หน้าส่วนตัว
น่าสงสารน้องหนูผู้น่ารัก
ดิ้นแล้วก็ชักอยู่หน้าร้านของหยี่
อีก 100 เมตร คือ คุณแม่แสนดี
ยืนรอลุ้นลูกน้อยอย่างใจเย็น
น้าคนสวยเริ่มขี้เกียจจะทน
ลากเด็กซนไปพ้นรัศมี
หยี่จึงเศร้าอดขายเหมือนทุกที
ทำได้แค่นั่งทำใจไปพลางๆ
กำมะหยี่ 8 พ.ค. 2547 17:32 น. - ID 53037 
820
2
0
8 พฤษภาคม 2547 20:29 น. - comment id 263649
น่าสงสารน้องหนูผู้น่ารัก
ดิ้นแล้วก็ชักอยู่หน้าร้านของหยี่
อีก 100 เมตร คือ คุณแม่แสนดี
ยืนรอลุ้นลูกน้อยอย่างใจเย็น
น้าคนสวยเริ่มขี้เกียจจะทน
ลากเด็กซนไปพ้นรัศมี
หยี่จึงเศร้าอดขายเหมือนทุกที
ทำได้แค่นั่งทำใจไปพลางๆ
555 นึกภาพตามแล้วขำจริงจริงค่ะ
คุณหยี่น่ารักมาก เขียนได้ดี
เหมือนตอน เด็กๆก็ส่งเสียงอย่างนี้
จนไม่มีใครคบด้วยเลย อิอิ
8 พฤษภาคม 2547 21:03 น. - comment id 263675
ร้านของน้องของที่ขายให้เด็กเห็น คงจะเป็นของเล่นนั้นใช่ไหม น้องคนนั้นถึงอยากได้ให้เศร้าใจ ที่แม่เขาไม่ซื้อให้ใช่ไหมคนดี *-*ขายของเล่นหรือค่ะ เพราะโดยปกติ เด็กจะอยากได้ของเล่นแล้วก็ร้องทุกครั้งที่คุณแม่คุณพ่อไม่ยอมซื้อให้นะค่ะ อิอิ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
