หน้าส่วนตัว
...เส้นทางเหงา...
เส้นทางเหงา.....
มีเพียงเราลำพัง วังวนหมอง
กลางกระแสผู้คน ล้นก่ายกอง
ใจไม่ผ่องเหมือนคล้าย หน่ายโลกลวง
เดินก้าวไปในทาง ที่ย่างเหยียบ
เย็นยะเยียบโหยหา คนห่วงหวง
เหนื่อยหนักหนาล้าล้น คือผลพวง
จึงขอหน่วงเจ็บนี้ ที่ยอกใจ
เดินทางไกลใจเหงา เศร้าเหลือล้น
อึดอดทนเท่านั้น วันหวั่นไหว
คนอ่อนแอแพ้รัก เคยชักใย
จึงโหยไห้มีน้ำตา มิลาเลือน
ใบหน้ายิ้มพริ้มละไม ทั่วใบหน้า
แต่อุราเจ็บใน คล้ายใครเฉือน
ตามหารักที่ร้าง เริ่มลางเลือน
ฝืนหน้าเปื้อนสดใส ใคร่หลอกลวง
มองผู้คนขวักไขว่ ใจกลับเหงา
มีเพียงเราเขลาขลาด ทาสแห่งสรวง
ชาชินแล้วพลัดพลาด ปราศคู่ควง
กาลละล่วงจะขอเหงา เศร้าต่อไป
**************
กอกก 8 เม.ย. 2548 01:01 น. - ID 74090 
1121
23
0
8 เมษายน 2548 01:38 น. - comment id 450741
..เง้อ..Y-Y นัส ยื่นมือ มาให้ พี่ปราย จูงมือ.. ..เดินไปด้วยกันไม๊คะ ^^ จาได้ไม่เหงางาย.. .. ที่สำคัญ มีช็อกโกแล็ตกินระหว่างทางด้วยนะ หย่อยๆค่า.. งืม ...^o^ มาหาเรื่องทักทายนะค่ะ.. ..แอบดูกลอนเพราะๆด้วยแระ.. .. ฝันดีค๊าบบบบพ๊ม
8 เมษายน 2548 03:37 น. - comment id 450760
เหงาได้....แต่อย่าเศร้าเลยนะ ^_^
8 เมษายน 2548 06:16 น. - comment id 450770
เส้นทางสายเงียบเหงาเรารู้สึก ด้วยใจนึกคิดไปให้เงียบเหงา สุดจะแต้มแต่งชมพูหรือป้ายเทา สุดแต่เราจะเลือกสรรค์ฝันสิ่งใด ไม่ทราบเส้นทางสายที่ว่าอยู่บนถนนเส้นทางสายไหนครับพี่ปราย น้องจะเอารถบบรรทุกความรักใส่ไปแจกให้ครับ
8 เมษายน 2548 08:22 น. - comment id 450779
คนมากมายรายเรียงเยี่ยงกรอบล้อม ความเหงาย่อมคลี่คลายมลายสูญ หากความจริงยิ่งมากคนล้นอาดูร เหงาคงพูนทุกทุกวันยากบั่นลง
8 เมษายน 2548 09:00 น. - comment id 450785
เพราะเคยรักมากมายในความรัก มิตระหนักถึงบ่วงห้วงความหลง เมื่อความฝันสลายกลายมั่นคง ดั่งปลิดปลงชีวาให้วางวาย... ***ต่อจากคนข้างบนนะเจ๊ หยอกกันข้ามบ้านอะจ๊ะ..
