http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3738.html (ตลอดกาล) ............... สนธยาฟ้าโพล้เพล้ยามใกล้ค่ำ เสียงฟ้ากำลังครางครวญดังเตือนมาแต่ไกล "หทัยเทวี "กำลังขับรถอยู่บนถนนสายนอกเมือง ที่เธอเลือกเดินทางมาตามเส้นทางสายฝนสายฝัน สายสวรรค์สู่ริมชายชล ที่ ณ..วันนี้ เธอเพียงอยากหนีผู้คนสับสนอลหม่าน ในม่านเมือง มานั่งนิ่งๆทิ้งตาทอดใจไปกับ สายธาราสวยใส ในกมลเกษมแห่งดวงใจเธอ... เธอเลือกออกจากเมืองมาตอนเย็นย่ำอย่างนี้ เพื่อที่จะได้เห็นความงามอันแสนบรรเจิดใจพิไลพิลาส เห็นดาวเดือนเริ่มดาระดาดแตะแต้มเต็มผืนฟ้า เห็น ภาพพระอาทิตย์จัดจ้าดวงโตสีส้มสุกชัด ที่กำลังค่อยๆลอยระเรี่ยทายทักปลายไม้..อย่างช้าช้า..ช้าช้า.. เห็นภาพดงตาลเคียงนาสลอน หวานหอมคู่ผืนนาสีเขียวไพลผ่องผุด พิสุทธิ์ราวผืนพรมผ้าไหมที่ระบัดไหว ไปตามแรงลมอ่อนอ่อนทอยทอดไล่ระริกพลิกพลิ้ว ภาพนกกาบินกลับรังเหนือฟ้าสีส้มอมแดง ในยาม... ตะวันแฝงฝังในเรียวเมฆค่อยๆอ่อนแสงลงอ่อนแสงลง... ดูราวภาพวาดในฉากส.ค.ส สีน้ำสีธรรมชาติ ที่ดูละลานตาละลนใจ ด้วยแสงสีอันยิ่งใหญ่อบอุ่นอ่อนโยน ในโทนสีที่ไล่กันอย่างกลมกลืน บนผืนฟ้าผืนใจผืนไพร ยามทอดตาทอดใจ เพื่อรอส่งองค์สุริยเทพคืนสู่วิมานเทวา อย่างแสนรู้ค่าอาวรณ์อาลัย อย่างแสนหวามไหวในพลังแห่งม่านมนตรา และ... เคียงคู่ฟ้าขนานไปกับเส้นทางสายสวย ที่เต็มไปด้วย ต้นไม้ ต้นไม้ และต้นไม้ ที่กำลังชูช่ออวดดวงดอกแดงสะพรั่ง ทั้งแคฝรั่งหางนกยูง หูกวางชมพูพันธ์ทิพย์ ตะแบก แตกแอกแบกดวงดอกสีม่วงละมุนพราว หวานเศร้าสร้อยระย้าย้อยห้อยพวงแทบไม่เห็นใบ สักสีทองผ่องอำไพพากันชูช่อไสวสลอนร่อนภิรมย์ รับสายลมเย็นยามค่ำระร่ำริน ถวิลอ้อนอาลัยสายแสงแดดสีทองอันผ่องไพรพิลาส พาให้หัวใจดวงทองดวงผ่องผุดพิสุทธิ์สะอาดตระการ ราวบัวบานรอรับละอองเกสรภู่ผึ้งมาคลึงเคล้า พร้อมรับหยาดสายหวานผสานผสมจากม่านมนต์ดวงจันทรา ให้ตรึงตราในดวงใจจนสุดฝืน... และ.. ตั้งใจว่าจะนอนเรือนแพสักคืนเพื่อรับพลังสดชื่นหวานฉ่ำจากลำน้ำแคว เธอ..ฮัมเพลงเบาๆมิให้เหงาใจ พร้อมกับบทเพลงในรถ ที่กำลังบรรเลงเป็นเพื่อนใจในยามนี้ ที่มีเพียงสายฝนกำลังตกพร่าง ลงมาอย่างหนักจนเกิดเป็นสีเทาทึมไปทั่วทิศทาง.. