20 มกราคม 2551 11:56 น.
กวี ซีม่า
ข้าวเต็มนาปลาเต็มหนองทั่วท้องถิ่น
ทรัพย์ในดินสินในน้ำนำเกื้อหนุน
แผ่นดินทองผืนนี้มีพระคุณ
เอื้อการุณย์ไทยอยู่รอดตลอดมา
องค์พ่อหลวงทรงแนะทางสร้างชีวิต
บอกแนวคิดให้ลูกหลานแก้ปัญหา
อยู่พอเพียงอย่างพอดีสุขชีวา
คือปรัชญาแห่งวิถีชีวิตไทย
20 มกราคม 2551 11:11 น.
กวี ซีม่า
ฉันไม่เหลืออะไรไว้ชมชื่น
เมื่อได้ตื่นจากกมลที่หม่นหมอง
ลบกิเลสชั่วร้ายคอยหมายปอง
ลด,ละ,ครองอัตตาพาทุกข์ตรม
ฉันไม่เหลืออะไรไว้เบื้องหลัง
คงแต่ยังสัจธรรมนำสุขสม
ที่ปลุกใจให้สะอาดปราศโง่งม
สุขบรมหวังบรรลุโลกอุดร
ฉันไม่เหลืออะไรไว้ยึดติด
นอกจากจิตซึ้งพระธรรมคำสั่งสอน
ของพระองค์พุทธะชินวร
ไว้ริดรอนทุกข์มหันต์ให้บรรเทา
ฉันไม่เหลืออะไรไว้เบื้องหน้า
ไม่นำพาต่อชีวีที่โง่เขลา
ความทรงจำประทับไว้ตรึงใจเรา
มีแต่ความว่างเปล่า...เท่านั้นเอง
20 มกราคม 2551 10:55 น.
กวี ซีม่า
ผ้าขาวพิสุทธิ์สดใส
แม้นกาลผ่านไป...ไม่สน
ใครจะเป็นสุข...ทุกข์ทน
ยังซนยังดื้อเหมือนเดิม
แล้วผ้าสีขาวพราวพิสุทธิ์
เกิดจุดด่างแซมแต้มเสริม
ใครหนอที่แสร้งแต่งเติม
ป้ายเพิ่มผ้านี้....มีมลทิน
20 มกราคม 2551 09:43 น.
กวี ซีม่า
อิ่มเอมใจได้อ่านกานท์กลอนทิพย์
เหมือนได้จิบน้ำฟ้าสุธาสวรรค์
สร้อยกำสรวลชอกช้ำร่ำจาบัลย์
กรีดจากทรวงจารกลั่นตำนานใจ
สุเมรุเอียงเอนลั่นสะท้านโลก
พญาโศกกล่อมเสียงสำเนียงใส
ลั่นทมโอดกระซิกระริกใบ
โอนอ่อนไหวตามลมพรมพัดพา
หนาวน้ำค้างพร่างพราวหนาวเหน็บจิต
คนคู่คิดชิดใกล้เริ่มหายหน้า
สร้อยสวาทขาดแล้วหรือแก้วตา
ทรมาดวงมานเกินบรรยาย
โอ้สร้อยเอ๋ยสร้อยฟ้าอย่ากำสรวล
จงสงวนสร้อยงามคงความหมาย
ตำนานรักใหญ่ยิ่งยังพริ้งพราย
มิควรจบบทสุดท้าย...เพราะชายเลว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
3280