8 เมษายน 2548 09:19 น. - comment id 450792
คุณกอกกคะ พุดพัดชาค่ะ ................ รจนาได้งามมม...ล้ำลึก ถึงเดียวดายดายเดียวเลยค่ะ และ พุดรักผู้หญิงแสนเหงาแสนงาม ในภาพจังเลยค่ะ พุด.. มากล่าวคำซึ้งใจและขอบคุณนะคะ ที่ไปให้พลังใจในงานพุดเสมอมาค่ะ และ อยากมาปลอบประโลมใจ มอบอ้อมกอดให้นาทีนี้ด้วยรักจริงใจ.. หากอยู่ใกล้นะคะ ...... ใช่แล้วค่ะ.. โลกเรานี้มีแต่ผู้คนเป็นโรคเหงา โรคหน่ายกันมากมายเลยค่ะ และโดยเฉพาะผู้ที่ยังมีน้ำนวล..ในใจ ที่รักธรรม ธรรมชาติ ที่มีดวงตาที่สาม ที่จะพบความอ่อนหวานอ่อนโยนในทุกสรรพสิ่ง คนดีคะ... ในร่มรักเรือนไทย พุด..คิดว่ามีหลากหลายและแทบทุกดวงใจ ที่แสนเหงาแสนงาม หาก มีเพียวสิ่งเดียว ที่พุดเพียรกระซิบบอก ในงานแทบทุกเรื่องราวค่ะ .. ว่า ตราบใดโลกยังต้องหมุนด้วยพลังรัก มิว่าพลังรักในรูปแบบใด รักธรรม รักธรรมชาติ รักผู้คน..หรือคน..ใครที่ใจเราเคย อธิษฐานจิตติดวิบากกรรมมาด้วยกัน ให้จำต้องเวียนว่ายมาชดใช้ ก็จง ให้รู้รักรู้ทันเท่า ดับเศร้าด้วยดอกดวงใจ ใสพราวราวอัญมณีไพรนะคะ เพราะไม่มีใครจะสมหวังไปหมด ต้องยมอรับกับความเศร้า ทุกข์ หากคิดจะรักจักต้องลืมคำว่า*เสียใจค่ะ* ไม่อย่างนั้นเราเองจะตรอม..เพียงลำพัง ตราบพสุธากลบหน้าเลยละค่ะ และ ใครเล่าจะช่วยเราได้ นอกจากจิตใสภายในเราเอง ให้เรารู้พร่างหยดฉ่ำเย็น ด้วยธารธาราธรรมคำสอนที่ราวน้ำค้างใส นะคะ.. พุด จึงมาขอ..รัดร้อยรักปรารถนาดี ด้วยรักนี้ที่มากล้น ให้ด้วย *สร้อยพระรัตนตรัยคล้องกมล*คุณกอกก.. ให้ได้พบรักนิรันดร์กับคนที่รักในร่มธรรม ร่มทอง..พากันประคองไปสู่ดินแดนทิพยนิรมิต จากพลังจิตสวยใสพร่างราวเพชรพราวนะคะ ด้วยรักมาก
8 เมษายน 2548 09:23 น. - comment id 450794
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2020 เคย เคย.....บ้างมั้ย?..... ที่เธอเหงาสุดหัวใจ แม้จะมีใครใครรายรอบตัวเธอ แต่ดูราวโลกนี้มีเธอเพียงลำพัง... เคย เคย.....บ้างมั้ย..... ที่ราวกับตัวเธอมี หมอกกางกั้นระหว่างโลกฝันกับโลกจริง ที่เธอเหนื่อยล้ากับทุกสิ่ง แต่ก็ยังจะเดินไขว่คว้า ตามหาฝัน ท่ามกลางทะเลหมอกที่หนาวแสนหนาว และค้นพบว่า สุดท้ายปลายฝันนั้น.. เธอก็ยังดายเดียวคว้างขวัญลำพัง..ไร้ร้างเงาใคร.. เคย เคย.....บ้างมั้ย..... ที่เธอยิ้มเริงร่าข้างนอก แต่ข้างในดวงใจเธอกำลังปวดร้าวสุดทน.. เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่ทุกครั้งที่เหงาเศร้า น้ำตาเธอก็ราวจะรินรดดั่งหยาดฝนพรำ อยู่ภายใน.. เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่เธออยากแบ่งปันรอยยิ้ม ให้กับใครบางคนหวังผูกมิตรยาวยืน แต่สิ่งที่เธอ ได้กลับคืนมา คือความหวาดระแวง... เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่คิดว่าในโลกนี้มีน้อยคนนักที่จะไม่รู้จักคำๆนี้.. โดยเฉพาะคนที่มีบทกวีในหัวใจ ณ..