31 กรกฎาคม 2545 13:44 น.
การันต์
บางคราวที่มีน้ำตา
อยากให้คนบางคนรู้ว่ายังมีฉัน
พร้อมจะยืนอยู่ข้างเธอไม่เคยหวั่น
แม้ว่าวันนั้นจะยาวนาน เพียงใด
พร้อมจะคอยเป็นคนเช็ดน้ำตา
พร้อมจะยื่นมือเพื่อไขว่คว้าเธอเอาไว้
พร้อมต่อสู้และฟันฝ่าอุปสรรคมันอออไป
พร้อมจะเป็นกำลังใจให้กับเธอ
เมื่อคราวบางทีที่ท้อแท้
ไม่มีใครช่วยแก้และหมดหวัง
ยังมีฉันคนหนึ่งไม่ลำพัง
ยังคงมีสักวัน ลุกขึ้นยืน
5 กรกฎาคม 2545 17:08 น.
การันต์
^^.... ในความอ้างเดี่ยวดาย...^^
กลับกลายเป็นความหมองหม่น
และมองไม่เห็นผู้คน
ที่หลงทางเดี่ยวกับเรา
คอยปลอบให้กำลังใจ
คอยทำให้เราหายเศร้า
คอยหวังว่าเมื่อไหร่ที่เรา
จะคอยเฝ้านับดาวอยู่เบื้องบน...^^
3 มิถุนายน 2545 16:25 น.
การันต์
เมื่อมองเหมอไปดูสายฝน
ท่ามกลางผู้คนนับหมื่นสาย
ไม่มีแม่สักคนอยู่เคียงข้างกาย
เป็นเพียงผู้เดียวดายกลางสายฝนพรำ..
11 พฤษภาคม 2545 23:52 น.
การันต์
กาลเวลาผ่านพ้นนับหมื่นแสน
มันยังคงแสดงถึงความหลัง
ครั้งชีวิตเติบใหญ่ขึ้นตามกัน
โลกยังคงเปลี่ยนพรันจากวันวาน
ยังมีอีกที่ใจได้ไขว่ขว้า
บนเส้นทางข้างหน้าไม่สู้ถ่อย
ยังตามกลับกุหลายที่เลื่อนลอย
ไม่ค่อยบ่อยที่แสงนั้นพลันงดงาม...
11 พฤษภาคม 2545 23:40 น.
การันต์
......มันกลับมากับความว่างเปล่า......
กับความทรงจำที่เหงาๆในใจนี้
กับช่วงชีวิตและเวลาที่แสนดี
......ได้อยู่ใหล้คนคนนี้ก็คือ เธอ....
หน้าส่วนตัว
712
