8 เมษายน 2548 01:01 น.
กอกก
...เส้นทางเหงา...
เส้นทางเหงา.....
มีเพียงเราลำพัง วังวนหมอง
กลางกระแสผู้คน ล้นก่ายกอง
ใจไม่ผ่องเหมือนคล้าย หน่ายโลกลวง
เดินก้าวไปในทาง ที่ย่างเหยียบ
เย็นยะเยียบโหยหา คนห่วงหวง
เหนื่อยหนักหนาล้าล้น คือผลพวง
จึงขอหน่วงเจ็บนี้ ที่ยอกใจ
เดินทางไกลใจเหงา เศร้าเหลือล้น
อึดอดทนเท่านั้น วันหวั่นไหว
คนอ่อนแอแพ้รัก เคยชักใย
จึงโหยไห้มีน้ำตา มิลาเลือน
ใบหน้ายิ้มพริ้มละไม ทั่วใบหน้า
แต่อุราเจ็บใน คล้ายใครเฉือน
ตามหารักที่ร้าง เริ่มลางเลือน
ฝืนหน้าเปื้อนสดใส ใคร่หลอกลวง
มองผู้คนขวักไขว่ ใจกลับเหงา
มีเพียงเราเขลาขลาด ทาสแห่งสรวง
ชาชินแล้วพลัดพลาด ปราศคู่ควง
กาลละล่วงจะขอเหงา เศร้าต่อไป
**************
1 เมษายน 2548 01:12 น.
กอกก
..สาใจ..
ชีวิตนี้ มีหลายหน แทบจนตรอก
ความช้ำชอก รุมมา กว่าห่าฝน
อัปยศ ตอกย้ำ ช้ำเสียจน
ยับ ปี้ป่น ล้นท่วม อ่วมดวงแด
รักใครเขา เราหมอง ต้องตรมเศร้า
ชีวิตเรา แสนเพลีย เฝ้าเลียแผล
เยิน ย่อย ยับ กับหทัย ไร้คนแล
เหลือเพียงแค่ ซากรัก ปักล้นทรวง
ไร้คู่ชม ขมจิต ด้วยพิษรัก
ถูกหาญหัก จับจ้อง แย่งของหวง
ทิ้งลูกสาม พยานโศก สู่โลกลวง
บาปแห่งห้วง กามนี้ โลกีย์กลาย
โลกหมุนไป ใจคลาย คล้ายหายเจ็บ
พร้อมกอปรเก็บ เขาเสริม เติมส่วนหาย
ชีวิตฟื้น คืนสุข ทุกข์เริ่มวาย
มาเจียนตาย อัสนี ที่ฟาดลง
ถูกตราหน้า ว่าหม้าย ปูนหมายหัว
เป็นกาชั่ว จงเจียม อย่าเทียมหงส์
เหมือนเช่นลิ่ม ทิ่มตอก เต็มแรงลง
เลือดทะนง ทะลัก สะบัด จร
มีน้ำตา ไหลย้อน ตอนสะอื้น
กลั้นขมขื่น ฝืนไว้ ใจสั่งสอน
แสนเหน็บหนาว ร้าวนัก กับรักรอน
หักใจถอน เจ็บทรุด สุดเปรียบเปรย
โลกวันนี้.....
เหลือร่างที่ นิ่งเงียบ และเรียบเฉย
นัยน์ตาว่าง เปล่าดาย คล้ายทรามเชย
ขอคุ้นเคย ทุกข์ล้า ให้สาใจ
******************
หน้าส่วนตัว
1120