ร่มรักเรือนไทยแห่งนี้ เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่คิดว่าความเหงา ดั่งเชื้อโรคร้าย คอยซุกไซ้อยู่ในดวงใจ ที่ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป... เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่หันไปทางไหน ก็จะได้ยินคนบ่น ถึงแต่คำคำนี้ ไม่ว่า ในบทกวี ในงานเขียน หรือแม้แต่ในชีวิตประจำวัน เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่คิดว่าความเหงาดั่งโรคร้าย ที่คอยทำลายความรื่นรมย์แห่งชีวิต. แต่.. ก็ยังมีคนฉลาดบางคน ที่จะเลือกใช้ความเหงาอย่างโสภา สถาพร เพื่อสร้างสรรงาน เคย..เคย....บ้างมั้ย..... ที่เรารู้ว่าเพราะระบบสังคมตัวใครตัวมัน ทำให้มนุษย์ลืมหันหน้าเข้าหากัน ลืมโอบเอื้อ อ้อมขวัญ..อ้อมใจ อ้อมแขนอันอบอุ่น สร้างสุขสัมผัสรัดรึง มอบอ้อมกอดแนบแน่น... แทนรักมากล้นทรวง ให้ผู้เป็นดั่งยอดดวงใจ.. ดั่งยอดรักปลอบประโลม.. เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่คิดว่าเพราะระบบสังคมบูชาเงินเป็นพระเจ้า จึงทำให้มนุษย์ต้องปวดร้าวกับการแย่งชิง กับการแข่งขัน เพื่อคำว่าผู้ชนะ จนลืมรักคนอื่น เพราะมัวแต่รักตัวเอง..ห่วงตัวเอง เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่ยามเราเหงาสุดใจ และมีใครบางคน เดินเข้าในชีวิต ดังฟ้าลิขิต ในเวลาพอเหมาะพอดี จนสร้างความรัก ความผูกพัน ความเคยชินให้เรา..ห่วงหา..แล้ว พลันก็กล่าวคำว่า..ซาโยนาระ และจากเราไปแบบไม่หวนคืน...... เคย..เคย.....บ้างมั้ย..... ที่อยากนอนหลับฝันดี แบบไม่ต้องมีคราบน้ำตาบนรอยเรียวแก้ม ทุกค่ำคืน ด้วย เหงา เหงา เหงา เหว่ว้าสุดใจ.... และ.... เคย..เคย.....บ้างมั้ย.... ที่หวังจะให้...มีพระเอกขี่อะไรมาก็ได้ เข้ามาทะลุทะลวงหัวใจ.. รักเรา แบบเติมเต็มทั้งร่างและจิตวิญญาณ.. เพื่อที่จะได้ไม่เหงาอีกต่อไป..ชั่วนิจนิรันดร! ****** เคย เคยมั้ย?..
8 เมษายน 2548 09:24 น. - comment id 450795
ลืมตาขึ้นมาในเช้าของวันเหงา หน้าต่างบานเก่ายังเปิดรับแสงตะวันฉาย ถนนสายเดิมยังดำเนินเรื่องราวอย่างเดียวดาย ใบไม้ยังโปรยปรายปลิดใบตามกาลเวลา ดอกไม้นอกระเบียงเริ่มผลิบาน ซุกซ่อนความเหงาที่ขับขานอย่างเชื่องช้า ฝูงนกผลัดเปลี่ยนเวียนวนบนนภา ฟ้าสีฟ้ายังดูคุ้นตาแม้บางเวลาจะเปลี่ยนไป สายลมลำเพยยังพัดอ้อยอิ่ง หยดน้ำค้างทิ้งตัวลงดินอย่างพลิ้วไหว เหตุการณ์เดิม ๆ ยังคงผ่านตาในทุกเช้าของวันใหม่ กับความรู้สึกที่เคลื่อนตัวไปภายใต้แสงตะวัน ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าของวันเหงา ถนนสายความรักที่ทอดยาวยังอยู่ในฝัน ความคิดถึงยังล่องลอยไปในความเงียบงัน เช้าวันหนึ่ง...ของฉันยังมีใครคนนั้นแอบซ่อนอยู่ในใจ มาร่วมเหงาเป็นเพื่อนนะคะ พี่กอกก ไม่เดียวดาย ลำพังแล้วจ๊ะ ^__^
8 เมษายน 2548 09:31 น. - comment id 450797
หากเธอเหงาเหมือนฉันกำลังเหงา อยากให้เรามาเหงาด้วยกัน มาร้องเพลงให้ฟังค่ะพี่ปราย แสดงละครเก่ง แล้วร้องเพลงเก่งด้วยน้าอั้มน่ะ
8 เมษายน 2548 09:47 น. - comment id 450812
พี่ปรายฟ้า อย่าเหงา เศร้าเลยนะ โปรดลดละ เลิกคิด อดีตโน้น เกิดเป็นคน ต้องแกร่ง ให้เกินตน เราจะพ้น หุบเหว ทุกอย่างเอย มัดหมี่มาปลอบพี่ปรายค่ะ
8 เมษายน 2548 09:55 น. - comment id 450819
เช้านี้ตื่นมาเปิดอ่านเจอหลายหลากรสจริงๆ ผมจะไม่พูดหรอกว่าความเหงาเป็นอย่างไร
บอกได้คำเดียวว่าซึมจ้า
แก้วประเสริฐ.
