30 มีนาคม 2546 19:43 น.
กานิเมด
เธอไม่รู้ว่าฉันเจ็บแค่ไหน
ก็เมื่อกี้ฉันยิ้มไปนี่นา
ทนกัดฟันยิ้มจนแก้มชา
ให้คิดว่าฉันเข้มแข็งจริงจริง
แต่สิ่งที่ฉันเป็นอยู่
เธอก็รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง
มีความหวั่นไหวคอยแอบอิง
เข้มแข็งจริง....จะมี.....ที่ไหนกัน
24 มีนาคม 2546 16:29 น.
กานิเมด
เงียบ...สงบ.....ว่างเปล่า
ไม่มีแม้คำใดจะเอ่ยถึง
ไม่มีภาพเธอในห้วงคำนึง
เธอไม่มีค่าพึงจะจดจำ
ลมพัดเพียงเบาเบากระทบหน้า
ค่อยค่อยลืมตาขึ้นมาจากความช้ำ
เสียงของเธอเลือนหายไปทีละคำ
ความมืดดำ.....ปลิวไป....พร้อมสายลม
14 มีนาคม 2546 22:41 น.
กานิเมด
เงียบ...สงบ.....ว่างเปล่า
ไม่มีแม้คำใดจะเอ่ยถึง
ไม่มีภาพเธอในห้วงคำนึง
เธอไม่มีค่าพึงจะจดจำ
ลมพัดเพียงเบาเบากระทบหน้า
ค่อยค่อยลืมตาขึ้นมาจากความช้ำ
เสียงของเธอเลือนหายไปทีละคำ
ความมืดดำ.....ปลิวไป....พร้อมสายลม
หน้าส่วนตัว
946
