24 สิงหาคม 2553 16:14 น.
กลอนกระถาง
หมื่นความฝัน พันดวงดาว พราวกระพริบ
ส่องระยิบ สะท้อนอก ณ.ราวสรวง
ค่ำคืนนี้ ทิวากร จรจากดวง
มิฉายนวล ยวนน้อง ร่ำร้องมา
ใจยิ่งคิด นวลนิด ให้คิดถึง
ยิ่งคนึง ยิ่งเพ้อ ละเมอหา
หมื่นนัยเนตร หมื่นรัก หมื่นศรัทรา
อาลัยลา หาพี่ ทุกวี่วัน
ปวดร้าวใจ ใยรัก ต้องอับโชค
ยังเศร้าโศก น้ำตาผิน รินหลั่งไหล
มองเสี้ยวจันทร์ อกสะท้อน นึกย้อนไกล
ฝากดวงใจ กระซิบดาว สกาวเดือน
นานแค่ไหน ใจพี่ จะย้อนหวน
ร้าวรัญจวน จนเจ็บ เหน็บในฝัน
คงเหมือนเดือน ส่องสลับ กับตะวัน
มิมีวัน ได้พบ ประสบเจอ
กี่หมื่นแสน แดนใจ ที่ไกลห่าง
กี่เวิ้งว้าง ห้วงใจ ให้คิดถึง
กี่รอยช้ำ กี่รอยเศร้า เฝ้ารำพึง
น้องคิดถึง แต่พี่ ที่รักเดิม
11 สิงหาคม 2553 20:41 น.
กลอนกระถาง
รอยไม้เรียว เสียวแสบ แทบทุกครั้ง
แม่มิยั่ง ลงฟาด กราดที่หนู
เป็นแผลซ้ำ จ่ำเลือน เมื่อเคลื่อนดู
น้ำตาพรู พรั่งพราย สลายใจ
เกลียดไม้เรียว ของแม่ แค้นใจยิ่ง
อยากหักทิ้ง ดิ่งลง หากทำได้
แม่ไม่รัก ลูกนี้ หรืออย่างไร
จึงทำใจ ร้ายนัก มักชอบตี
ว่าสอนสั่ง ทำดี มีจรรยา
บุษบา มารยาท ให้ถ้วนถี่
แม่อบรม ขัดเกลา เป็นคนดี
แม้ฝากที่ รอยไม้เรียว ขัดเคี่ยวมา
กราบเท้าแม่ ขอโทษ โปรดอภัย
ลูกเข้าใจ แม้แท้ อย่าถือสา
ก็เพราะแม่ เหนื่อยยาก ลำบากมา
ทุกเวลา เพื่อลูก ปลูกฝังดี
ไม้แม่เหน็บ เจ็บจน ถึงวันนี้
เข้าฝังที่ หัวใจ เมื่อนึกหา
ปริญญา สองใบ ลูกศรัทธา
ด้วยน้ำตา ขอบคุณ ทุนไม้เรียว
พวงมาลัย ที่มอบ แทนคำมั่น
ลูกจะหมั่น พากเพียร เรียนศึกษา
สมที่แม่ หมายปอง ด้วยสัญญา
ปริญญา ใบที่สาม ถามทุกวัน
พยายาม ที่สุด ก็เพื่อแม่
ก็สุดแท้ แต่กรรม วาสนา
แต่ความดี ที่แม่ อบรมมา
ทุกเวลา ลูกจะทำ มิขาดเลย
หน้าส่วนตัว
1245
