5 เมษายน 2547 15:56 น.
กำมะหยี่
.....โพล้เพล้พลบค่ำแล้ว ประไร
แสงหิ่งห้อยสว่างไป ทั่วต้น
ลำพูที่อยู่ยืนได้ ไม่ว่า ห่วงหวง
พร้อมจิตที่แรงกล้า ว่าอ้า ด้วยกัน.....
4 เมษายน 2547 22:38 น.
กำมะหยี่
ขอวานดวงแขแลดวงตะวัน
เหมือนที่ฉันนั้นเฝ้ารอคอยเขา
อยากให้สายลมพัดมาเบาเบา
ถึงจะเหงายังเฝ้าปองรักเธอ
4 เมษายน 2547 21:39 น.
กำมะหยี่
นั่งตรงที่เดิมวันวานผ่านพ้น
เด็กน้อยคนเก่าวัยเยาว์เติบใหญ่
มองไปแห่งนั้นฉับพลันแปลกใจ
จากที่เคยเหมือนอยู่ไกลๆ
แต่วันนี้กลับใกล้เข้ามา
ไม่ยากที่จะเดินไปหา
แค่เอื้อมมือสามารถไขว่คว้า
แต่ทว่าน่ากลัวจัง
4 เมษายน 2547 21:38 น.
กำมะหยี่
นั่งตรงที่เดิมวันวานผ่านพ้น
เด็กน้อยคนเก่าวัยเยาว์เติบใหญ่
มองไปแห่งนั้นฉับพลันแปลกใจ
จากที่เคยเหมือนอยู่ไกลๆ
แต่วันนี้กลับใกล้เข้ามา
ไม่ยากที่จะเดินไปหา
แค่เอื้อมมือสามารถไขว่คว้า
แต่ทว่าน่ากลัวจัง
3 เมษายน 2547 21:46 น.
กำมะหยี่
ทุกอณูของหญ้าดูไร้ค่าจัง
ใครๆก็ชิงชังพวกชนชั้นของเขา
เสียงของดอกหญ้า เดี๋ยวอย่าเพิ่งเหมา
เราจะลองเล่าเรื่องราวให้ฟัง
วันฟ้าแจ่มใสเมฆระบายยิ้มสีขาว
แสงแห่งดาวส่องสกาวอยู่ทั่วไป
ใครกันร้องไห้ อย่าได้เศร้าใจ
หญ้าน้อยเหมือนจะบอกไม่เป็นไร
เราจะให้ปุยฝ้ายเหล่านั้นไป
หนูน้อยยิ้มร่าเริงน่าดีใจ
มองของเล่นชิ้นใหม่เต้นระบำ_______ยามหลุดลอย
หันไปเอ๊ะนั่นพรานหนุ่มใกล้ถูกสอย
วิ่งตรงรี่เข้ามาพลอย ญ. หญ้าพักพิง
น้ำใจเต็มเปี่ยมเจ้าพร้อมเป็นที่แอบอิง
ที่พักพึ่งพิงที่พักผ่อนคลายใจ
เค้าคิดว่า ญ. หญ้ายิ่งใหญ่จังเลย
หน้าส่วนตัว
2117
