มาบางแสน...แสนระทม...ทุกข์ในจิต ใจลอยลิบ...เพ้อฝัน...ถึงแต่เขา จิตสับสน...ครุ่นคิด...ภาพสองเรา ภาพความหลัง...เงาอดีต...มากรีดใจ ที่ที่เรา...สองคน...มาร่วมฝัน ที่ที่เรา...จูงมือกัน...ลมพริ้วไหว ที่ที่เรา...เคยนั่งคิด...ฝันกันไกล ที่ที่เรา...เคยตั้งใจ...ร่วมทางกัน เคยวาดฝัน...อนาคต...อันเลิศหรู เคยคิดอยู่...ก้าวตาม...ทางความฝัน จะร่วมสุข...ทุกข์ยาก...เราแบ่งปัน จะมีกัน...และกัน...สี่ห้องใจ ในวันนี้...มาบางแสน...เวิ้งว้างจิต ไร้คู่มิตร...เคียงคิด...อยู่ชิดใกล้ เพราะเราเขา...อยู่ห่าง...กันแสนไกล เพราะเขาแอบ...ไปมีใคร...ไม่รู้เลย นั่งเพ้อฝัน...ริมหาดทราย...เงียบสงัด อดีตย้อนกลับ...วันนี้...เธอนิ่งเฉย ไม่มีรัก...เราอยู่...เหมือนที่เคย อยากเอื้อนเอ่ย...ขอร้อง...ก็ป่วยการ
ภากร 10 ก.ย. 2547 13:19 น. - ID 60942 
1703
1
0
10 กันยายน 2547 13:49 น. - comment id 328338
อ่านแล้วรู้สึกเศร้ากลอนของคุณอาพออ่านแล้วนึกถึงตัวเองที่5ปีทีผ่านมาผทเคยอยู่ในเรื่องราวคล้ายบทกลอน
10 กันยายน 2547 14:39 น. - comment id 328381
เขียนได้เศร้าซึ้งมาก เรื่องมันผ่าน ไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป ไม่มีอะ ไรที่มันจีรังในกาลเวลาครับ ๚ะ๛ size>
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
