http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song198.html (ปรารถนา) วันที่ฟ้าครึ้มฝน ให้บรรยากาศเทาทึมทอดทับไปทั่วทั้งท้องนภางค์ ในวันที่... ฟ้ากว้างแสนกว้าง... ที่พระอาทิตย์แสนสว่างกระจ่างแจ่ม นั้น พลัน....! ราวตกอยู่ในม่านหมอกสลัว เสมือน.*.ภาพฝัน* ที่รอเวลาลีลาวสันต์พลันพร่างให้ความสุขสงบร่มเย็น ให้ทุกดวงใจใต้ผืนหล้าฟ้าไทยที่เป็นทุกข์ ดิ้นรนเร่าร้อนได้ผ่อนคลายลง ผม..ได้รับโทรศัพท์จากเธอคนดี ที่มีมา เพื่อขอคำปรึกษาจากสำนักงานสถาปนิกของเรา ให้ไปดู.... *บ้าน*ฤา*วิมาน*หลังใหม่ให้กับเธอ ที่.. ผมเพียงได้ยินได้ฟัง..เสียงเธอเสมอเสมือนละเมอ เพ้อมาสั้นสั้นอย่างฝันฝันซึ้งซึ้ง แค่ว่า... เป็นห้องชุดหนึ่งเดียวในอพาร์ตเมนท์เก่าชั้นที่สิบ ที่มีรายละเอียดงดงามมาก หากทว่า.. ถูกปล่อยทิ้งร้างไว้ เพราะ.. เจ้าของเก่าแค่หวังมาจับจองไว้ปล่อยขายต่อทำกำไร และ... วันนึง เมื่อเธอไปเยี่ยมเยือนเพื่อนสนิทของเธอ จึงถูกนำเสนอ.. ให้เธอเกิดไอเดียสว่างวาบ ขึ้นมา ที่อยากซื้อและนำมาดัดแปลงตกแต่งเสียใหม่ ให้พิไลพิลาสพอที่จะเป็นที่อยู่อาศัย ตามประสาสาวโสดแบบเธอ..เพียง..ลำพัง เธอ ..นัดผมในวันถัดมา และนั่นหมายถึงเวลาย้อนกลับไป...เมื่อ6เดือนที่แล้ว และ... มาจนถึงวันนี้ .. วันที่ไม่แคล้วผม ผู้เป็นสถาปนิก ที่จำต้องเวียนวนเข้าออก เพื่อ มาบอก..มาดูงาน ที่ให้ช่างมีฝีมือได้เสกสรร ดัดแปลงแต่งโฉมเสียใหม่ ให้.. งามประทับใจ ประโลมใจเธอ ให้สมกับราคาค่าจ้าง และ.. น่าแปลกดีที่งานนี้ ผมยินดีพลีใจ ทำให้เธอ ผู้หญิงที่.. เพียงแวบแรกแวบเดียวที่เห็น ก็ทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำเอาเสียเลยทีเดียวเชียว เธอ..ผู้งามแผกงามพิศ งามน่าสนิทเสน่หา งามตรงนัยน์ตาราวมฤคาใสซื่อ ที่ดูราวแย้มยิ้มได้... ให้ ทุกชายชาติได้หมายมาดอยากมากรายใกล้ ได้ชิดใกล้ ได้หว่านเสน่หาพิสวาท.. อยากพิชิตเอาชนะใจเธอไปตราบชั่วกาล... และ... สำหรับผม... ยิ่งนานวันเข้า กลับยิ่งได้ค้นพบความพิเศษ ในดวงจิตเธอ ... ผู้ต้องนำเสนอ ให้ผมสนอง ไอเดีย ที่แสนงามล้ำ ตรงที่เธอ พยายามเน้นย้ำ ให้รู้ว่าชีวาชีวีเธอนั้นรักความเรียบง่าย และ.. เพียรอธิบายให้ผมพยายาม ออกแบบตกแต่งเติมเพิ่มรายละเอียดวิมานเธอ ให้แสนเรียบง่าย แสนสบายๆสะอาดๆโล่ง ด้วยโถงเพดาน ที่ยังมี.. ลวดลายปูนปั้นลายดอกไม้ผีเสื้อ ให้ยามพบแสงไฟพลัน จะยิ่งงามเหลืองามล้ำ ให้อารมณ์อันแสนสุนทรีย์นุ่มนวลอ่อนหวาน วิมาน... ที่เธอ ตั้งใจให้ใช้ไม้กระดานแผ่นโต ที่ให้สีสันดั่งไม้เก่าซีดหากดูยิ่งอบอุ่น เมื่อทอดรับกับสไตล์... บ้าน... ที่... เธอต้องการมีเพียงเฟอร์นิเจอร์ ตู้โต๊ะ ไม้เก่าโบราณไม่ขัดเงาดูดิบเดิม และแสนให้ความนิ่งงันอลังการ ที่เธอใช้สำหรับนั่งทำงานเขียน ในยามกลางวัน บ้านฤาวิมานฝัน ที่เธอทาฉาบสีขาวธรรมดาๆ... ประมาณว่าคล้ายๆผนังหิน ที่ให้ช่างสาดสีทิ้งทีแปรงแฝงความเก่าคร่ำฝากเอาไว้ และ มี...ห้องหับว่างเปล่า...กับที่นอนหนานวลนุ่ม พร้อม.. เครื่องนอนสีขาวที่ดูแสนอบอุ่นสบายๆ ที่วางไว้ ณ กลางห้อง เพียงสิ่งเดียว พร้อม.. ตั่งวางเชิงเทียนทรงสูง ที่.. พร้อมจะจุดใช้งาม ยามเธอจะประหยัดไฟ ให้ก้าวพร้อมไปกับทิศทางของบ้านเมือง ที่... ทุกคนพลเมืองไทยประเทศ กำลังต้องช่วยกันหันกลับ มายึดถือตามรอยพระบรมราโชบาย แห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทรงมีพระราชดำรัสทรงตรัสฝากไว้ ให้... รักความสมถะพอดีพอเพียง พยายามเลี่ยงกิเลส เหตุแห่งทุกข์อยาก ที่แสนมากมายมากมี อย่าง.. ที่ไม่มีวันสิ้นสุด และ.. จักก่อทุกข์ถนัดอย่างใหญ่หลวง เมื่อต้องตกเป็นทาสแห่งหนี้สิน แสงไฟจากเทียนแท่งที่คงงามพร่าง ใน... ท่ามม่านเมืองมนตรา ที่คงพาให้... อารมณ์แสนไสวโรแมนติก ในยามคืนค่ำ ที่เธอจะนั่งรจนางานเขียน ด้วยพลังไฟฝันอันแสนบรรเจิดจิต ด้วย.. ได้ใช้ชีวิตแสนชิดใกล้ธรรมชาติ ความสมถะอย่างชาญฉลาด แม้นจะดั่งปลาผิดน้ำ ในยามนี้ ที่เธอ..ยังจำต้องอยู่สู้ทน วนว่ายในบึงคลองหนองเมืองก็ตามที อย่างน้อย.. ก็ยังให้ชีวีชีวิตได้พบความประเทืองประทับใจบ้างก็ยังดี และ.. ในห้องเรียบโล่งโถงห้องหนึ่งนั้น ตรงผนัง เธอจะมีหิ้งไม้ หลายชั้น สำหรับแค่วางหนังสือแสนรัก ที่จำจักต้องเก็บไว้ค้นคว้า หลังจากได้บริจาคไปตามโรงเรียนต่างๆ หาก.. ไม่จำเป็นต้องใช้งานแล้ว และ.. กับบานประตูที่เธอให้เขาเปลี่ยนวงกบ ให้ดูดีมีความเรียบง่ายมากขึ้น รับกับผนังและเพดาน และ.. กับช่อโคมไฟ ในยุคซิกส์ตี้ ที่แสนให้ความหวานอบอุ่น ราวย้อนยุค... ไปพบกับความละมุนละไมละเมียดใจมากขึ้น ตรงระเบียง..ที่มีลายเหล็กดัดอันงดงามอ่อนช้อยนั้น เธอ หาเพียงต้นพุดซ้อน ที่มีดวงดอกดั่งกุหลาบขาวพราวพรรณ มาวางเคียงกัน สี่ห้าต้น ที่จักปันปรนผลิดอกให้หอมเศร้าเร้าใจไม่เว้นแต่ละวัน ให้เธอ ยิ่งมีอารมณ์ฝันฝันฝัน หวานหวานหวาน บานเบิกใจอย่างที่สุด ................ และ.. ในท่ามทุกวัน ที่ผมต้องผายผันร่างมาตรวจงาน ที่ดูคล้ายจะทำง่าย หาก.. คงมิใช่เพราะมากความละเอียดละออพิถีพิถัน อย่างที่เธอ เจ้าของวอนขอร้อง ให้เราช่วยกันทุ่มเทสร้าง*รวงรังแห่งรักแห่งฝัน* ให้พลันวิจิตรใจ พลีแด่เธอ.. โดย.. ราวดูไม่มีอะไร หาก.. ในความว่างเปล่านั้น กลับให้สัจจธรรม ที่ถึงพร้อมในวิถีเซน ที่.. ให้รู้รักความเย็น ความสมถะพอดี พอเพียง เลี่ยงการสะสม สรรพสิ่ง ให้รู้รักความนิ่ง ความสงบเงียบ ที่จักเปรียบประดุจดั่งจักหล่อหลอมให้ จิตยิ่งมีพลังสมาธิ และ.. ยิ่งมีการรู้สละออก... มิเพียรพอกสะสมอุดมด้วยนานาสารพันสารพัดวัตถุ ไม่ว่าจะเลิศหรู ดูดีสักแค่ไหน หากจริงๆแล้ว.. ทุกชีวิต แค่มาอาศัยโลกใบใหญ่นี้ เพียงแค่ชั่วครู่ ใช่มาลบหลู่เบียดเบียนทรัพยากรธรรมชาติ ดิน น้ำ ลมไฟ อย่างมิฉลาดใช้ อย่างราวกับอยากให้โลกได้พบ ความแล้งไร้ ภัยพิบัติ ให้ได้พบ.. *ความสูญเสียเอนกอนันต์*อันแสนยากจะย้อนแก้คืน ผม.. จึงชื่นฉ่ำใจ เกิดศรัทธาใจ ปิติเกษมใจ ที่ได้พบเธอ ที่ทุกคราพาให้ผมคิดถึงบทกวีบทหนึ่ง ที่แสนซึ้งซาบใจ... ซ่อนความลึกซึ้งไว้ทุกส่วน ซ่อนเสน่หานิ่มนวลมิเสแสร้ง ซ่อนอำนาจดูดดึงไว้รึงแรง ซ่อนแววเสาะแสวงมิรู้วาย อยู่ในห้วงคิดของคนอื่น เป็นความเช่มชื่นที่แผ่ขยาย อยู่อย่างต้นแบบที่แยบคาย เป็นเชิงอรรถอธิบายแห่งบรรพชน... .................. และ.. สำหรับวันนี้ ที่งานผมที่รับผิดชอบเสร็จสมดั่งจำนงหมายแห่งเธอแล้ว และ.. ต้องเดินตามดู *นางแก้วนางที่อยากให้แนบชิดสนิทเนาในดวงใจ* ค่อยๆเ ดินเยื้องกรายไปมา พร้อมกับดวงตาใสเป็นประกายราวเด็กน้อย ที่ได้มี*รวงรักแห่งรัก * ได้ฝากภักดิ์พลี พิงพักเอื้อโอบใจ ให้.. หัวใจผมแสนผ่องแผ้วใสเกษมพร่างสว่างไสวตามไปด้วย อย่างแสนยินดี ที่สู้เพียรพลี ได้ชิดใกล้ ได้ทำงานให้เธอ และ.. ได้พบเธอ ที่ราวฟ้าสรรสวรรค์ส่ง..สั่งตรงลงมาเสนอฝัน สนองวันคืน... ให้ผมได้พบความสดชื่นระรื่นร่ำแสนฉ่ำใจ เสียไม่มี จน.... ผมนี้...อยากให้มีวันทอดไกล........ ขอวอนอธิษฐานใจ.... ให้ได้เป็น*ประดุจดั่งหนึ่งเดียวในดวงใจของเธอ* ไปตราบชั่วกาล....นานเนานิรันดร์ .............................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song198.html ปรารถนา ทูล ทองใจ หากแม้นเลือกเกิด เองได้ คนทุกคนเลือกเกิดอย่างไร ตามใจเขา ปรารถนา แต่ตัวฉัน นั้นขอตั้ง สัจจะวาจา ถึงชาตินี้ ชาติหน้า ปรารถนาเกิดมาใกล้คุณ หากร้อนผิวกาย ใจระทม ตัวฉันยอมเลือกเกิดเป็นลม เฝ้าลูบชมเนื้ออ่อน ละมุน หากหนาวนัก ขอเอารัก วางไว้เป็นทุน ขอเกิดมา เป็นผ้าอุ่น เกิดเป็นหมอนหนุน สำหรับนาง อยากเกิดมาเป็น สีแดง แต้มแต่งสองริมฝีปากคุณ อยากเกิดเป็นแป้งหอมกรุ่น ลูบไล้เนื้ออุ่น สองปราง อยากเกิดเป็นสร้อยห้อยคอไว้ อยากเป็นดอกไม้ที่ทัดหู อยากอยู่ร่วมหอ ไม่ห่าง จะขอเป็นแหวนสวมก้อย เป็นกำไรสวมใส่มือน้อย เกิดเป็นรอยรับบาทของนาง อยากแนบเนื้อ ขอเป็นเสื้อสวมใส่สรรพางค์ ขอเกิดเป็นหมอนข้าง เพื่อนางนวลน้อง ได้กอดนอน...
พุด 9 ส.ค. 2549 20:30 น. - ID 91875 
871
2
0
9 สิงหาคม 2549 22:54 น. - comment id 596429
ราตรีนี้ในท่าม
และเล่มสุดท้าย
10 สิงหาคม 2549 08:37 น. - comment id 596521
10 สิงหาคม 2549 13:03 น. - comment id 596607
ขอวอนอธิษฐานใจ.... ให้ได้เป็น*ประดุจดั่งหนึ่งเดียวในดวงใจของเธอ* ไปตราบชั่วกาล....นานเนานิรันดร์ .............................. เพี้ยง....ขอให้สมหวัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