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4858.html แสง สุริยาจวนลาเหลี่ยมโลก ลมเย็นไผ่เอนไหวโยก ลมโชยโบกพัดพริ้วลิ่วมา จักจั่นเรไร หริ่งร้องก้องพนา จวนสิ้นแสงสุริยา ประหนึ่งว่าดนตรีสวรรค์ แสน สุดเสียดายมองไปใจเต้น ยามเมื่อตะวันเย็นๆ เคยว่ายน้ำเล่นเคียงคู่ร่วมกัน ตะวันลับฟ้าเสียงน้ำซัดซ่า ไหลเซาะลำธาร เคยเด็ดดอกบัวสาบาน เห็นทุกวันแล้วเศร้าใจ โอ พี่จ๋า พี่ เอย ลืมง่าย จังเลย เปลี่ยนคู่เชยโอ้ใจหนอใจ ลืม สัญญาที่เคยว่าไว้ กอดหมอนนอนเดียวดาย คิดถึงแทบตายน้ำตาไหลริน เห็น หมู่นกกาถลาลมล่อง จับคู่จู๋จี๋ประคอง เหมือนพี่กับน้องเคยร่วมอยู่กิน ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล จะคอยจนชั่วชีวิน ตราบชั่วฟ้าดินน้องลืมไม่ลง โอ พี่จ๋า พี่ เอย ลืมง่าย จังเลย เปลี่ยนคู่เชยโอ้ใจหนอใจ ลืม สัญญาที่เคยว่าไว้ กอดหมอนนอนเดียวดาย คิดถึงแทบตายน้ำตาไหลริน เห็น หมู่นกกาถลาลมล่อง จับคู่จู๋จี๋ประคอง เหมือนพี่กับน้องเคยร่วมอยู่กิน ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล จะคอยจนชั่วชีวิน ตราบชั่วฟ้าดินน้องลืมไม่ลง... เธอ..ตัดสินใจเลี้ยวรถจากเลนขวา หวังจะแวะปั้มน้ำมันข้างทางข้างหน้าอย่างกระทันหัน ตั้งใจว่า.. จะรอสักพักจนกว่าฝนจะซาให้ฟ้าสว่างแล้วค่อยไปต่อ หาก.. ทันใดนั้น...!! พลัน...เกิดเสียงดังสนั่นโครม ราวฟ้าผ่า พาให้ศรีษะเธอกระแทกเข้ากับพวงมาลัยอย่างจัง กระทั่งเธอตกใจแทบสิ้นสติ และ... ตระหนักรู้โดยสัญชาติญาณว่า คงมีรถอีกคันที่กำลังวิ่งตรงมา คงชนรถเธอทางด้านซ้ายเข้าให้แล้ว เธอ...พยายามรวบรวมสติ คิดถึงพ่อแก้วแม่แก้วหลวงพ่อทวด ที่สวดมนต์ทุกครายามจะออกรถ ให้รักษาชีวิตเธอให้ปลอดภัย ในนาทีแห่งความเป็นความตาย...ความฉุกละหุกนั้น..! เลือดเหนียวเกรอะกรังกำลังละหลั่งรินมาจากบาดแผลบนศรีษะ ก่อนที่..เธอจะสามารถบังคับรถให้หยุดได้ และ.. ก่อนที่เธอจะพยายามตะกายลงมาจากรถ ด้วยสัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอด ให้.. ความรวดร้าวทั่วสรรพางค์กาย พาให้เธอมายืนมึนโงนเงนอยู่ริมฟุตบาธ ในท่ามกลางสายฝนกระหน่ำหนักอย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น และ... ก่อนที่สติสัมปชัญญะครั้งสุดท้าย จะค่อยๆดับวูบลง คล้ายๆในดวงจิตล่องลอย ลางเลือน.. และ.. เสมือน..ราวกับมือแข็งแรงของใครบางคน กำลังโอบกอดเธอไว้อย่างแสนอ่อนโยนทะนุถนอม เธอ..หลับตาลงอย่างช้าช้า หากทว่า.. ราวกลับแลเห็นใบหน้านั้น ในม่านหมอกสลัวมัวหม่นแห่งละออละอองสายฝนเทาทึม ที่แสนหนาวเยียบเย็น.. *ผู้ชายในฝันในโลกบรรณพิภพจินตนา* ในครา... ที่เธออ่านนวนิยายโบราณผ่านภพ จบลงด้วยเห็นภาพเทพบุตรในฝันในดวงใจ อันแสนราวเหมือนจริงนั้นเสมอมา... กำลัง... มาปรากฏตรงหน้าเธอแล้ว ณ..