กวีมีศาสตร์

กวี ณ เมืองคอน

หากฟ้าไร้ดาว
บ่าวสาวไร้คู่
มีใครใคร่อยู่
บ่มีแน่นอน
   ท้องฟ้ายามเที่ยง	
บ่ายเบี่ยงวกวน
ดุจดั่งใจคน		
คดข้องอใน
   ใบไม้อ่อนไหว	
ใจใครซื่อตรง
หากใจมั่นคง		
ปลงใจกับนาง
   วาทะโวหาร		
โอฬารยิ่งใหญ่
พาใจอ่อนไหว	
เห็นจริงทุกคน
   โอหังยโส		
โมโหด่าทอ
ด่าแม่ถึงพ่อ		
หนอใจคนพาล
   งามใจใช่กาย		
เห็นสมเป็นหญิง
ถึงใช่หญิงจริง		
ก็พึงพอใจ
   เธอสวยด้วยยิ้ม	
กระหยิ่มยิ้มให้
จิตใจสดใส		
ให้ใจชายพึง
   ท้องฟ้าดูเศร้า		
เงียบเหงาจับใจ
ท้องฟ้ายามไร้		
ดวงดาวค่ำคืน
   หน้าตาหม่องหม่น	
โดนคนใจร้าย
ด่าทอเสียหาย		
ใจคนช่างดำ
   ใจคนนี้แปลก		
แตกแยกกันไป
ไม่เหมือนเมื่อใคร่	
พึงใจคบหา
แต่เมื่อยามแตก	
แยกย้ายไกลตา
คิดถึงห่วงหา		
พาใจไหวเศร้า				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 มีนาคม 2547 16:49 น. - comment id 227771

    ท้องฟ้าดูเศร้า
    เงียบเหงาหมองหม่น
    ดั่งเหมือนใจตน
    ที่เศร้าหม่นหมองใจ
    
    *-*แต่งได้น่ารักดีค่ะ*-*
  • แม่จิตร

    9 มีนาคม 2547 17:36 น. - comment id 227795

    ใจคนนี่แปลก แต่เราก็ต้องพยายามเข้าใจตัวเองเนอะ
     เข้าใจยากซะด้วยจิ  เฮ่อ
    
    แต่งได้ดีมีความหมายมาก ๆ นะ
  • รพี พรรณราย

    9 มีนาคม 2547 22:28 น. - comment id 227983

    เพลงเพราะ เนื้อหากินใจดี
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    9 มีนาคม 2547 22:58 น. - comment id 228006

    ความหมายดีค่ะ
  • tiki

    10 มีนาคม 2547 03:09 น. - comment id 228141

    อ่านตามด้วยความเข้าใจของตัวเอง
    ก็เห็นใจทั้ง ชาย และ หญิง และเข้าใจ
    ตามที่คุณให้เห็นจิตใต้สำนึกค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน