31 มกราคม 2551 20:02 น.
กะวีกะวาด
ทันทีที่นาฬิกาหัวเตียงแผดเสียงสนั่นปลุกฉันในเช้าวันฟ้าครึ้มฝน
สำนึกแรกของวันบอกว่าแปดโมงแล้ว....
ความขี้เกียจฉุดดึงแขนขาเสียจนมิอาจเขยื้อนกายให้ลุกขึ้น....
สายลมอ่อนโยนไล้ลอดหน้าต่างเบื้องหัวนอน เข้ามาโลมกาย
ให้ต้องกระชับผ้าห่ม...
ท้องฟ้ามืดครึ้มราวจะเกิดพายุใหญ่ในอีกไม่ช้านี้...
ความขยันกระโจนขึ้นเตียงจับใจเขย่าให้รู้สึกแล้วบอกว่าไปทำหน้าที่เสีย
หลับตานึก....
ถ้าเบื้องหน้าเตียงมีความขี้เกียจกับความขยันมาต่อสู้กัน ณ เวลานี้
ฉันคงเชียร์ความขี้เกียจซะออกนอกหน้า ทั้งรู้ว่าไม่ดี...
ที่สุดแล้วฉันก็สะบัดความขี้เกียจกลิ้งไปไกลได้สำเร็จ...
(ขออภัยอย่างสูงมือใหม่จริงๆ เพิ่งหัดเขียนวันแรกเลย)
หน้าส่วนตัว
927