บัดนี้ อย่างกับปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์รอ หาก... แต่ไยเล่า ...! ที่เธอเฝ้าเผยอเปลือกตา.. แต่ทว่า.. ราวกับ*ภาพฝัน..*นั้น กำลัง...พร่าพรายลางเลือน..ห่างไกลออกไปทุกที..ทุกที....... .......................... แสงแดด..ยามเช้าส่องแสนหวาน กำลังทอทอดลอดผ่าน ม่านหน้าต่างผ้าลินินสีขาวลายลูกไม้ฉลุเป็นรูปนกยูงรำแพน มาตกต้องร่างหนึ่ง... ที่นอนนิ่งๆบนที่นอน ที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าคือเตียงของโรงพยาบาล บนศรีษะมีรอยผ้าพันแผลที่มีรอยเลือดซึมจางๆ หากใบหน้านวลซีดนั้นดูงามสงบ กระจ่างแจ่มราวนางฟ้าน้อยๆกำลังสนิทในนิทราภิรมย์อย่างฝันดี เขา..บุรุษผิวสีไหล่กว้างอย่างชายชาติอาชาไนย ปรากฏร่างขึ้น...ในท่ามแสงสุริยารำไรๆแห่งอรุณรุ่ง พลางก้าวช้าช้ามาชิดขอบเตียง ก่อนจะโน้มตัว ลงพินิจใบหน้านวลงามราวรูปสลักนั้นนิ่งนาน พลัน.. รอยยิ้มด้วยพลังแห่งเมตตาก็แผ่สร้านรัศมี ที่ยากยิ่งที่ใครจะสัมผัสได้ นอกจาก ร่างอรชรบนเตียง ที่เริ่มไหวตัวทีละนิด..ละนิด ราวกับได้ยินเสียงใครมากระซิบแสนหวานอยู่ริมหู ให้เธอ..ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างง่วงงุน ก่อนที่สติแห่งความรับรู้จะคืนมา พาให้... เธอตกใจเป็นยิ่งนัก...! ที่ได้รับการทายทักอย่างแสนอ่อนโยน *ตื่นแล้วหรือครับหลับสบายไหม* อย่าตกใจนะครับ ที่นี่เป็นโรงพยาบาล คุณได้รับอุบัติเหตุรถเราชนกันครับ และโชคดี ที่ผมไม่บาดเจ็บมากเท่าคุณเลยยังพาคุณมาส่งที่นี่ได้ไงครับ* *อย่ากังวลนะครับ คุณเจ็บแค่ศรีษะแตกและบาดแผลเย็บแค่เจ็ดเข็มเองครับ นับว่าน้อยมาก และผลเอกซเรย์สมอง รับรองความปลอดภัยแล้วครับ หลับต่อ ดีไหม ผมจะไม่กวนนะ จะมาลาไปนอนในเตียงห้องถัดไปนะครับ เพราะว่าห่วงคุณ และเลยถือโอกาสรับการตรวจรอยฟกช้ำดำเขียวไปด้วยในตัว รถ..คุณ ผมจัดการเรียกบริษัทประกันมาจัดการแล้วครับ ทำใจสบายนะครับ* และ... *นอนพักต่อนะครับสายๆผมจะมาเยี่ยมใหม่ อ้าวลืมแนะนำตัวครับ ผมชื่อ*ตักศิลา..ครับ.. ที่แปลแสนยาวว่า *คือโรงเรียนก่อนพุทธกาล 200 ปี เป็นแหล่งเรียนรู้ ของ เจ้าชาย และเจ้าหญิง ก่อนขึ้นครองราชย์ ทุกแคว้นในอินเดีย* และ.. *สำหรับชื่อคุณผมทราบแล้วครับ..