อเพื่อรัก ที่รักนะรักเพราะเปล่าเปลี่ยว ที่หลงนะหลงด้วยใจเดียว ที่เกี่ยวนะเกี่ยวเพราะเกิดมาเราคู่กัน..ฉันรู้ดี.. ************* บันดาลใจจากกลอนของติตรากร กี่ภพกี่ชาติกี่พิสวาสที่กรายกล้ำ กี่รอยช้ำกี่รอยใจที่ใฝ่หา กี่ความรักภักดีที่รอคอยกาลเวลา กี่ชะตาพาพบพรากจากเจ็บจำ กี่รอยเศร้าแม้ร้าวใจขอเกี่ยวเก็บ กี่ใจเจ็บจะรักมั่นฝันตอกย้ำ กี่วันเดือนเลือนหวานผ่านจดจำ กี่คืนวันฉันคนนี้ไม่มีวันสิ้นรักและสิ้นรอ!
13 ธันวาคม 2546 19:22 น. - comment id 190609
:)
13 ธันวาคม 2546 20:36 น. - comment id 190651
หน้าส่วนตัว
..เรนมายิ้ม..เหมือนใครร่า..
..อิอิอิ..
แบบเรน..สงสาร..ใครคนนั้นจัง..
.ก็..พี่พุดของเรน...มัยว่าแร๊ง งงง..แรง..นะคะ...
...แว๊ป..
หลบ.. ..
13 ธันวาคม 2546 22:11 น. - comment id 190715
อิอิ -^^-
13 ธันวาคม 2546 23:29 น. - comment id 190763
บทสะท้อนร้อนใจด้วยคล้ายฉัน ที่พระเอกหุนหันมาห่างหาย ไม่ใกล้ชิดสนิทชิดเคียงกาย ต้องเดียวดายเหงาเศร้าให้เข้าใจ *-*กลอนบทนี้ชอบมากค่ะ*-*
14 ธันวาคม 2546 02:44 น. - comment id 190805
พระเอกตัวจริงขี่ม้าขาวมาแล้ว อิอิ แต่ปรากฏว่าเป็นม้าแกลบ จะรับนางเอกไปก็ไม่ไหว อิอิ นางเอกหนักเกือบเก้าสิบโล ยังงี้ม้าตายแน่ อิอิ
14 ธันวาคม 2546 09:04 น. - comment id 190866
**มาชื่นชมค่ะ** :D
14 ธันวาคม 2546 09:48 น. - comment id 190900
..เรนมา..ขำ..พี่ฤกษ์นะคะ...
อิอิอิ...
แว๊ปป..
7 กันยายน 2553 10:47 น. - comment id 234878
ความรักความรู้สึกในงานที่เขียนไม่เคยหลอกลวง ถ้าไม่ได้ออกมาจากใจงานเขียนก็อาจจะไม่ใช่งานเขียนที่ทำให้คนอ่านรับรู้ถึงความรู้สึกได้ หากคน ๆหนึ่งได้เก็บความรู้สึกจากอดีตที่ผ่านห้วงกาล มาเขียนให้กับใครสักคนด้วยความรู้สึกที่อยู่ในใจ เพียงเพื่อให้ย้อนรำลึกเผื่อใครบางคนจะจำได้ แต่ก็มีหลายอย่างที่ไม่อาจจะบอกได้ เพราะกลัวว่า ถ้าบอกออกไปแล้ว อาจจะไม่มีโอกาสได้ถ่ายทอดความรู้สึกนั้นอีก ถ้าหากว่าคน ๆ หนึ่ง คิดจะ หลอกลวงใครสักคน เพราะเพียงแค่อยากจะล้อเล่นกับชะตาชีวิตของใครคนนั้น แล้วเหตุใดคนคนนั้นจึงยังคงรู้สึกร้าวรานยังคงเป็นห่วงและยังคงผูกพันเช่นเดิม ไม่เคยเลยสักวันที่จะลืม แต่ก็ไม่อาจจะบอกกับใครได้ นอกจากเก็บไว้เพียงลำพัง อาจจะไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของคนๆ นั้นเลย นอกจากตัวเขาเอง และเขาก็ไม่ต้องการให้ใครต้องมาเข้าใจ เพราะเขาขอแค่ได้รัก แม้ ความรักนั้นไม่ได้ผลิผลงอกงาม มีเพียงความว่างเปล่า แต่ความรักที่ไม่ได้ปรารถนาจะครอบครอง หรือแม้แต่คนที่เรารักและผูกพันอาจจะไม่รับรู้เลยไปตราบชั่วชีวิต เราก็ยังยินดีที่จะรักดวงจิตดวงนั้นเสมอ จนกว่าวันหนึ่งเราได้หลุดพ้นจากห้วงวัฏฏะนี้ แม้สัญญาต่าง ๆ อาจจะลบเลือนไปตามภพตามชาติ แต่ สัญญาแห่งเราไม่เคยลบเลือน และยอมรับความเป็นจริงของความไม่เที่ยงแห่งสัญญานั้นว่า ถ้าคนหนึ่งระลึกได้แต่อีกคนกลับไม่สามารถระลึกได้ มันจึงเป็นเพียงความเพ้อฝัน แต่ในความเพ้อฝันนั้น ก็มีความจริงอยู่ที่ หัวใจของเราได้มอบให้กับจิตดวงนั้นอย่างไม่มีเงื่อนไข แม้จะต้องเผชิญกับความปวดร้าว ยามสติไม่ได้ตั้งตรงอยู่กับลมหายใจ ทว่าเราก็ยอมรับธรรมดาแห่งจิตของเรา ด้วยยังไม่อาจตัดขาดจากกามราคะได้ ด้วยบางเวลาจิตใจของเราก็แสนจะอ่อนแอ ระหว่างจิตรักจิต อาจจะมีใครพูดง่าย ว่าเข้าใจ แต่จะมีใครสักกี่คนที่เข้าใจความหมายของ คำ ๆ นี้ อย่างแท้จริง ๆ ไม่ว่าคน ๆนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม จะพิการ จะยากจนข้นแค้น จะมีความชั่วเลวร้ายแบบไหนก็ตาม หรืออาจจะเป็นคนที่คนทั้งโลกชิงชัง แต่ถ้า เข้าใจและรู้จักคำว่า จิตรักจิตแล้ว จะไม่มีคนชั่วในโลกนี้เลย มีแต่กรรมที่เป็นตัวกำหนดให้แต่ละคนทำในสิ่งต่าง ๆ ซึ่งบางครั้งเราอาจประณามในสิ่งที่เขาทำ ทำไมเขาถึงฆ่าคน ขมขื่น หรือ ทำเรื่องเลวร้ายต่าง ๆ เคยมีใครบ้างไหมที่ลองน้อมจิตเข้าไปรู้จักจิตที่แท้ ๆ ของเขา ว่าจิตดวงนั้นน่าสงสารเพียงใด เพราะกรรมที่บังคับให้เขาเช่นนั้น ดังนั้น จึงมีแต่ความรักและความทรงสารเอ็นดู จิตบุคคลเหล่านั้น จริง ๆ โลกนี้ มีเท่านี้ มีแต่กรรม แม้แต่ตัวเราเองก็ยอมรับกรรมที่เรากระทำไว้ในอดีต ตราบใดที่เกิดเป็นคน ก็ย่อมที่จะหนีกรรมไปไม่พ้นเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