8 เมษายน 2548 12:38 น. - comment id 450918
แอบมาชมผลงานที่ไพเพราะ ค่ะ
8 เมษายน 2548 12:50 น. - comment id 450931
บนเส้นทาง..สายเหงาเหงา มองเห็นภาพเธอเขา..อยู่เคียงข้าง มองเห็นรักของเรา..เจ้าจืดจาง มองเห็นทาง..น้ำตา..คราคำนึง ................................................... ...................................................
8 เมษายน 2548 12:58 น. - comment id 450940
มาอยู่เป็นเพื่อนยามเหงา แม้จะแทนที่ไม่ได้ทั้งหมด... แต่ก็ไม่เดียวดายจนเกินไปนะคะ .
8 เมษายน 2548 14:34 น. - comment id 451008
ถ้าไม่คิดถึงตัวเอง....ก็จะไม่เหงา อิอิ ตัวเรานี่ไม่ใช่ของเราอยู่แล้ว อย่าไปหวง อย่าไป ห่วง อิอิ
8 เมษายน 2548 15:00 น. - comment id 451019
ไม่อยากเดินไปเลยเส้นทางนี้ แต่ตอนนี้ก็กำลังเดินในเส้นทางนี้อยู่ เส้นทางเหงา เมา เศร้า ระทม............
8 เมษายน 2548 15:55 น. - comment id 451042
เส้นทางแห่งความเหงา ... ดูซึมเซา ... เศร้าโศกา ... สักวันหนึ่ง ... เมื่อถึงเวลา ... แรงสเน่หา ... พรากเรามาจากทางเดิม ... .... สู่เส้นทางใหม่ ... เส้นทางสายหัวใจ ... อ่านแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้อยากเขียนเรื่อง ... ... เส้นทางเมา ... 555555 .... เอิ๊ก..
8 เมษายน 2548 17:52 น. - comment id 451074
ต้องสัญจรผู้เดียว เปลี่ยวอ้างว้าง บนเส้นทางโดดเดี่ยวคอยเหลียวหา แบกรันทดเศร้าสลดหยดน้ำตา ใครเล่าหนาร่วมทางอย่างจริงใจ
8 เมษายน 2548 18:47 น. - comment id 451098
ถนนสายนี้ช่างยืดยาว และคดเคี้ยวจริง เมื่อไหร่จะถึงจุดหมายปลายทางนะคะ แต่อย่างไรถนนนั้นย่อมมีปลายทางค่ะ เป็นกำลังใจจนกว่าถนนสายนี้จะสิ้นสุดค่ะ
8 เมษายน 2548 19:53 น. - comment id 451120
ตอนนี้ .. เรนก็..เหงา..
นั่งเฝ้า .. โทรศัพท์..
เพื่อนๆ มาแล้วก็ .. หายวับ..
รีบขับรถ .. ออกไปเลย ..
พี่ปราย .. อย่าเศร้าดิคะ ..
และเรนจะ.. ขอ .. คนรูปหล่อ ..
แบบ.. พี่ชายเรน ก็คงพอ ..
มาฉอเลาะ .. พี่ปราย.. คนดี .. อิอิอิ ..
นะ.. นา ..ยิ้มกับยัยเรนตัวร้าย ..
แล้วพี่ปราย .. จะหายจากความเหงา ..