*หทัยเทวี* ยินดีนะครับ ที่เราได้พบกันแบบปาฏิหารย์มหัศจรรย์ ให้ฝันกระเจิงมาก..* ว่าพลางเขาหัวเราะ ด้วยเสียงที่พาให้..เธอคนดี..คิดว่า. โลกนี้ช่างแสนหวานเป็นที่สุด และ.. กำลังจะหยุดหมุนเฝ้ามอง..ทุกสิ่งนี้ที่เธอคิดว่า..ราวฝันไป...!!!! ...................... โปรดติดตามตอนต่อไป... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3738.html ตลอดกาล รณชัย ถมยาปริวัฒน์ รัก แรก แทรกความหวานฉ่ำล้ำ ทั้งมวล เหมือน ชวน ให้ใจต้องเสน่หา เหมือน ดั่ง สายน้ำชื่นฉ่ำเย็น ไหลผ่านมา สองอุรา พาให้ฝันใฝ่ รัก นั่น ไม่มีวันเปลี่ยนผัน หัวใจ ให้ ใคร มีใจเพียงเพื่อเธอ แม้ โลก หยุดหมุนรักก็ยัง มั่นเสมอ ฟ้า มีดาว ฉัน มีเธอ ตลอดกาล ขอให้ รักเรา เคียงอยู่คู่ฟ้า ไม่มีวัน ร้างรา พลัดพรากจากไกล ให้ฉัน ให้เธอ รักมั่นจริงใจ ตลอดไป นานเท่านาน ตลอดกาล ขอให้ รักเรา เคียงอยู่คู่ฟ้า ไม่มีวัน ร้างรา พลัดพรากจากไกล ให้ฉัน ให้เธอ รักมั่นจริงใจ ตลอดไป นานเท่านาน ตลอดกาล... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song7068.html ฮู ฮู ฮู เนิ่นนาน ผ่านฟ้าและทะเลกว้างใหญ่ ผ่านฤดูดินแดน กว้างไกล แต่ความรักนั้นมั่นคง เธอกับฉัน ให้รักและให้ความซื่อตรง พายุหรือฝนมาไม่หวั่น มีเธอและมีฉันนิรันดร์ ไม่คิดว่ารักจะดีอย่างนี้ ไม่คิดว่าฝันจะเป็นไปได้ วันนับวันฉันเฝ้าแต่รอ เมื่อเห็นหน้าเธอฉันจึงเป็นสุข อยู่ในหัวใจ เนิ่นนาน ผ่านฟ้าและทะเล กว้างใหญ่ ผ่านฤดูดินแดน กว้างไกล แต่ความรักนั้นมั่นคง ไม่คิดว่ารักจะดีอย่างนี้ ไม่คิดว่าฝันจะเป็นไปได้ วันนับวันฉันเฝ้าแต่รอ เมื่อเห็นหน้าเธอฉันจึงเป็นสุข อยู่ในหัวใจ ฮึมฮึม ฮือ ดาดา ดาดา โฮว ฟาดาดาดา ดาดาดาดา โฮ โอ โฮว ไม่คิดว่ารักจะดีอย่างนี้ ไม่คิดว่าฝันจะเป็นไปได้ วันนับวันฉันเฝ้าแต่รอ เมื่อเห็นหน้าเธอฉันจึงเป็นสุข อยู่ในหัวใจ รักเธอผู้เดียว จะนานเท่าใด รักเธอผู้เดียว
พุด 20 ส.ค. 2549 22:39 น. - ID 92243 
1508
5
0
20 สิงหาคม 2549 23:07 น. - comment id 599602
lนางเอกชื่องดงามดุจใจแห่งเทวดา พบ พระเอกที่มีชื่อที่ดูหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา แต่การพบกันรู้สึกจะหนักไปหน่อย อย่างนี้ถ้านางเอกเกิดเจอหนุ่มหลายคนต่อไปในอนาคต ถ้าจะมีชีวิตไม่รอด แต่อยากรู้จังว่า ตอนต่อไปจะเป็นอย่างไรหนอ อย่างไรก็ดีคุณเขียนถึงธรรมชาติได้งดงาม วิจิตรยิ่งนัก อยากมีชีวิตจริงที่งดงาม ดั่งโลกฝัน ได้ไหม.....
