8 พฤษภาคม 2547 18:12 น.
กำมะหยี่
มา ขีด เขียน จนไส้ดินสอหมด
ไอเดียหยี่ค่อยๆหดจนหมดหัว
เริ่มรู้สึกสายตาชักมัวมัว
อยากขอตัวไปงีบซักแป๊บนึง .. ZZZZzzzzzz
8 พฤษภาคม 2547 18:02 น.
กำมะหยี่
1..2..3..4.ห้านาทีแล้ว
นาฬิกาแก้วเรือนหรูคู่กะหยี่
ถึงจะดูเก่าแก่ปี เดือน และ วัน
คุณภาพยังดีไม่ผันไปตามกาล
เดินเรื่อยๆ ไม่เหนื่อย. ........ ไม่เคยบ่น
เข็มมาชนเลขตัวเดิมจนรอบฐาน
กินถ่านไม่มากไร้ปัญหาว่า..งบบาน
แต่หยี่สิอ้วนฉุจนเริ่มบาน
8 พฤษภาคม 2547 17:45 น.
กำมะหยี่
เอ้า**ยิ้มสิยิ้ม**ให้พริ้มหัวใจ
จะโศกาให้ใครมาห่วงหา
ฝันไปเหอะไม่มีผู้ใดมา
แค่จะมาบอกลาเราเท่านั้นเอง
8 พฤษภาคม 2547 17:32 น.
กำมะหยี่
น่าสงสารน้องหนูผู้น่ารัก
ดิ้นแล้วก็ชักอยู่หน้าร้านของหยี่
อีก 100 เมตร คือ คุณแม่แสนดี
ยืนรอลุ้นลูกน้อยอย่างใจเย็น
น้าคนสวยเริ่มขี้เกียจจะทน
ลากเด็กซนไปพ้นรัศมี
หยี่จึงเศร้าอดขายเหมือนทุกที
ทำได้แค่นั่งทำใจไปพลางๆ
4 พฤษภาคม 2547 11:33 น.
กำมะหยี่
คิดอะไรมากมายทำไมกัน
ทั้งที่รู้ มีอะไรซะที่ไหน
เป็นแค่อุปทานหนึ่งของใจ
คิดๆไปบทสรุปก็เหมือนเดิม
ณ วันหนึ่ง ช่วงหนึ่ง เวลาหนึ่ง
จังหวะความคิดคนึงเข้ามาเสริม
จนเราเคลิ้ม ไหวกับสิ่งซึ่งเพิ่มเติม
เหมือนมาลองดูว่าใจมั่นคงไหม
หน้าส่วนตัว
1110