ฟังดิคะ .. เรนจะกระซิบเบาๆ ..
ลมพัดเอา .. หัวใจเรน .. ไปหา .. พี่ปราย ..
เห็นเปล่าร่า .. ว่าเรนก็หวานเป็น ..
ม่ายได้พูดเล่น .. ซักกะหน่อย ..
กระซิบบอกจาก.. ยอดดอย ..
ยัยเรนน้อย .. คิดถึง .. พี่ปรายจัง..
เฮ้อ!! .. เป็นกลอนแบบเรนๆ..
แต่ก็อยากให้เห็น .. ว่าเรนคิดถึง..
แค่..ขอเวลา .. จิ๊ดนึง..
อ่านให้ซึ้ง .. ได้เปล่า.. นา ..
โห้ยย .. เรน อาย .. อ๊าย ..อาย..
ซาแว้ปป ..
...
8 เมษายน 2548 20:08 น. - comment id 451124
ทางเดียวดายหัวใจตามลำพัง ขอเพียงหวังทางหน้าที่ฟ้าใหม่ โอบอุ้มชโลมปลอบขวัญดวงใจ คลายหวั่นไหวด้วยไออุ่นเพียงเธอ
8 เมษายน 2548 20:22 น. - comment id 451127
กลางกระแสผู้คน ล้นก่ายกอง... คุณกานต์ดูบรรทัดนี้..วิจารณ์สักหน่อย
8 เมษายน 2548 20:24 น. - comment id 451128
ใจไม่ผ่องเหมือนคล้าย หน่ายโลกลวง บรรทัดนี้......
8 เมษายน 2548 20:27 น. - comment id 451129
จึงขอหน่วงเจ็บนี้ ที่ยอกใจ บรรทัดนี้... แกล้งคุณปรายเล่น..จะได้หายเหงา..
8 เมษายน 2548 20:33 น. - comment id 451132
แค่นี้แหละ ที่จะให้คุณวิจารณ์..ส่วนอื่นเขียนได้ดีแล้ว ผมอ่านเข้าใจได้ดี
8 เมษายน 2548 20:45 น. - comment id 451136
พี่ปรายขา คำว่าล้นใช้กับน้ำค่ะ ถ้าใช้ในความหมาย ว่าคนมากมายหรือสิ่งของ มากมาย น่าจะใช้คำเต็มว่ามากล้นค่ะ ไม่เหงานะคะพี่ปราย เวลากานต์เหงา กานต์เคี้ยวหมึกหยองก็หายแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ
9 เมษายน 2548 00:45 น. - comment id 451237
อยู่เป็นเพื่อนร่วมปาดหยาดน้ำตา ผมก็ล้าก็เลื่อนเลือนสดใส ฟังคำพี่ก่นคำย้ำฟืนไฟ ขอผมได้ร่วมฟันฟาดหยาดโลกลวง ThanK for all p Pry
9 เมษายน 2548 11:50 น. - comment id 451282
สวัสดี น้องนัสค่ะ..... มาสิมาพี่จะจูงมือน้อง แต่นัสต้องให้ช็อคโกแล็ตพี่ด้วยหนา กินดับโศกเผื่อทุกข์อาจจรลา รีบเร็ว ล่ะ พี่คอยนะแม่กลอยใจอย่าแชเชือน สวัสดี คุณplaing_piu ..... ความเหงาและความเศร้ามักมาคู่กัน จะทำอย่างไรดีหนอ สวัสดีค่ะคุณชัยชนะ..... คอยรถบรรทุกความรักมาส่ง หากวิ่งตรงจากอุบลและไม่เหลวไหล หัวใจเหงานักคอยคนมาดามใจ โปรดอย่าให้หญิงคนนี้ คอยนาน สวัสดีค่ะคุณอิม..... คนเหงา อยู่ใกล้ใครก็คงเหงา มากมายล้นเข้ามาก็คงช่วยอะไรไม่ได้ คนไม่เหงาอยู่คนเดียวก็ไม่เหงา พี่ปรายเข้าประเภทแรกค่ะคุณอิม เจ้าขา สวัสดีค่ะคุณบินเดี่ยวหมื่นลี้.... มาอ้อนใครข้างบ้านน่ารักยิ่ง ขอหวังจริงหมายแต่งเถิดน้องเอ๋ย เอาใจช่วยให้สมหวังกับทรามเชย บินเดี่ยวเอ๊ย..