เพลงที่กำพร้าทำนอง

น้ำใจคือสิ่งแวดล้อมที่ดีที่สุด
	
เจ้าเมฆน้อยลอยไกลสูงลิบ  เพียงเสียงกระซิบนกน้อย เจ้าก็กลายเป็นสายฝนพรำ
	เจ้าลำธารน้อยค่อยไหลรินเย็นล้ำ  ฝูงปลาว่ายนำ เจ้าก็กลายเป็นแม่น้ำกว้างไกล
	เจ้าทรายหินดินกรวด ก้อนเล็ก ก้อนน้อย ปล่อยให้เวลาผ่านไปกลายขุนเขาใหญ่โต
	เจ้าคือใคร แม้ไม่ใช่ราชา หรือเจ้าชาย  หรือจะเป็นใครผู้วิเศษ  ทำได้ เพียงมีน้ำใจ
(ท่อนแยก)  	กี่ครั้งที่มีน้ำใจ ถามตัวเองบ้างไหม
                    	กี่คนจะมีใคร ทำดีได้โดยไม่เอาคืน
		รู้ไหม เพียงเธอเปิดใจให้คนอื่น
		ทุกวันคืน ตื่นมาจะสุขใจ
	เจ้าเมล็ดพันธุ์หลับฝันในผืนดิน  พอสายน้ำรดรินก็โผล่ดินเป็นต้นไม้ให้ร่มเงา
	เจ้าดอกไม้ดอกสวยรวยสี  ดอกไม้มากมีรวมตัวแต้มท้องทุ่ง สวยไม่เบา
	เจ้าข้าวสารก่อนนั้น เคยประชันช่อ รวงทองเต็มทุ่งนา พาชื่นใจ
	เจ้าคือใคร แม้ไม่ใช่ราชา หรือเจ้าหญิง จะเป็นใครผู้วิเศษ ทำได้ เพียงมีน้ำใจ
(ท่อนประสาน)	คือความดี คือน้ำใจให้กัน ไม่ขาดสาย
		คือความงาม คือน้ำใจ ให้สิ่งดีที่สร้างสรรค์
		เป็นสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ ให้กันทุกเวลา
		น้ำใจ สิ่งเล็กๆแต่รวมตัวแล้วยิ่งใหญ่เกินกว่า
ไกล (ดวงจันทร์ฝันหาหมู่ดาว)
	
มองไปไกล ไร้ร้างผู้คนเคยมี เธออยู่ไหน
	ลืมหรือไร ก่อนเคยใกล้ แล้วไยไกลเกิน
	ดังฟ้าวันเพ็ญ เห็นแค่จันทร์ดวงเดียว
	ไร้หมู่ดาว เคยพราวฟ้า
	
	โดดเด่น แต่โดดเดี่ยว มันคือความเหงา
	อยากกลับไปคืนวันของเรา ที่แสนธรรมดา
	นับวันเวลา รอเวลาเก่าก่อนย้อนคืน
	แรมจันทร์น่านฟ้า มีหมื่นพันดารา ไม่เหงาเลย
(ท่อนแยก)	บอกตามตรงว่า พลั้งเผลอไป หลงรักตัวเองมากไป จึงไม่เห็นใครสำคัญ
		สุดท้ายกลับกลาย มีกันและกัน สัมพันธ์ซึ่งความหมาย
		พระจันทร์อย่างฉันจึงพรางตัว  สลัวแสงราง  แบ่งฟ้าให้ดาวกระจ่างแสง  
 	คืนนี้เป็นคืนแห่งจันทร์ เต้นรำร่วมฝัน พร้อมกันกับหมู่ดาว
	คืนนี้คือเรื่องราวแห่งเรา ที่ร่วมกัน สร้างสรรค์ความหมายในคำว่า เพื่อนเอย