20 สิงหาคม 2549 23:18 น. - comment id 599607
พลีกำนัลแด่คุณ *ทะเลจรดฟ้า* ผู้ไปฝากน้ำคำน้ำใจดั่งหยาดน้ำค้าง ประโลมใจพุดพัดชา (*นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง มิร้างแรมใจ แรมไกล เรือนไทยร่มรักแห่งเราค่ะ*)
21 สิงหาคม 2549 07:57 น. - comment id 599636
ตะแบก แตกแอกแบกดวงดอกสีม่วงละมุนพราว หวานเศร้าสร้อยระย้าย้อยห้อยพวงแทบไม่เห็นใบ สักสีทองผ่องอำไพพากันชูช่อไสวสลอนร่อนภิรมย์ มองเห็นภาพค่ะพี่พุด
21 สิงหาคม 2549 08:01 น. - comment id 599640
สวัสดีค่ะ พี่พุด... คิดถึง ถนนทางออกไปบ้านนะคะ เป็นสายที่เข้าออกจากตัวเมือง จะมีต้นตะแบก อยู่ข้างริมทางเป็นแนวยาว เวลาออกดอกจะดูสวยงามมาก... รักษาสุขภาพนะคะ พี่พุด
21 สิงหาคม 2549 09:04 น. - comment id 599677
บรรยากาศยามเย็นย่ำช่างสวยงามเกินพรรณาพาให้ผู้ได้พบเห็นต่างหลงไหลกับความสวยงามเบื้องหน้าจนลืมตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ โชคดีไม่เป็นอะไรมากนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
21 สิงหาคม 2549 11:37 น. - comment id 599728
มีตอนต่อไปอีกรึนี่ คงต้องสงสารตักศิลาเพราะพอดีแฟนเก่าหทัยเทวีกลับมาจากเมืองนอกพอดี อิอิ
21 สิงหาคม 2549 15:46 น. - comment id 599805
คิดถึงใครบางคนเลยครับ เขียนได้ดีคราบ
21 สิงหาคม 2549 19:39 น. - comment id 599918
พี่พุดจ๋า เรื่องนี้บัวรออ่านตอนต่อไปค่ะ พระเอก แค่ชื่อก็ทำให้ดูอบอุ่น ปลอดภัยแล้วค่ะ ตักศิลา มีความรู้สึกแข็งแกร่งนะค่ะ หทัยเทวีต้องเป็นสุภาพสตรี ที่งามพร้อมแน่ๆเลยค่ะ ถึงได้มาเจอสุภาพบุรุษที่มีความรับผิดชอบ ไม่ทิ้งไปตอนรถชนกันนะค่ะ แบบนี้คงจะเป็นวาสนาของแต่ละคนค่ะ รออ่านตอนต่อไปค่ะพี่พุด พี่สบายดีนะค่ะ บัวเป็นห่วงค่ะ
21 สิงหาคม 2549 20:18 น. - comment id 599933
รถชน..ทำให้เจอชายในฝัน..ตักศิลา..ที่อบอุ่น..ออ่อนโยน..หวานละมุ่น..เหมือนเทพบรรจบให้พบกันกระนั้นหรือ.... อยากให้มีตักศิลาเกิดขึ้นกับชีวิต..กระต่ายบ้างจริงๆค่ะพี่พุด...คงมีความสุขมากมาย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