คงต้องตั้งหน้าตั้งตาและพยายามต่อไปนะเจ้า สวัสดีค่ะคุณพี่พุดพัดชา..... อ่านคอมเม้นท์คุณพี่พุดด้วยความปลาบปลื้มค่ะ ซาบซึ้งใจมากๆ ค่ะ คงไม่อาจพรรณาได้สักเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก หวังว่าสักวันจะได้พบคุณสักครั้งนะคะ รักด้วยใจค่ะ สวัสดีค่ะคุณแอ๊ปเปิ้ล..... เป็นคอมเม้นท์ที่อบอุ่นเชียวค่ะ จะมีเพื่อนมารับรู้ความเดียวดายด้วย ขอบคุณน้ำใจงามนะคะ สวัสดีค่ะน้องอั้ม..... อะไรวะ มาชวนกันเหงา ไม่เอาค่ะ น้องอั้มเล่นผิดบท แต่ เอ.ก็ร้องเพลงได้ถูกเนื้อสินะ แต่จะไพเราะไหม ไม่บอกค่ะ สวัสดีน้องมัทค่ะ..... ขอบคุณคำปลอบใจพี่ปรายค่ะ คิดถึงนะคะ คนดี สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ..... อย่าซึมไปเลยค่ะ ชีวิตมีหลากหลายรส สนุกดีนะคะ คุณแก้วดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อากาศมันร้อนเหลือเกิน สวัสดีค่ะคุณแก้วนิดา..... ก็เป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ ขอบคุณมากนะคะ สวัสดีค่ะน้องหยก.... ทักทายพอสังเขป จะรีบไปตามหาความเหงาค่ะ ขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะคุณเพรง.พ เยีย..... เพียงมาทักทาย ความเหงาก็คลายไปเป็นกอง ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะคุณฤกษ์.... คิดถึงตัวเองสิไม่เหงา แต่เหงาเอามากๆ เวลาคิดถึงคนอื่นค่ะ โดยเฉพาะคุณฤกษ์เจ้าขา ฮะ ฮ่า ถูกรดน้ำ ดำหัว ที่ไหนคะพี่ สวัสดีค่ะคุณ ขอโทษครับ..ผมมาวววว ถนนสายเหงา เมา เศร้า ระทม อยู่ที่ไหนคะ ขอเลือกแค่เส้นทางเดียว ขอถนน..สายเมา ค่ะ สวัสดีค่ะคุณกีกี้..... เมา เอิ๊กกก..แต่ยังไม่ได้เขียน กว่าจะจบ เส้นทางเมา คงต้องลากไปนอนค่ะ มามะ ไปหาข้อมูลกัน สวัสดีค่ะคุณเรไร..... หาคนจริงใจในทางที่ร่วมเดินไม่ได้ ก็เดินมันไปคนเดียวอย่างนี้แหละ สาใจดีค่ะ สวัสดีค่ะคุณเดือนไร้เงา..... จนจบชีวิต ก็คงหาจุดสิ้นสุดของเส้นทางสายนี้ไม่เจอค่ะ แต่ก็น้อมรับกำลังใจด้วยใจจริง ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะน้องเรน..... กลอนของเรนแสนหวาน ยิ้มรับด้วยใจเชียวค่ะ น้องเรนคนนี้มีเมตตา ทุกวันคอยท่า น้องเรนมาเยือน สวัสดีน้องยศ ขอบคุณกลอนแจมนะคะ ระยองยินดีต้อนรับค่ะ จะแนะนำให้รู้จักสาวๆ สักคน สวัสดีค่ะคุณผู้เฒ่า (ไม่) โง่งม..... มาชี้แนะได้เต็มที่ค่ะ แต่หญิงคนนี้ก็ดื้อเหมือนกัน ทำให้โมโหไปบ้าง ก็อย่าได้ตัดรอน ยอมค่ะ..ยอมถูกตี ขอบคุณค่ะ สวัสดีน้องอั้ม อีกรอบ สิ้นเดือนนี้ไปรับเงินเดือนที่ครูด้วยนะคะ แบ่งให้พี่ปรายด้วยนะ อย่าลืม อุตส่าห์หางานให้ทำ ไปค่ะ..ไปทานข้าวเที่ยงกัน สวัสดีค่ะคุณหน่อง..... จะมาร่วมเป็นเพื่อนในทางเดินเส้นสายเหงาหรือคะ ยินดีต้อนรับมิตรใหม่ค่ะ ขอบคุณจากอ้อมใจ F. P Pruy..fa
9 เมษายน 2548 11:58 น. - comment id 451283
พี่ปรายขา.. ดามานั่งเหงากับพี่ปรายด้วยคนค่ะ.......ทั้งเหงา...ทั้งเศร้า...ทั้งเครียด...อื้อๆๆๆๆๆๆ มาช่วยทำThesis หน่อยจิพี่ปรายคนดี...
9 เมษายน 2548 14:01 น. - comment id 451343
สวัสดีค่ะน้องดา..... เอาความเหงา ความเศร้า และความเครียดมาให้พี่ปรายค่ะ ยินดีรับมาไว้แต่เพียงผู้เดียวค่ะ Thesis พี่ปรายทำไม่เป็นค่ะ เป็นแต่ The love อุ๊ย! พูดอะไรออกมานี่ สวัสดีค่ะน้องดา
9 เมษายน 2548 16:07 น. - comment id 451375
มาแวะเป็นเพื่อนค่ะ..พี่ปรายจะได้หายเหงา...แต่เอ!!!..เห็นหลังไวๆหลายคน...ป่านนี้..พี่ปรายคงยิ้มตลอด...ทั้งวัน..หายเหงาแล้ว...จริงเปล่าคะ..งั้น!!..ราชิกา..กลับก่อนนะ..(มีงอนด้วยล่ะ)...อุตส่าห์ตั้งใจแวะมาหา....น้อยใจๆๆๆๆๆ....
11 เมษายน 2548 23:12 น. - comment id 452282
กลอนเศร้า ณ เชียงใหม่ หายเหงาหรือยังคะน้องปราย กลับบ้านแล้วคงอบอุ่นขึ้นนะคะ โดยเฉพาะเมื่อเข้ามาบ้านนี้ .. ขอให้มีความสุขมากๆในวันครอบครัวค่ะ
12 เมษายน 2548 19:50 น. - comment id 452650
เอ้า พวกเรา มาเหงาเป็นเพื่อนพี่ปราย จะได้เหงากันซะให้ครึกครื้น
13 เมษายน 2548 08:09 น. - comment id 452796
สวัสดีค่ะน้องตุ้ม.... โถ อย่างอนพี่เลยค่ะน้องตุ้ม พี่ประเภทว้าเหว่ค่ะ ชอบมีเพื่อนเยอะๆ มาเถิดค่ะ มาเป็นเพื่อนกัน นี่ค่ะนิ้วก้อย ดีกันค่ะ สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้ว ต้องอวยพรกลับถึงพี่ดอกแก้วเช่นกันนะคะ สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ ขอบคุณค่ะ สวัสดีน้องกี้.... มาเป็นเพื่อนเหงาให้คึกครื้น ต้องสะอื้นยามหัวเราะไหม อย่ากินเหล้าให้มากนะคะ ดูแลตัวเองด้วยค่ะ น้องชาย
13 เมษายน 2548 16:58 น. - comment id 452939
อย่าได้เศร้าเลยพี่มานี่นะ จะคอยปลอบไม่ลดละจะห่วงหวง ไม่ให้ความเหงาเศร้าเข้าหลอกลวง ให้ช้ำทรวงต่อแต่นี้ตลอดไป *-*ปิ๊ง ๆ ๆ เดี๋ยวจะดูแลให้สุขสดใสไปตลอดชีวิตเลยนะคะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
14 เมษายน 2548 08:01 น. - comment id 453215
ขอบใจมากจากพี่ที่โศกเศร้า มิตรจากเจ้าโลมใจให้สุขี น้ำใจตูนกูลเกื้อเจือหวังดี ต่อแต่นี้มิเศร้าเหงาต่อไป..*** ตกลงค่ะ จะเลิกเหงา เลิกเศร้าเสียที สวัสดีวันครอบครัวค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
